ODE aan mijn superflinke dochter

Gisteren om 14u15 stond ik al een de poort te wachten... ongeduldig om mijn poppemieke te zien. Om 14u30 kwam ze er aan: een blij opgewekt gezicht, arm in arm met haar nieuwe vriendin Erica, die naast haar in de klas zit.
Axelle had zelfs tegen Mr Bax gezegd dat ik haar de volgende dag gewoon mocht "droppen" en dat ik zeker niet meer mee in de klas moest komen.
FANTASTISCH, NIET?

Omdat ze zich zo flink had gehouden, kreeg ze uiteraard een beloning van ons: een poly pocket die ze graag wilde én uit eten in haar favoriet restaurant.

Ondertussen ben ik wat wijzer geworden ivm het Nederlands van haar leraar... hij blijkt Indonesiër te zijn en al zijn familie woont in Nederland (Amsterdam en Maastricht). Zijn Nederlands is wel niet erg vlot, maar... beter dan dit hadden we nooit durven dromen! Wij zijn dus héél erg blij dat Mr Bax haar leraar is (en zij ook denk ik).

Deze ochtend had ik toch nog wat mijn twijfels, want na een nachtje slapen zou mijn pruts misschien wel eens van gedacht veranderd zijn. Maar neen hoor. Ze stapte flink, aan mijn hand, de speelplaats op naar rij nr 12 (dat is het nr van haar klaslokaal). Er stonden al 2 andere meisjes te wachten en iedereen was zeer vriendelijk tegen ons.
Toen de bel ging, gaf ze me een afscheidskus en vroeg ze me te wachten tot ze in de klas zou zijn. Ineens zag ik haar gezichtje somber worden (en ik dacht "Oh neen..."), maar het was omdat ze Erica nergens zag. Die zat blijkbaar al overijverig te wachten in de klas en toen ik dat aan Axelle vertelde, klaarde haar gezicht direct terug op en haastte ze zich naar binnen.

Ze heeft het zelfs niet opgemerkt dat ik nog vlug in de klas ben binnengelopen om nog een zaak op te klaren met haar leraar. Ze hadden namelijk gisteren een oefeningenblad gekregen met rekenoefeningen (ook x en :). Probleem was alleen dat men daar hier andere symbolen voor gebruikt en Axelle zich dus blind heeft gestaard op die symbolen en niets van de andere oefeningen heeft afgemaakt. Ik heb haar dus uitgelegd waar die symbolen voor stonden, dat een dik 'punt' tussen 2 cijfers eigenlijk een "x" van bij ons is, enz.

Om het haar makkelijker te maken, heb ik alles op een post-it gezet en dat wou ik vlug even aan haar leraar laten weten... maar zoals ik zei, was ze té druk bezig met Erica om mij te zien (goed zo!).

Wij zijn dus echt ONTZETTEND FIER op onze dappere dochter... tussen al die nieuwe kinderen, nieuwe leraars én met een taal die ze niet machtig is!

Langs de ene kant voelen wij ons "schuldig" dat we haar dit "aandoen", langs de andere kant is dit een opportuniteit waarvan ze haar leven lang de vruchten zal plukken.
Het worden dus nog "doorbijtmaanden"... maar wanneer de 3 weken kerstvakantie aanbreken, hopen we het kwaadste achter de rug te hebben.

En inderdaad... misschien moeten oma en opa dan wel hun kleindochter het woord laten voeren in restaurants en winkels wanneer ze in december hier bij ons zullen zijn!