Laatste werkdag / Dernier jour au bureau

Nooit gedacht dat het me zo moeilijk zou vallen... afscheid nemen van mensen waar je al jaren met samenwerkt is al bijna even moeilijk als afscheid nemen van vrienden of familie.
De traantjes hebben dus wel degelijk gevloeid vandaag.
Heb deze ochtend een afscheidsmailtje uitgestuurd binnen het bedrijf en ook naar de mensen buiten het bedrijf waar ik met samenwerk.
Ik heb ontzettend leuke en hartverwarmende reacties gekregen en dat is fijn.
Heb zelfs op mijn blog al commentaren gekregen van collega's: LEUK LEUK.

A tous mes collègues: grand merci pour vos petits mots d'encouragement, votre soutien, votre écoute.... il ne me sera pas facile de vous "oublier" de l'autre côté de l'océan! (mais vous oublier n'est pas le but!). Bisous à vous tous à Tractebel Engineering et Suez... et n'oubliez pas de me tenir au courant des petites ou grandes choses qui changeront dans le futur!

Afscheidsfeestje op het werk

Vandaag hadden de collega's een restaurantje geboekt om samen nog eens uitgebreid te gaan tafelen en mijn afscheid te 'vieren'.
Ik zat nog niet goed en wel aan tafel of er werd me al een reuzekaart in handen gedrukt.
Ieder van hen had me een lief woordje geschreven en toen werd het allemaal effe te veel en kwamen de waterlandertjes piepen!
Bij een lekker glaasje caiperinia werd er getoast op mijn LA-avontuur en kreeg ik nog een boel cadeautjes overhandigd: een leuke koffiemok, onderzettertjes die in het Engels beschrijven hoe je van 'sober' naar 'drunk' kunt evolueren [zal misschien nog van pas komen als ik mijn heimwee ga verdrinken [hihi]], antistressballetjes om in je handen te rollen, een cd met 'zen'-muziek, een heel knap halssnoer [goed gekozen door mijn collega Veronique] en een aankoopbon om nog een laatste maal uit de bol te gaan tijdens de solden bij Mexx [mijn lievelingsmerk].
Ik ben dus in de watten gelegd! Maar dat was nog niet alles... daar bovenop hebben ze mijn eten betaald en hadden ze een kleurenconsulente ingehuurd om ons te entertainen na het eten. Zo is ieder van ons te weten gekomen of hij/zij een winter-, zomer-, lente- of herfsttype is. Ikzelf blijk een wintertype te zijn en ik zal dus in de toekomst gewapend met mijn kleurenkaartje de winkels afschuimen.
Dit wad dus een drukke maar leuke namiddag en ik ben er eerlijk gezegd nog altijd een beetje ondersteboven van.
Daarna moest ik naar school om Axelle's boeken op te halen om in LA Nederlands en Belgische wiskunde te kunnen bijbenen.
En nu ben ik rustig aan het nagenieten van deze prachtige dag die mijn lieve collega's me cadeau hebben gedaan. BEDANKT ALLEMAAL als jullie dit gaan lezen [ze krijgen dit blogadres pas op vrijdag].

Resultaat van hard studeren / Verhuizen

Inneke onze lerares Spaans heeft daarstraks de studenten persoonlijk hun resultaten doorgebeld. Best lief van haar want ze vertelde er eveneens bij dat ze maandag niet op ons etentje van de Spaanse les aanwezig kan zijn omwille van rugproblemen.
En nu hou ik jullie niet langer in spanning, mijn resultaat is er eentje waar ik best fier op ben: 91,5/100.
Dit motiveert mij om in LA verder mijn Spaanse kennis op te bouwen. Dat wordt mijn persoonlijke challenge, terug aanpikken binnen 2 jaar bij mijn Belgische medestudenten.

Zoals de titel het doet vermoeden, zijn we eraan begonnen... met hulp van de buurjongen, Jonathan, en de onmisbare buurman Monty hebben we de eerste kasten gedemonteerd en naar de stockeerruimte bij de schoonouders gebracht. De living begint er meer en meer 'leeg' uit te zien, wat best wel een "raar" gevoel met zich meebrengt.

