Goodbye Mariners Village

Laatste post vanuit 13802 Northwest Passage apt 101 in Marina del Rey.
Het is 9u05, de verhuizers zijn een 5tal minuten geleden toegekomen en nu beginnen ze het hier leeg te halen. Gisteren kwamen ze al de hele dag dozen vullen... vandaag moeten ze nog wat meubelen uiteenhalen en tegen deze namiddag moet de boel hier LEEG zijn!
Ik heb gisteren al wat foto's getrokken van wat ik noem "our life in boxes"... vandaag ga ik er zeker nog enkele trekken van een "leegstaand" apt.
Gisterenavond uitgenodigd bij Jana en Puska, waar we meteen ook een bed werden aangeboden en dus toch een redelijke nacht konden doorbrengen. Axelle die slaapt nog... en gaat straks met hen naar het zwembad. Leuk voor haar! Ze moet dit niet zien gebeuren... het is voor ons al moeilijk genoeg.

En zo eindigt een 2jarig hoofdstuk uit ons leven... eentje dat we nooit meer gaan vergeten, eentje dat ons ongelooflijk veel plezier heeft gebracht (en af en toe ook frustratie en pijn in het hart), eentje dat ze ons nooit meer zullen afpakken, eentje waar we onze horizonten konden verleggen en leren, héél veel leren... Leren hoe anders het is aan de overkant van de oceaan, hoe totaal anders de mensen hier zijn en dan toch ook weer niet. Vrienden kan je overal ter wereld maken (daar zijn we nu wel achter) en afscheid nemen doet altijd weer pijn.

Ik had in de verste verte niet durven dromen dat ik 2 jaar later opnieuw zou zitten janken... en toch gebeurd het hier weer! Miserie!
Ook onze vrienden hier hebben het moeilijk met ons vertrek, en neen... het zijn geen krokodilletranen!

We kregen afscheidscadeautjes die met de container meegaan, cadeautjes die we pas in België mogen openen... Ik vrees dat het zeer emotioneel gaat worden bij het legen van die container in Elewijt. Maar dat is dan weer blogvoer voor binnen een 8tal weken!

Vanavond is er nog een allerlaatste afscheidsfeestje gepland bij Jana en Puska met onze "close friends - of zoals we ons zelf hier noemen: The Village People".

Morgenvroeg stappen we dan in de wagen en kijken niet meer om (om alvast niet te veel meer te wenen! maar dat gaat moelijk zijn!)... en gaan we genieten van onze reis door Amerika, op weg naar Atlanta via Arizona, New Mexico, Texas, Louisiana en Georgia... dat kan toch wel tellen voor afscheid denk ik.