Onze RV trip - een lange uitleg.... Goede moed...

Donderdag 9 augustus

Cruise America heeft ons al direct goed bij de neus. Ipv onze camper te mogen afhalen tussen 9 en 11u in de ochtend, kunnen we pas om 14u afhalen.
Thuisgekomen in Marina del Rey, wacht ons nog het laden, waardoor we uiteindelijk (na voltanken) pas omstreeks 17u de 405 highway kunnen oprijden (richting Noorden).

Er is een serieuze file, te wijten aan het spitsuur. Na iets meer dan een uur rijden, beslissen we om eerst ons avondeten op te warmen (spaghetti). Na de maaltijd, neemt Kris het stuur van de camper met automatische versnellingsbak (uiteraard). In het begin is het dus wat wennen aan de wagen en vooral aan het verkeer dat zowel links als rechts mag inhalen (ook nit niks als je dat niet gewoon bent.

Omstreeks 23u komen we EINDELIJK aan in onwe eerste camping “Tillie Creek”. De camping is gelegen aan Lake Isabella in de Sequoia regio.
Uiteraard is er daar niemand meer om ons te ontvangen en vermits we geen toegewezen plaats hebben, besluiten we ons maar ergens op een vrij plaatsje neer te zetten.

De kindjes worden snel onder de wol gestopt en wij de volwassenen genieten bij een glaasje wijn en een pintje bier van de ongelooflijk mooie sterrenhemel.

Daarna besluiten we dat het ook voor ons hoog tijd is om ons nestje op te zoeken en Kris en Nadine beginnen aan een eerste hilarische nacht op de mezzanine van de camper.

Vrijdag 10 augustus

Om 7u is Kris als eerste wakker, pas omstreeks 8u45 vindt de rest van ons gezelschap ook dat het tijd is om uit bed te komen. We genieten van een rustig en gezellig ontbijt en besluiten (na de afwas) om wat rond te rijden en te zien wat er in de buurt te beleven valt. In Kernville, een stadje aan het meer, is er een toeristisch informatiekantoortje. Daar horen we dat er een mooie “trail” is om naar de grote bomen te gaan kijken. We besluiten dat echter op zaterdagochtend te doen omdat het op onze weg naar onze volgende bestemming ligt en we de kinderen toch ook nog wat leuks willen gunnen.
Eerst nog even boodschappen doen in een plaatselijk supermarktje, waar we trouwens heerlijk bbq-vlees kopen en dan naar een plekje aan het meer om met de kindjes te gaan zwemmen. De natuur is prachtig en terwijl de mannen spelen met de kindjes in het water, babbelen de mama’s een beetje bij in een zalig warm briesje bovenop de helling.

Tegen 18u komen we terug op de camping en beginnen we aan het avondeten, het is stikdonker tegen de tijd dat we aan tafel kunnen gaan. Heel romantisch met kaarslicht dineren we onder een prachtige sterrenhemel.


Zaterdag 11 augustus

We staan vroeg op en ieder heeft zijn taak zodat we tijdig kunnen vertrekken. Om 9u54 verlaten we Tillie Creek met de bedoeling om via een ommetje aan de plaats te komen waar we die dikke bomen in ogenschouw kunnen nemen.
Via Alta Sierra rijden we richting Greenville, spijtig genoeg maar met een gemiddelde snelheid van 25 mph. Wanneer we dat vaststellen, beseffen we dat het nooit mogelijk zal zijn om op een deftig uur op onze volgende bestemming aan te komen. Er wordt dus beslist dat we de Sequoiabomen niet kunnen zien (grote ontgoocheling bij de volwassenen, maar ook bij de kindjes). Via de Freeway 155 rijden we naar de Fwy 65 en zo naar Porterville. Daar moet dringend worden bijgetankd en dan is het picknick tijd. Na de lunch neemt Kris terug het stuur van Alain over en rijden we naar Fresno via Highway 99. In Fresno, een stad met zo’n 500.000 inwoners, nemen we de Highway 41 richting Yosemite (North). Tussen Fresno en Coarsegold liggen erg rote citrus- en appelplantages en zien we ook grote ranches met koeien. Rond Coarsegold begint het landschap te glooien en zien we de Bergen van het Sierra National Forest. In Oakhurst nemen we de Fwy 49 richting Mariposa.
Ikzelf ben blij dat het wat minder bochtig is (vooral minder scherpe bochten) dan de baan van de ochtend. We nemen de Fwy 140 en zo’n 10 mijl verder ligt onze volgende camping. Het is een KOA camping met volledige hookup, dwz dat we water en elektriciteit rechtstreeks tappen en ook dat we kunnen ter plaatse lozen. Omstreeks 17u30 zijn we ter plaatse en steken de mannen gauw het bbq-vuur aan om daarna te gaan zwemmen met de kindjes, want dit is (denk ik) de enige camping met zwembad. We eten nog voor het donker is en gaan tijdig slapen omdat we de volgende dag vroeg uit ons bed moeten. Onze reeds betaalde trip in Yosemite start om 10u en we hebben meer dan 1u te rijden om ter plaatse te komen.

