Met mijn mond vol tanden

Ja... zij die mij kennen, zullen verbaasd zijn dit te lezen... maar ik stond daarstraks efkes met mijn mond vol tanden, sprakeloos...
Ik ging enkele dingen halen in de CVS pharmacy, de apotheek waar je ook brood, chips, drank, elektrische toestellen enz kan kopen by the way.
Ik stond er een verjaardagskaartje uit te kiezen toen ik werd aangesproken door een jonge vrouw.
Ze leek erg verward en later begreep ik ook waarom.
"Mevrouw, kan u mij helpen om een kaartje uit te zoeken?"
Ik dacht: "ja waarom niet, dat kan niet zo moeilijk zijn."

Toen kwam de aap uit de mouw: "Het is voor iemand die in de gevangenis zit."
En ik zeg dan: "Oh, misschien dan eentje met als tekst "Support" of "I miss you" of zoiets in dat genre."
Het verhaal werd beter... ze liet me niet meer los... ik moest en zou haar verhaal horen... (stond er misschien ergens "Therapeute" op mijn voorhoofd ofzo?).

Bleek dus dat het haar echtgenoot was die in de gevangenis was beland en die dus zijn proces aan het afwachten was, maar hoogstwaarschijnlijk zou hij aankijken op levenslang.
Hij had blijkbaar wat louche zaakskes gedaan en zijn schoonmoeder (haar mama dus) had hem aangegeven.
En ja... daar stond ik dan met mijn mond vol tanden. Wat zeg je dan?
Ze zei me dat ze nog steeds erg veel van haar man hield en zo beschaamd was dat haar mama hem dit had aangedaan dat ze hem zelfs niet durfde schrijven.
Therapeute Kristine heeft haar toen de raad gegeven om te schrijven wat in haar hart haar ingaf en dat ze dat ook op een gewoon velletje papier kon doen en niet op die voorgedrukte kaartjes waar altijd wel iets van tekst op stond dat volgens haar niet kon.
Blijkbaar heb ik haar weten te overhalen, want ze kocht geen kaart maar een bloknote met briefpapier.
Toen ik aan de kassa stond om uit te checken, kwam ze me nog eens bedanken voor de goede raad en kreeg ik nog een : "God bless you" er bovenop gegooid.

En tot dusver mijn goede daad van de dag.