Back to normal life

Of toch bijna... want nog steeds onder de medicatie, nog steeds met een hoest en een loopneus... maar het dagelijkse leven heeft hervat.

Gisteren kwam Alain terug thuis, weliswaar met een vertraging van zijn vlucht van zo maar eventjes 2 uren door een of ander probleem aan het vliegtuig in Londen. Het vliegtuig dat ze oorspronkelijk hadden ingezet hebben ze moeten vervangen en daardoor kwam hij hier niet om 18u aan maar pas om 20u.

Eer je dan door de douanecontrole bent, je bagage hebt opgehaald, is het al gauw laat. Heel moe, maar tevreden kwamen we dus om 21u45 thuis en een half uurtje later lag iedereen in dromenland.

Axelle was in de wolken over alle cadeautjes die papa weer had moeten meebrengen van de familie, ik was erg blij met de Mexxkleren (dankjewel oma en opa), Alain blij omdat hij terug in zijn eigen bedje lag.

Terwijl ik deze post schrijf, krijg ik een telefoontje van het secretariaat van de school... of ik Axelle wil komen ophalen. (daar gaat het "back to normal")

Tijdens de lunchspeeltijd heeft ze een accidentje gehad. Ze heeft namelijk een springtouw in haar gezicht gekregen (gelukkig niet in maar net naast haar oog). Haar zijkant van haar neusje (ter hoogte van haar oog) ziet al aardig rood met blauwe stippels. Dat wordt dus een fameuze blauwe plek vrees ik. Op haar wang heeft ze ook een schaafwondje van het touw.

Tijdens de autorit naar huis verteld ze me dat een jongen met opzet in het touw is gelopen omdat er voor hem geen plaats meer was om mee te spelen.
Ongelukkig toeval dat Axelle juist aan het springen was...

Maar laat het ons van de "bright side" bekijken: haar oog is niet geraakt en een blauwe plek die geneest redelijk snel.

Het weekend ziet er veelbelovend uit, morgen vooraan in de 20°, zondag achteraan in de 20°...
Toch "Back to normal" dus???