Zondag 12 augustus

Zonder ontbijt ontkoppelen we de camper, lozen we gray en black water reservoir en vertrekken om 7u30 richting Yosemite Village. Even verderop de Fwy 140 blijkt dat deze niet toegelaten is voor voertuigen langer dan 28 ft. We hebben dus pech want onze camper is een 30 footer. Na enige tijd beslissen we om een U-turn te maken en terug naar onze KOA-camping te rijden om er dan maar te ontbijten. De sfeer is bedrukt, want de 2de van onze geplande uitstappen dreigt in het water te vallen. Na het ontbijt kan Alain, gelukkig, telefonisch regelen dat we onze trip in de namiddag kunnen doen, nl om 13u30.

Tussen 10u30 en 11u vertrekken we naar Yosemite Village via een omweg (Fwy 49 richting Oakhurst en Fwy 41 naar Yosemite). Onderweg tanken we en even later rijden we Yosemite National Park binnen. De ingang bedraagt 20 dollar. De natuur is wederom schitterend. Minpuntje is dat er voor onze RV weinig parkeerplaats voorzien is en we dus bijna onze trip missen. Tot ieders verbazing blijkt de rondrit niet in een open treintje door te gaan maar in een gesloten VanHool bus (goeie Belgische kwaliteit he). Onze chauffeur, Alan, geeft uitleg bij alles wat we zien en zo rijden we naar Glacier Point, waar we mogen uitstappen. Spijtig dat de watervallen nu bijna uitgedroogd zijn, maar dat kan de prachtige vergezichten toch niet wegnemen. We genieten, hoog op de top, van een “place with a view” en ook van “beleg met sandwich”. Een dik uur later nemen we de bus terug naar beneden en stoppen we aan een andere vista point waar we El Capitan op de gevoelige plaat kunnen leggen. Omstreeks 17u10 zet Alan ons terug af in Yosemite Village en stappen we terug naar onze camper. Via de Hwy 120 rijden we naar onwe volgende bestemming. Bijna ter plaatse nemen we de afslag naar Lee Vining, waar we rond 19u30 een plaatselijk restaurant binnenstappen met “real American food”. Aangezien er nog geen tafeltje voor 6 vrij is, keuvelen de mannen wat met de baas van het restaurant die achter de bar staat. De mannen drinken een lokaal biertje, de dames een flesje “cab” (cabernet sauvignon). De “adults” eten heerlijke babypork ribs, maar wel maar een half rack, Axelle een hamburger en Arno kippennuggets. Na dit overheerlijke avondmaal rijden we de laatste 10 mijl naar onze slaapplaats in June Lake, waar we rond 22u aankomen en direct naar bed gaan, gevolgd door een snurkconcert (zogezegd vanwege de droge lucht, dixit Kris).

Maandag 13 augustus

Na het ontbijt doen we een wandelingetje in June Lake City, een klein toeristendorpje aan het meer. Rond de middag besluiten we dat het beter is om naar Mammoth Lake te gaan om daar aankopen te gaan doen. Op de terugweg stoppen we op een picknickplaats en genieten we van krokante baguettes. In de namiddag huren we een bootje en leeft Alain zich uit met rondjes varen op het meer met ons allen als bootgenoten. Een heerlijke maaltijd met vispapillot op de bbq rond deze mooie en rustige dag af.

