Happy Halloween

Vandaag is het een "drukke" dag. Eerst was er de Halloween Bake Sale op school, waarvoor we weer cupcakes bakten (en die Axelle versierde met icing). Ik was er van dienst en verkocht de koffie die bij de snoepjes perfect hand in hand ging.





Daarna was het rennen naar de supermarkt, want om 11u45 moest ik al terug op school zijn met de groentjes voor de Halloween Party van Axelle's klas. Ook daarvoor hadden we gebakken, dit keer een gemarmerde cake (met echte Belgische chocolade) en ook deze cake werd door Axelle ge-iced.







Vermits het ondertussen dan al 13u was geworden, dacht ik dat ik dan maar beter op school kon blijven, want om 13u45 begon de Halloween Parade op het schoolplein. Elke klas mag dan een rondje lopen en extra in de kijker staan.

Hierna wat fotootjes...








De dag is natuurlijk nog niet over, straks hebben we hier afgesproken om te gaan trick or treaten. Daarvan komen de fotootjes en het verslag morgen...

Halloweenparty in Mariners Village

Gisterenavond was het hier de jaarlijkse Halloweenparty.

Angelique, Axelle's vriendinnetje, was direct na school mee naar ons thuis gekomen. Eerst speelden ze nog rustig met het cadeautje dat voor Axelle was toegekomen (zie post van gisteren), maar al snel werden de jongedames onrustig en wilden ze zich beginnen omkleden voor het feest dat om 19u30 zou starten.

Ik heb ze kunnen "tegenhouden" tot 18u15... maar dan kon ik het "geklaag" niet meer aan en heb ik maar toegegeven. Axelle toverde zichzelf om tot een lieve versie van een "cheetah" en Angelique tot een boze toverheks. Ook Alain en ikzelf ondergingen een metamorfose: hij werd een rijke vampier en ik "spiderella".

Het werd een gezellige avond die weer veel te vlug voorbij was. De wijn (wij noemden het vampierenbloed) vloeide rijkelijk, Axelle werd derde in een "costume contest" voor de kinderen, wij dansten dat het een lieve lust was en nadat het feest officieel was afgesloten om 21u30 gingen we naar Nancy's flat om daar nog wat verder te feesten.

Hierna wat sfeerfoto's... een voorsmaakske voor wat op 31 oktober ons te beurt gaat vallen...

Axelle, Angelique en Alain... klaar voor "the fun"...

Nina, Jana en Puschka, onze Kroatische vrienden...

Alain, klaar om Tamzen's bloed te drinken... en ikke

De familie "Steenhouwer"

Axelle in de kostuumwedstrijd...

Jana en Nancy, bij Nancy thuis...

Groepsfoto genomen door Alain... Schoon pruikske he?

Mist

Deze ochtend hing er een dichte mist boven de marina.

Het is nu pas na 15u dat die is beginnen wegtrekken.

Deze ochtend lag er een groot schip vlak voor de deur... te wachten, te twijfelen of ze verder gingen uitvaren.

Uiteindelijk maakten ze rechtsomkeer... en gelijk hadden ze, want het heeft wel erg lang geduurd voor je "iets" kon zien.

Vandaag was echter de luchtkwaliteit een stuk beter dan gisteren en dus opnieuw naar de gym gegaan.

Ook op school mochten de kinderen tijdens de speeltijd en de lunch terug buiten spelen.

Na schooltijd wachtte ons Axelle een verrassing. Er stond namelijk een postpakket voor de deur.

Ik wist al wel van Rosetteke dat er iets zat aan te komen, maar dat het hier zo snel ging bezorgd worden... WAW...

Het pakket was wel erg "verweerd", maar gelukkig was de inhoud ongedeerd en ik vermoed ook "volledig".

Dankjewel Dieter voor de mooie kaart en het mooie geschenk.

Zoals je op onderstaande foto kan zien, kon Axelle niet snel genoeg eraan beginnen met haar vriendinnetje Angelique. Het zijn daar nu echt 2 juwelenontwerpstertjes die naarstig bezig zijn in haar kamer.

Ik voeg ook nog een foto bij van de mist van deze ochtend... in combinatie met de zonsopkomst en het schip...

