Ooit was...
er een nonkel, nonkel Dirk, "mijn FAVORIET nonkeltje" zoals ik hem noemde.
Hij was het voorbeeld van wat ik gezond leven noem: sportief, gezonde voeding... noem het maar op!
Dit behoedde hem echter niet van de ziekte die iedereen vreest en heel de familie was er dan ook het hart van in dat deze ziekte net hem trof.
Na een moedige strijd, moest hij het onderspit delven.
Ik herinner me nog levendig dat ik aan mijn burootje bij Tractebel zat, toen ik het droeve nieuws via telefoon kreeg... Mijn favoriet nonkeltje was niet meer.
Nog zowat dagelijks denk ik aan hem, want hij zit nog altijd diep in mijn hartje.
Met de familie herdenken wij hem elk jaar in juni. Dit jaar kan ik er dus weer niet bij zijn, maar op mijn eigen manier zal ik hem morgen herdenken.
Als je een kijkje op Ann's blog (post Friday, May 30, 2008) neemt, zal je zien dat zijn naam op haar shirtje staat.
Toen ik haar project zag, namelijk een marathon lopen om geld in te zamelen voor de "Leukemie en Lymphomen organisatie", wist ik gewoon dat ik dit moest steunen. Toen ze dan ook nog liet verstaan dat ze bereid was de naam van onze geliefden, die we aan kanker of leukemie verloren, op haar shirtje te zetten, was ik totaal overtuigd.
Morgen denk ik dus aan Ann en hoop ik dat ze, ondanks haar recente blessure, de eindstrip nog frisjes zal halen om te kunnen genieten van een verkoelend pintje bier.
Morgen herdenk ik op deze ietwat ongewone manier mijn favoriete nonkel!
1 comment:
Wij sponsorden Ann ook, ter nagedachtenis aan de overleden zoon van onze vrienden, Daniel.
Ik heb vandaag veel aan Ann gedacht en ik hoop dat ze, ondanks haar kwetsuur, die eerste marathon in haar leven uit heeft kunnen lopen.
Mensen verliezen van wie je houdt... Je vergeet ze nooit. Ze blijven altijd een stukje bij je.
Post a Comment