Dinsdag 14 augustus

Na het ontbijt vertrekken we met 12 schoenen vol moed naar Bodie, een ghost town, waar in de tijd de goudzoekers woonden. In Lee Vining nemen we, op verzoek van Alain, de Test Station Road die overgaat in de Picnic Ground Road. Deze laatste is een niet geasfalteerde baan en dus hobbelen en bobbelen we er op los. De mooie zichten die we echter getrakteerd krijgen, maken dit alles goed. Maar even verderop moeten we wel een u-turn maken oimdat we met de RV niet het riviertje over kunnen steken dat over de baan blijkt te lopen. Niet getreurd want op die manier kunnen we 2 maal genieten van de geerodeerde rotsformaties van Mono Lake.
We rijden terug naar de Hwy 395 naar het Noorden en enkele miles verder nemen we de Hwy 270 richting Bodie. We weten op voorhand dat de laatste 3 mijl niet geasfalteerd zullen zijn en hopen dat er dus een grote parking zal zijn en een wandelpad om die laatste mijlen af te leggen of een shuttle busjes (betalend uiteraard).
Er is echter geen parking, geen wandelpad en geen shuttlebus en de auto’s volgen tot Bodie lijkt ons net iets te gevaarlijk en dus moeten we onze RV keren en op onze passen terugkeren.
Ten gevolge van deze tegenvaller komen we natuurlijk vroeger dan voorzien op onze volgende kampeerplaats in Paha aan en lunchen we daar in gezelschap van ground squirls. We maken een korte wandeling voor een korte plons in het koude water van Twin Lakes. Aan onze camper staan er hertjes van kortbij naar ons te gluren, ook onderweg naar het meer komen we hertjes tegen. Een volwassen hert en 2 kleintjes blijven rond onze camper hangen. We eten weer bbq en smullen van heerlijke steak, worstjes en kipfilet voor de kindjes. Na de afwas maken de heren een vuurtje waar we verhaaltjes vertellen (groot en klein).

Woensdag 15 augustus

We slapen uit, 'weer eens' zo zou Kris zeggen… Omstreeks 9.30u ontbijten we en rond 11.30u vertrekken we naar Lake Tahoe. Voor eventjes verlaten we de staat California en doen in Gardnerville in Nevada onze boodschappen. Ik val bijna omver dat het ZO GOEDKOOP is tov van wat wij in Marina del Rey betalen. Een brood kost hier maar een goeie dollar... ik betaal meer dan 3 dollar voor hetzelfde brood.
We rijden verder de bergen door en genieten van de prachtige vergezichten. In South Lake Tahoe lunchen we aan het meer op Reagan Beach en rond 16.30 vertrekken we richting onze camping in Sugar Pine Point State Park.
Daar komen we rond 17.25u aan. Omdat we de kindjes ook nog een zwemmetje willen gunnen, maken we een wandelingetje van een 2tal kilometer tot aan het meer. Ter plaatse ontdekken we een plakkaat met “extremely cold water”.
Volgende zin is niet geschikt voor gevoelige lezers:
De dames besluiten dus wijselijk om aan de kant te blijven zitten terwijl de heren hun edele delen laten bevriezen en dat alles om de kinderen te plezieren.

Terug aan de RV maken we weer ons bbq-vuurtje klaar en eten lekkere brochetjes.

Donderdag 16 augustus

Na een gevarieerd ontbijt met wederom toast, watermeloen, peer, nectarine enz… zetten we koers naar Folsom Lake nabij Sacramento. Kris neemt het stuur en rijdt langs Lake Tahoe naar het Zuiden via Hwy 89 en Alain besluit nog wat kiekjes te nemen van de wel adembenemende landschappen. We vermoeden immers dat het uit is met de mooie berggezichten. In South Lake Tahoe nemen we de Hwy 50 en net voor het stadje Pollock Pines lunchen we aan de kant van de baan. Het valt ons op dat we terug richting bewoonde wereld aan het rijden zijn. In het Oosten telde een grote stad 800 inwoners, nu rijden we door dorpjes van 5000 inwoners. De stad Folsom, een voorstad van Sacramento, waar we zullen overnachten telt zelfs meer dan 55.000 inwoners. Rond 15.30 komen we op onze camping aan “Beals Point”. Aangezien het uiterst laag water in het meer is, moeten de mannen met de kinderen een flinke zoek- en wandeltocht maken om tot aan het water te geraken. Het loont wel de moeite. Ondertussen marineren de dames de scampi’s voor de bbq met citroen, cognac en peterselie en besluiten daarna hun mannen en kinderen te gaan zoeken. Tevergeefs want na een lange wandeling vinden wij de heren dus nog niet terug en besluiten we maar terug naar de RV te gaan en al een apertiefje te drinken.

