Ditjes en datjes

Ja hoor, wij leven nog... het is er alleen niet van gekomen om te posten.
Wat is er zoal allemaal gebeurd de laatste dagen...

Verleden vrijdagavond hadden we een damesonderonsje in de flat van Jana (de Kroatische vriendin), samen met Tamzen, Gaby en Nancy.
De wijn vloeide weer rijkelijk, maar ik liet me er niet aan vangen zodat ik de volgende dag geen kater zou hebben. Anderen lukte dat niet zo goed... en ik moet zelfs zeggen dat een van mijn vriendinnen echt dronken was, zodat haar echtgenoot haar moest komen ophalen (echt waar).

Zaterdag op tijd uit de veren, want ik had afgesproken om met Nancy naar Ikea te gaan. Ze had vanalles nodig en had nog nooit een voet in een Ikea gezet. Onnodig dus te zeggen dat het UREN duurde eer we buiten waren en dat ze een flink pak geld armer was.
Dat hebben we geweten, want het nam ons daarna ook UREN om alles in elkaar te steken.
De film die ik gepland had met Axelle ging dus niet door, want tot 21u45 zaten we spullen te monteren.

Op zondag naar het zwembad en dan allen samen gegeten op Nancy's terras (bbq).
Uiteindelijk werd het weer zo laat dat de film weer niet kon doorgaan.
Dan maar beloofd voor maandagavond...

Maandagochtend echter werd Axelle wakker met een verkoudheid en dus vond ik het niet zo'n goed idee om haar laat op te houden op de eerste dag van de week. Na school sliep ze zomaar eventjes bijna 2 uren in de zetel, hoogst ongewoon.

Dinsdag na school met haar naar Build a Bear gegaan, want ze wilde kleedjes kopen voor haar lievelingsbeer. Tijdens deze shopping ook wat Halloweendecoratie gekocht (oa een spookhuis waar je theelichtjes in moet zetten).
Vermits ze graag eens met mama alleen op resto wilde, zijn we een hapje gaan eten bij California Pizza Kitchen hier in de Marina. Wel leuk om zo eens dochter-mama dingen te kunnen doen.

Woensdag was het hoogtepunt van de dag Axelle's tennisles. Ze leerde nu de backhand en doet het voortreffelijk volgens haar leraar. Het uur vliegt voorbij en zelfs na een uur van rondrennen en hard meppen op die ballen is Axelle nog niet moe.

Vandaag niets bijzonders aan de hand... Mijn ventje pakt in Belgie zijn valiezen weer in en morgen staat hij hier weer terug voor de deur. Deze 2 weken zijn gewoon voorbijgevlogen.
Wat een verschil met zijn laatste trip naar Belgie, toen zowel Axelle als ikzelf ziek waren en elke dag eindeloos lang leek te duren.

En vanaf morgenavond is het leven hier dus weer "back to normal"...