Groetjes uit Honolulu - 1

9 mei

De vlucht naar Honolulu vertrekt met een kwartiertje vertraging.
Na een goeie 5 uur vliegen komen we ter bestemming aan.
Al bij het uitstappen van het vliegtuig, voelen we de warmte op ons af komen.
Het is hier duidelijk heel wat warmer dan in Los Angeles.
Een taxi brengt ons naar het hotel.
Wat ons opvalt op de Highway is dat de auto’s hier een heel stuk ouder uitzien dan in LA.
De taxi dropt ons bij ons hotel “Ohanu Waikiki Beachcomber” en via een roltrap komen we bij de receptie.
Onze kamer is op de 6de verdieping, aan de achterkant van het gebouw zodat we minder last hebben van de straat, want we zitten hier wel midden in Waikiki.
Het is hier 3 uur vroeger dan in LA, we gaan om 7pm eten (maar in LA-tijd is dat al wel 10u ’s avonds).
We opteren voor een licht roterend restaurant dat Top of Waikiki wordt genoemd en van waaruit je een spectaculair zicht hebt over Waikiki. (het restaurant ligt hoger dan de 18de verdieping).
Na het avondeten, waar Axelle bijna aan tafel in slaap valt, gaan we direct naar dromenland in ons hotel.

10 mei 2008

We zijn al vroeg uit de veren, want omstreeks 6u plaatselijke tijd is Axelle wakker (dat is natuurlijk omdat het dan bij ons 9u ochten zou zijn.)
Rond 8am stappen we het hotel uit op zoek naar een mooi plaatske voor een ontbijt.
Er is hier een Duke’s en die ligt bijna op het strand en is vlakbij ons hotel.
We stappen er binnen voor het ontbijtbuffet.
Het geluk is met ons want 2 dames geven ons een bonnetje dat ze zelf niet meer kunnen gebruiken om een gratis ontbijtbuffet te kunnen nuttigen. (zomaar effe 30 dollar cadeau)
Het ontbijt smaakt dus dubbel zo lekker, vooral nadat we met papa in het hospitaal hebben gesproken. Axelle is blij dat ze haar opa nog eens hoort.
Terug in de hotelkamer trekken we de zwempakken aan en trekken we naar het strand.
Een parasol en 2 ligstoelen kosten hier zomaar eventjes 50 dollar per dag.
Dat vinden we er een beetje over en dus zoeken we een stukje natuurlijke schaduw en zitten we op onze badlakens.
Axelle en Alain spelen in de golven en ik geniet van op de kant (ik zwem niet graag in de zee). Een kleine 2 uur later besluiten we dat iedereen voldoende zon heeft gehad (want het is hier echt wel heel warm) en keren we naar de kamer terug.
De dames van het ontbijt hadden ons een tip gegeven om naar het Aloha Stadium te gaan met de bus omdat je daar leuke cadeautjes op de kop zou kunnen tikken voor een fractie van de prijs dat ze er hier op Waikiki voor vragen.
Wij dus de bus op... zo maar even meer dan een uur, om uiteindelijk aan te komen in een godvergeten gat waar niets te bespeuren valt. 2 vriendelijke gasten zeggen ons dat die markt alleen maar in de ochtend is en alleen maar op woensdag, zaterdag en zondag. Qua dag zaten we dus juist, maar niet qua timing.
Dus terug de bus op richting hotel... daar aangekomen een mooie zwemshort voor Alain gekocht en Axelle die kreeg een nieuwe Webkinz (de rage hier in de States).
We eindigden de dag in het restaurant van de Sheraton, waar we een lekker buffet aten en Axelle een voorraad dessertjes in haar maagje opsloeg (aardbeien in chocolade, mini-eclairs....).
De nacht verliep iets minder vlotjes... 2 erg luidruchtige buren. Zelfs met het kamervenster gesloten was het net alsof ze in onze kamer hun uitleg aan het doen waren.

Zondag 11 mei – Moederdag

Happy Mother Day aan alle goeie mama’s op de wereld en vooral dan aan mijn eigen bovenstebeste mama

Deze ochtend was het natuurlijk eerste werk om aan een betere kamer te geraken.
Alain heeft zo maar even 4 kamers getest. Nu zitten we dus op de 11de verdieping en hebben zelfs een gratis upgrade gekregen. We hebben nu een mooi zeezicht... Wie niet vraagt, krijgt niets...
Na het ontbijt trokken we naar de Honolulu Zoo. We zijn daar te voet naar toe gestapt en vonden het beslist de moeite waard. De zoo was heel “natuurlijk ogend” ingericht, met mooie wandelpaden en zelfs grote grasperken waarop je kon picknicken.
We gingen lunchen bij Lulu’s met zicht op de Oceaan weerom en stapten daarna terug naar ons hotel.
De slechte nachtrust én de 3u tijdsverschil speelden ons parten en dus besloten we een siesta te houden.
Na de siesta wilde Axelle graag gaan zwemmen in de Oceaan. We kochten een grote opblaasbare band en een parasol en vertoefden 2 zalige uren aan zee op het strand.
Het avondeten was ietsje minder deze keer. Slechte restaurantkeuze! Eerlijk gezegd de allereerste keer tijdens ons verblijf in de States dat een restaurant zo tegenslaat.
De pasta was té gaar gekookt, de porties extreem klein, de wijn niet bijzonder... Morgen beter!
Na het avondeten gingen we nog wat shoppen, want Axelle had dringend een paar sandalen nodig. (ze had een paar meegebracht die té klein waren!)

Maandag 12 mei

Vandaag de dag gestart met een ontbijt vlak op het strand.
Daarna gaan kijken voor een huurwagen. Vanaf morgen beginnen we hier rond te rijden (3 dagen lang) om het binnenland te ontdekken.
Daarna namen we de trolleybus (die we met onze keycard van onze kamer hier gratis mogen gebruiken) richting jachthaven, want dat mag natuurlijk niet ontbreken voor Alain.
We wandelden er wat rond in het park en reden daarna terug richting ons hotel.
Axelle was niet te houden om opnieuw haar papa af te gaan beulen in het warme zeewater. Het is echt “warm”, als ik het zeg kun je dat maar beter geloven!
Het zeewater is hier overigens prachtig met verschillende kleurlagen...
Tot zover een eerste verslagje vanuit Honolulu.
De foto’s en de rest van het verhaal volgen later. ’t Is hier veel te mooi weer om in de hotelkamer binnen te zitten!