Vrijdag 17 augustus

De wekker loopt al om 8u af omdat we vandaag naar Sacramento willen rijden en daar wat tijd willen doorbrengen. Na een georganiseerd ontbijt, vertrekken we om 10u naar de hoofdstad van California.. We parkeren onze RV dicht bij Old Town en trekken er te voet op uit. Het is net als in een film… oude houten gebouwen. We wandelen ook wat door downtown en Nadine vindt er zelfs een heel mooie handtas in de sales. De kindjes kopen iets in een speelgoedwinkel. We wandelen tot aan het State Capitol Building en gaan dan lunchen vlakbij de kathedraal (die in Europa eerder een grote kerk zou worden genoemd). Uiteraard moeten wij, de 3 tijdelijke Amerikaantjes uit het gezelschap, toch gezien hebben waar onze gouverneur, Arnie Schwarzenegger, regeert.
Axelle en Arno en Kris gaan in de kathedraal binnen en Arno steekt er 3 kaarsjes aan. Eentje voor zijn mami, eentje voor papi en eentje voor zijn peter. Axelle steekt er twee aan maar zegt niet voor wie.
Ondertussen vinden de mama’s een schaduwterrasje voor het middagmaal.
We wandelen daarna verder richting old town en trakteren ons onderweg op een lekker ijsje in een waffle cone. Dan wandelen we langs de Sacramento river en zo naar onze RV. Buiten Sacramento, op weg naar onze volgende bestemming- Napa- komen we perzikgaarden tegen.
Nabij Vallejo (in Fairfield) koopt Kris een nieuw fototoestel. Dan rijden we noordelijk naar de wijnvallei. Om 18.20 rijden we Bothe Napa Valley State Parc binnen.
Deze avond eten we gewoon boterhammetjes.
We kopen alvast ticketjes voor het zwembad voor morgen zodat het ook leuk gaat zijn voor de kindjes morgen.
Zoals steeds maken we er weer een leuke avond van en kijken uit naar wat de volgende dag ons te brengen heeft.

Zaterdag 18 augustus

We beginnen de dag al goed warm ... en hopen dat de wijnkelders ons wat afkoeling gaan bezorgen en liefst geen hoofdpijn (haha).
We gaan ontbijten in St Helena en ieder smikt en smakt dat het een lust is, want allemaal vinden we ons eigen ontbijt toch wel het lekkerst!
We moeten ook nog wat aankopen doen voor ons laatste avondmaal (bij wijze van spreken natuurlijk). Morgen zetten we namelijk Kris en Nadine in San Francisco af en rijden wij samen met onze 2 kindjes terug richting LA.
Na de boodschappen vinden we dat het hoog tijd wordt om aan de wijnproeverij te beginnen, het is ondertussen al na de middag.
Een eerste stop brengt ons bij een wijnzaak die voor onze portefeuille een beetje te duur is (geen flessen wijn onder de 50 dollar). Wat we op dat moment nog niet weten, is dat de volgende nog duurder gaat zijn (haha, van een grap gesproken).
Volgende stop besluiten we toch maar te proeven. Een « cab » kost hier zomaar eventjes 45 dollar voor de goedkoopste fles en de lekkerste kost uiteraard meer, nl het kleine bedrag van 90 dollar/fles. We vinden dat dat toch wel wat met de haren is getrokken, want uiteindelijk zijn die wijnen niet veel beter dan de lekkere wijntjes die je in Frankrijk bij de wijnboeren voor zo’n 15 tot 20 Euro kan kopen.
Dan maar geen wijnproeverijen meer en we besluiten een oude watermolen te gaan bezoeken op terugweg naar onze camping.
Pech, wederom pech, want blijkt nu net vandaag de molen in panne te liggen door een defect aan het rad. Eerste keer in meer dan 3 jaar dat hij stilligt. This must be our lucky day !
Niet getreurd, want de gids van deze molen maakt het meer dan goed . Hij geeft ons een heel interessante uitleg over het ontstaan en hoe alles werkt. Axelle en Arno blijven liever beneden bij 2 jonge poesjes zitten. Deze poezen worden door de « molenaar » grootgebracht zodat ze ratten en muizen kunnen gaan vangen in de toekomst.
Na deze interessante informatie, besluiten we terug naar onze camping te keren, iets te eten en met onze kindjes naar het zwembad te gaan.