Vanavond nog een etentje met onze goede vrienden Kris en Nadine, totaal ongepland... en dat is nu net wat het zo leuk maakt...

Hasta la vista!

't Zit er bijna op

Ik begin nu wel erg af te tellen op mijn werk. Nog een klein weekje en het zit erop.
Het examen Spaans is ondertussen ook al achter de rug. Oef. We zijn nadien met de hele klas een goei pint gaan pakken na afloop [salir de copas]...

Nu moeten we nog in een sneltreinvaart een aantal zaken gaan afwerken.
Gisteren was dat een tuberculinespuitje halen voor Axelle om in LA toegelaten te worden op school. Wat een flinke meid. Niet gehuild, hoewel dit best een erg pijnlijk spuitje was. Vrijdag moet nu het resultaat worden afgelezen en vooral moet dit alles op een officieel doktersattest komen dat we bij aanvang van het schooljaar moeten bezorgen.

Gelukkig komen er ook nog toffe dingen aan:
nu zondag de verjaardag van mijn papa en tegelijkertijd het schoolfeest van De Regenboog waar Axelle nu school loopt,
dinsdag 27 juni krijg ik op het werk een afscheidsdineetje,
zaterdag 1 juli Axelle's afscheidsfuif voor alle vriendjes van school,
zondag 2 juli vieren we feest voor de 85ste verjaardag van mijn oma met de hele familie,
zaterdag 8 juli geven we onze afscheidsreceptie

Maar om al deze feestjes te mogen 'genieten', staat er eerst nog hard labeur op het schema [that's life].

Ik zal er maar eens aan beginnen: nog wat schilderwerk, dozen vullen, opkuisen, demonteren van meubelen,... noem maar op [er is keuze te over].

Tot een van de dagen...

Studeren

En nu gaan jullie even niets van mij horen... ik moet namelijk studeren!
Examen Spaans maandag 19 juni! Mondeling & Schriftelijk...
Si si, estudio Espanol en Malinas. Es muy dificil.(sorry kan hier de juiste accenten niet zo direct vinden).

Ook dat moet ik nog proberen te vinden in LA: Spaanse les!

Hasta la semana proxima!

Antwoorden op vragenronde...

Om Kastelke en Marion's nieuwsgierigheid nog wat te voldoen, nog enkele antwoorden op gestelde vragen.
Alain is sinds vrijdagavond terug in Belgenland. Volgende keer vertrekken we dus met z'n allen. Alain moet niet meer heen en weer pendelen! Dat zou trouwens té vermoeiend zijn. En dat zou ook betekenen dat ik héél alleen moet inpakken en meubels demonteren en dat laatste zie ik nou echt niet zitten!

Axelle gaat in Amerika naar de 4th grade, want ze eindigt nu het derde leerjaar in België!
Ze volgt inderdaad al wat Engelse les (privé), elke woensdagnamiddag 1 uurtje bij een mevrouw in Mechelen.
We willen niet dat ze totaal hulpeloos is ginder. Gelukkig hebben we toch nog een dikke maand ginder om nog wat in de taal te komen hé. Hopelijk leert ze waar we wonen ook gauw kindjes kennen zodat de taal spontaan komt...
En dan ben ik er natuurlijk nog om haar te helpen bij eventuele problemen. Dat zal mijn hoofdtaak zijn ginder.

Wat dat terugkeren na 2 jaren betreft, staat er niet echt iets vast (aiai, dit gaan de ouders niet graag lezen). Maar het is wel de bedoeling dat we na 2 jaar terugkomen. Ik kan maximum nog 1 extra jaarte loopbaanonderbreking bijvragen, daarna is het verlof zonder wedde of ontslag.
Ik doe mijn werk erg graag, dus zou ik dat laatste toch wel willen vermijden.
2 jaar vakantie is al niet slecht hé! Trouwens ik denk dat ik mijn familie en vrienden té erg ga missen moest het langer duren.

