Terug in België

Ja, we zijn terug in Belgenland... Het heeft heel wat aangehad, maar bon... we zijn er geraakt.
De vlucht vanuit Atlanta verliep goed. Stipt op tijd vertrokken en in business class vliegen is toch wel een stuk "relaxer" dan in economy. Maar van slapen kwam voor mij en Alain weer niets in huis.
Axelle deed een dutje van zo'n 3 uur.
Vermits alles zo voorspoedig verliep, waren we ook tijdig in Gatwick, Londen.
Daar liep het dan verkeerd.
In Atlanta hadden ze onze boardingpass niet kunnen uitprinten voor onze aansluitende vlucht naar Brussel. Dus dat moesten we direct bij aankomst regelen in de luchthaven in Londen.
Daar bleek dat niet British Airways maar Brussels Airlines verantwoordelijk was voor het afdrukken. En wat bleek... er stond al een aantal mensen aan dat loket, maar er was niemand, maar dan ook niemand, te bespeuren.
Tof!
We hebben daar op z'n minst een 20tal minuten gestaan voor we eindelijk iemand te zien kregen. Iedereen was furieus, want de meeste mensen hadden niet veel tijd voor hun aansluitende vlucht.
Vlug vlug door de security check van de handbagage en naar de gates waar een monitor ons meldde dat onze gate aan het sluiten was.
Wij dus rennen en rennen om nog tijdig in de gate te geraken.
Totaal buiten adem kwamen we daar dus aan (ik had mijn hakken al uitgetrokken om sneller te kunnen rennen) om te ontdekken dat ze zelfs nog niet begonnen waren met boarden.
Ronduit schandalig!
Toen we die dames er attent op maakten dat we onz ziel uit ons lijf hadden gelopen en dat dat eigenlijk de fout was van
a) hun collega die niet op haar post was
b) foute melding op de monitor
kregen we te horen dat het normaal is dat er staat dat de gate aan het slutien is, want dat is dé manier om de mensen daar te krijgen! LOLLIG....
Maar bon, het inchecken begon vrij snel na onze aankomst aan de gate.
De vlucht verliep goed en ook de landing was te pruimen.
Aan de bagagecarrousel liep het echter verkeerd!
Geen enkele van onze 5 stuks bagage kwam van de band af en een mijnheer van de luchthaven kwam ons melden dat het gedaan was voor die vlucht.
Ook nog andere mensen die van dezelfde Atlanta-vlucht kwamen, hadden hun bagage niet.
We werden dan ook nog naar het verkeerde "lost luggage" loket gestuurd om dan uiteindelijk als allerlaatste in de rij te gaan aanschuiven.
Toen het zo goed als onze beurt was, hoorde ik achter ons een andere carrousel aanslaan. Ik keek achterom en zag ons Axelle haar roze valies tevoorschijn komen, gevolgd door onze andere bagage én de "verloren" bagage van de andere passagiers. Van goede organisatie gesproken!!!
Met ruim een half uur extra vertraging konden we dus eindelijk onze familie en vrienden in de armen vallen, gepakt en gezakt als muilezels.
't Was dan niet vrijdag de 13de, maar het begon er toch serieus op te lijken.

EIND GOED AL GOED...

Na een verjaardagsfeestje voor nichtje Julie bij mijn schoonouders, kwamen we dan bij mijn ouders terecht, waar we nu "doodmoe" rondhangen en seffens hoogstwaarschijnlijk snel in dromenland zullen zijn.

Tot schrijfs

Morgen begint de papierwinkel en de overdracht van de sleutels van ons huis...
Duim alvast dat het iets minder frustrerend gaat zijn dan in LA (maar ik verwed er niets op, als ik de blog van Marijke lees weet ik al genoeg).