Daar begin ik, terwijl de kindjes en onze mannen zwemmen en spelen in het bad, een boek te lezen dat Kris bij heeft uit België. Zijn tante heeft het geschreven en het gaat over haar zoon die een transplantie heeft gehad. Voor de personen die graag waar gebeurde verhalen lezen, geef ik hierbij even titel en uitgeverij : "Het leven gaat door" - Auteur : Renée Van Tricht – Uitgeverij :Standaard. ISBN 90-02-21967-9

Onze laatste bbq wordt er eentje met uitgebreide apero en vooral met spijt dat dit deel van het verlof van Kris en Nadine al voorbij is.

Zondag 19 augustus

De wekker loopt vroeg af, want vandaag hebben we een groot traject te rijden. Eerst zo’n 70 mijl naar San Francisco en dan 390 mijl naar huis.
Dat is wel een heel eindje, vooral met een RV. Verleden jaar reden we met onze personenwagen op zo’n 6 uren naar huis vanuit San Francisco, nu rekenen we wel op wat meer.
Omdat we onze RV morgen om 11u ochtend moeten afzetten (netjes gekuist), besluiten Alain en ik dat we vandaag tot bijna in LA zullen moeten rijden omdat dat anders nooit gaat lukken.
We rijden de Napa vallei uit en rond 11u rijden we de Golden Gate Bridge over. Deze hangt voor de verandering weer maar eens in de nevel. Spijtig, want we hadden zo graag eens mooie foto’s genomen.
Maar... wat we verleden jaar dus niet hebben gedaan, hebben we dus nu wel gedaan... rijden er eindelijk eens over.
Dan beginnen we te rijden richting Union Square, want in die buurt hebben Kris en Nadine een hotel geboekt. Probleem : langs geen kanten geraken we in die straat!
Raar maar waar : langs beide kanten mag je niet in die straat indraaien!
Het wordt dus een « kort » afscheid ergens aan de straatkant en wij terug op weg want wij hebben nog een serieus trajectje voor de boeg. We hebben de grootste moeite om uit San Francisco weg te raken want er blijkt een serieus ongeval te zijn gebeurd op de oprit van de Bay Bridge die wij moeten nemen om via de 80 naar de Highway 5 te rijden. Maar met de hulp van een agent die getuigen moet ondervragen, kom ik toch aan de nodige info die ons terug op het juiste pad kan brengen.
Onderweg, zo'n 2u later, stoppen we bij een Denny’s voor een lunch. Ik rijd, na deze lunch, nu ook voor het eerst met deze RV... een hele ervaring zo'n groot log ding. Maar het valt wel mee en na een tijdje merk ik zelfs niet meer dat ik met een halve vrachtwagen aan het rondbollen ben. Aan Six Flags nabij LA, komen we nog effe in een file terecht van een ongeval, maar gelukkig is die even gauw voorbij als ze begon... en zo komen we om 21u aan in Playa del Rey.
Zij die LA kennen, weten dat we nu voorbij ons huis zijn gereden. Inderdaad, maar waar blijf je met zo’n RV tijdens de nacht ? Op de meeste parkings mag je niet overnachten. De oplossing is dus de camperparking in Play del Rey (zo’n 15 min van bij ons). Daar is er gelukkig ook nog een plaatsje vrij en dus overnachten we met ruisende golven van de Pacific op de achtergrond.

Maandag 20 augustus

Al om 8u zitten we aan het ontbijt. Dat moet wel, want we moeten heel dit ding nog legen en opkuisen voor we het om 11u gaan afzetten bij CruiseAmerica in Santa Monica.
Maar, al zwetend als een rund, met hulp van iedereen (ja, ook onze kindjes), lukt het ons om stipt 11u de parking van CruiseAmerica op te rijden.
Na de eindafrekening en teruggave van onze waarborg, blijkt dat we in totaal 1573 mijlen hebben rondgetoerd, oftewel omgerekend in kilometers : ongeveer 2531km.

Na een flinke opruimbeurt hier thuis en de nodige ladingen was, gunnen we onszelf een namiddag aan het zwembad, waar de jongsten (maar ook de oudsten) zich uitleven.

Ondertussen is het nu al weer zo’n 22u30... en liggen onze beide rakkers in bed. Ik ga nu nog wat verder lezen in dat boek... 't is bijna uit!

Foto’s volgen dus later... er zijn er genoeg, want alleen met ons toestel namen we er al 240 en ook Kris en Nadine hebben heel wat kiekjes genomen.

Ik doe mijn best en hoop nog deze week iets van foto’s op de blog te kunnen zetten. Er zijn er echt een aantal prachtige bij (al zeg ik het zelf).

Groetjes allemaal...