Laatste dagen Honolulu en terugkeer LA

14 mei

Met onze huurwagen reden we deze keer richting Pearl Harbor, iets ten noorden van Waikiki. Toen we daar naartoe reden, kwamen we aan het Aloha stadion, waar de SWAP meet bezig was. We besloten dus om onze souveniertjes daar maar te gaan kopen.
We kochten een heel mooi handgegraveerd schoteltje (zeer strak en dus modern ogend) in hout, enkele surfplankjes (klein zodat ze in onze valies kunnen!), halskettinkjes enzovoort... Gelukkig stond er een geldautomaat, want onze cash was snel op!
Het was er snikheet, niet echt veel wind en dus waren we maar al te blij dat we terug de auto konden instappen om naar Pearl Harbor (enkele minuutjes verderop de baan) te kunnen rijden.
We kregen er te horen dat we pas om 2pm onze “toer” konden krijgen. Iedereen krijgt een genummerd ticket, onze tickets waren nummer 24 en wij mochten pas 2,5 uur later in het auditorium. Om de tijd nuttig te besteden, kochten we ondertussen ticketjes voor de USS Bowfin, een onderzeeër die je mag bezoeken (mits inkom natuurlijk!).
We kregen een koptelefoontje mee met een casetterecordertje en kregen zo de hele uitleg over het leven in een “submarine”. Amai, daar mag je zeker geen claustrofobie in hebben... en veel privacy krijg je ook niet, zelfs niet op de toilet of in de douche!
Het moet er ook flink “stinken” als je met zo’n groot aantal mensen in zo’n kleine bekrompen ruimte moet leven... Jakkes!
Foto’s volgen later...
Na het bezoek aan de Bowfin, hadden we nog ruim de tijd om even terug uit het domein te rijden en op zoek te gaan naar een restaurantje.
Om 2pm waren we dan terug in het auditorium van de USS Arizona en kregen we een filmpje te zien waarin werd uitgelegd hoe Pearl Harbor op 7 december 1941 werd aangevallen door Japanse bommenwerpers. Ook werd de hele politieke aanleiding van deze aanval uitgelegd. Erg interessant.
Daarna werden we met een bootje naar het USS Arizona Memorial gevaren. Dit gebouw staat boven op de gezonken USS Arizona. Deze boot nam meer dan 1000 mensen mee in zijn graf, toen hij getorpedeerd werd door de Japanners.
Klik op bovenstaande link indien je info wil.
Na het bezoek was het hoog tijd om af te koelen, dus werd er snel teruggereden naar Waikiki Beach. We brachten de auto terug naar het verhuurkantoor en maakten er nog een rustige avond van.

15 mei

Omdat we nog altijd niet in het historische deel van Honolulu waren geweest, besloten we een flinke wandeling te maken, na het eerste stuk met de trolley te hebben gereden.
We hadden het wat onderschat, want het bleek toch nog een stuk verder te zijn dan we dachten. Daar bovenop was het snikheet en al gauw begon Axelle te zeuren voor een drankje. Probleem: niets, maar dan ook niets te zien waar je iets kon nuttigen.
Uiteindelijk hebben we dan maar doorgebeten en de oude gebouwen bezocht (ik zal daar meer over zeggen als ik de fotootjes post) en dan bij de Aloha Tower was een grote shopping mall waar ook enkele leuke restaurantjes vlakbij het water waren. De beslissing werd dus zeer snel genomen om daar te lunchen en vooral te drinken!
Om terug tot bij de trolleystop te komen, stond er nog een fikse wandeling op het programma.
Tegen de tijd dat we aan die stop waren, voelde mijn linkse knie niet echt OK meer... een raar vermoeid gevoel.
Tot mijn grote spijt is dat tot op heden nog steeds het geval. Ik denk dus dat ik iets "verkeerd" heb gedaan al stappend... Maar ik zou niet weten wat!
Het strand lonkte en dus brachten we nog een tweetal uurtjes door op het strand vooraleer al de vermoeidheid af te douchen en een restaurantje op te zoeken.
In de International Market Place, stel je hier een heleboel kleine kraampjes bij voor met allerlei toeristiche snuisterijen, koos Axelle aan een kraampje een oester uit. In die oester bleek niet 1 maar 2 donkere parels te zitten. Met het kortingbonnetje dat we hadden, was dit niet echt duur. Maar al snel bleek dat het de verkoper te doen was om ons erin te luizen dure oorringen te laten maken of een hangertje of een ring. Allemaal zogezegd in goud... maar hoe controleer je dat?
Hij was zo supersnel dat we maar net op tijd konden roepen dat we alleen maar de parels wilden en niets anders. Blijkbaar was de "arme" man dat niet gewend, want hij leek erg verbouwereerd! En hij zal zeker gedacht hebben: "Damn Tourists!".

16 mei

Onze laatste volledige dag in Honolulu-Waikiki.
Omdat mijn knie, zoals hiervoor gezegd, nog steeds zo moe en lastig aanvoelde, besloten we maar in de buurt van ons hotel te blijven. We hebben dus nog eens uitgebreid op het strand rondgehangen en in de oceaan. De oceaan voelt daar echt aan alsof je in een badkuip met warm water stapt. Verschil met de oceaan aan deze kant is dat het water er veel helderder is en dus ook warmer.
Als avondmaal sloten we af in de Hula Grill, waar we als aperitief een "Tropical Itch" (met bijhorende rugkrabber) en een "Tropical lemonade" dronken en waar ik heb geprobeerd een beetje muziek met bijhorende danseres te filmen. Ik moet nog even checken wat dat is geworden en als het iets of wat OK is, zet ik het één dezer dagen op de blog.

17 mei

Alles in de valies gepropt, laatste ontbijt aan zee bij Duke's en dan richting luchthaven.
Het duurde een eeuwigheid voor we door de security check waren. Gelukkig was onze vlucht toch wel op tijd en kwamen we dus rond 9.15pm aan in LAX.
Probleem daar was dat een ander vliegtuig ons de weg versperde naar onze gate én dat een ander vliegtuig nog aan de gate stond.
We moesten dus in het vliegtuig op de tarmac wachten tot alles vrij was.
Dat was eigenlijk toch wel vrij lang.
Dan bleek er nog een probleem met het lossen van het vliegtuig te zijn, waardoor de bagage extreem lang wegbleef en ik zelfs begon te twijfelen of het niet op een andere caroussel aan het komen was. Maar neen... na wat een eeuwigheid leek, riepen ze uiteindelijk af dat er een technisch probleem was, dat ze zich excuseerden en dat de valiezen "soon" zouden op caroussel 4 komen.
Het was uiteindelijk toch middernacht voor we in bed lagen. Geen probleem omdat dat maar 9pm Hawaiaanse tijd is.

Heel wat minder was het deze ochtend, toen we echt op tijd uit bed moesten en het leek of we midden in de nacht moesten opstaan.

Gisteren een rustige dag doorgebracht, waar anders, aan het zwembad en afgerond met een BBQ op ons terras.

En zo zijn we onze laatste "fase" ingezet in LA...

Volgend weekend: LAS VEGAS!!! Met de Amerikaanse vrienden deze keer.