Gisteren waren de toekomstige huurders, Wim en Manja, op bezoek met hun babydochtertje Eva. We hebben nog eens alle plaatsen van het huis bezocht en overal de attentiepuntjes benadrukt. Daarna hebben we gezellig gekeuveld in de tuin (in de schaduw weliswaar) en daar is wel 3x gezegd dat ze misschien niet meer weg gaan willen uit ons huis. Gelukkig voor ons zijn beide partijen contractgebonden en moeten ze het huis dus vrijmaken voor 16 juli 2008. (hihi)
Ook onze buren, Rosette en Monty, hebben kennisgemaakt met "hun nieuwe buren". Fijn was te zien dat het tussen hen klikte. Weer een zorg minder!

Axelle had gisteren een "dipje", ineens vond ze het naar Amerika gaan geen goed idee meer. Een uur later kon ze daarentegen niet meer wachten tot het vertrek! Ik vrees dat we deze "dipjes" nog enkele malen gaan meemaken, ook zeker wanneer de school opnieuw start. Want dan gaat het pas echt beginnen.

Ik ben er echter van overtuigd dat deze moeilijke start maar een tijdelijke beproeving van ons geduld zal zijn en dat ze na een tijdje zich echt wel ingeburgerd zal voelen in haar nieuwe school en nieuwe omgeving.

Ziezo, nu ga ik weer aan de slag want ik zit op kantoor en mijn middagpauze is om!

Wat meer info over ons gezin

Om Marion en Kastelke's nieuwsgierigheid te bevredigen, hier wat extra informatie over ons gezinnetje.
Wij zijn met ons drietjes: mijn man Alain, voor wiens werk we naar Los Angeles trekken, mijn dochter Axelle van 8,5 jaar, die uitkijkt naar het mooie weer in Los Angeles en ikzelf, momenteel nog werkzaam bij een groot Frans bedrijf (Suez) op de dienst Human Resources en dat nog tot en met 30 juni. Dan neem ik 2 jaar carrière-onderbreking en begint het "grote avontuur" voor ons gezin.
Voor Alain is dit een hartewens die uitkomt... hij droomt er namelijk al jaren (stil en hardop) van om in het buitenland te kunnen werken en wonen.
Wat Axelle betreft, hadden we een beetje schrik van de reactie, maar al bij al is dat héél goed meegevallen. Met Pasen zijn we 2 weekjes in Los Angeles geweest en ze vond het er reuze!
Wat wil je: vakantie, mooi weer, elke dag op restaurant... 't is misschien niet helemaal zoals het in de toekomst zal zijn (ik bedoel: restaurantbezoekjes zullen wel wat minder zijn en 't zal ook niet altijd vakantie zijn). Maar toch, de reacties waren zeer positief!
We zijn met Pasen haar school gaan uitkiezen en onze woonplaats en ze kijkt er eigenlijk wel echt naar uit om te verhuizen.
Deze ochtend heeft ze nog eens afgeteld op de kalender in onze keuken hoeveel nachten we nog in ons huis in België zullen slapen. Ik dacht dat het er nog 38 zijn. Dat zal dus best snel gaan...
Volgende week zondag komen onze huurders nog even langs om nog eens wat uitgebreider kennis te maken en dat vonden wij een zeer leuk initiatief van hen. Het toont ook dat ze voldoende belangstelling hebben voor ons huis, wat me enigszins geruststeld.
Alain is sinds vorige week in Los Angeles en slaapt nu al enkele nachten in ons appartementje ginder. Gisteren heeft hij via de webcam alle kamers aan me getoond en mijn handen "jeuken" om het helemaal te gaan inrichten.
En stel je voor, het was er al zo'n 30°C... da's wel wat anders dan de 15°C waar we het hier met moeten stellen.
Eens we ginder zijn, ga ik zeker en vast ook "fotootjes posten", eerst en vooral de fotootjes van ons afscheidsfeestje... dat nu al vastere vormen begint aan te nemen. Gelukkig kunnen de meeste mensen die we hebben uitgenodigd effectief ook komen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugde!

Zo beste Kastelke en Marion, ik hoop dat ik jullie plezier heb gedaan met dit antwoordje op jullie vraagjes...???

Groetjes en tot binnenkort...