Ongezond luchtje

Het is hier maar ongezond momenteel, net nu je van het goede weer zou kunnen genieten, raden ze je aan van binnen te blijven. Hoewel het hier gisteren 33 graden was en vandaag 29, is de lucht niet blauw maar eerder grijzig (vanwege alle viezigheid die in de lucht zweeft). Vooral bij zonsopkomst en zonsondergang geeft dit eerder "rare" beelden... De zon gloeit enorm rood in de grijze lucht.
Zoals Ann het al schreef op haar blog, worden de kinderen op school binnengehouden, is er geen buitenactiviteit toegelaten na de schooluren en ook niet tijdens de schooluren. Vandaag was het dus een "beperkte" turnles voor Axelle op school. Normaal gezien rennen ze een aantal keren rond het schoolplein, vandaag was het rustig aan en vooral binnen te doen.
Zelfs binnen raden ze je momenteel af om inspanningen te doen: het perfecte excuus dus om de was en de plas te laten voor wat hij is. (maar die van mij werd toch gedaan gisteren en vandaag)
Het enige wat ik niet deed was naar de gym gaan, want mijn hoofd voelde toch niet zo gezond aan: lichte hoofdpijn, een loopneus, prikkel in de keel en prikkende ogen... deze symptomen zijn gevolgen van de luchtverontreiniging (zo las ik op CNN). Vandaag was die luchtverontreiniging trouwens erger dan gisteren. De wind verandert constant van richting en dus blijft alle "vuiligheid" hier netjes boven rondcirkelen.
Op tv raden ze je aan om ramen en deuren toe te houden en buiten een speciaal maskertje te dragen zodat je gezuiverde lucht kan inademen.
Zover ga ik niet... maar de gym hebben we wel voor enkele dagen stilgelegd... misschien is het al wat opgeklaard in het weekend, wie weet...
En dat de lucht echt wel vuil is, merk je aan de tuinmeubelen, de bbq... die elke dag worden afgekuist en elke dag de vod vies en zwart maken. Ook de auto's zitten nu onder zo'n vieze zwarte stoflaag.
Op tv toonden ze daarstraks een papierfilter die ze in San Diego eventjes hadden buitengehangen, binnen de kortste keren was die zwartgrijs geworden ipv wit te blijven. Beangstigend.
Vandaag kwam de President naar de betrokken zone's afgezakt. En ook Gouverneur Schwarzenegger legt continue verklaringen af op CNN.
Hopelijk voor de betrokken gezinnen, gaan ze zich ook aan hun woord houden en hen echt helpen.
De beelden die je ziet op tv zijn echt hartverscheurend... mensen die echt "alles" kwijt zijn. Anderen hebben dan weer geluk en huilen tranen van geluk omdat hun huis nog wel rechtstaat, maar dat van de buren blijkt dan wel platgebrand...
Op zo'n moment realiseer je je weer maar eens hoe "snel" je leven van wending kan veranderen...

De branden razen verder...

California brandt... heel erg... en dat ondervinden we zelfs tot hier in de Marina (zie maar op bovenstaande foto hoe proper de lucht eruit ziet).

Neen, wees niet ongerust beste vrienden, wij zien alleen de rookpluimen in de verre verte, geen vuur van dichtbij zoals Ann het op haar blog schrijft.

Wij hebben wel last van de luchtverontreiniging die een gevolg is van de branden.
Er hangt hier een grijze mist boven zee en boven de haven... en er wordt afgeraden van buiten te sporten. Fietsen en joggen doe je dus beter in de gym dan op het fietspad langs de Oceaan.

Ook mensen met ademhalingsproblemen wordt aangeraden zo weinig mogelijk buiten rond te hangen. En dat net nu het zo zalig warm is... is het beter dat je binnen blijft zitten.

Ik hoorde net zeggen dat New Orleans ondertussen verzuipt onder de regen... en hier hebben we zo erg een dag fikse regen nodig om al die branden te blussen, maar hier is er geen drupje regen in het vooruitzicht.
Pas vanaf vrijdag geven ze hier terug "normalere" temperaturen voor deze tijd van het jaar.
Vandaag is het hier aan de kust 30 graden Celsius... wat uitzonderlijk warm is (zelfs tijdens de zomer klimt de temperatuur hier bij ons meestal niet zo hoog).

Ik hoop dat de branden gauw onder controle zullen zijn, zodat niet te veel mensen hun hebben en houden nog moeten prijsgeven aan de vlammen.

Halloween komt eraan

17 oktober... nog een beetje vroeg, maar vandaag geen huiswerk en dus besloot Axelle om de halloweendecoratie op te hangen.
Gisterenavond hingen we al de heksenhoedjes (lampjes) in de keuken en zetten we onze pompoen (met lampje erin) op de toog om het gezellig te maken. Vandaag werkte Axelle de versiering verder af.
Vanavond zal Alain nog een laatste hand leggen aan onze buitenlampjes op het terras en dan zijn we er helemaal klaar voor.
De kostuums hangen met bijhorende accessoires in de kast en we tellen dus af naar 31 oktober... een feest dat hier meer wordt gevierd dan Kerstmis (echt waar).
Wat fotookes... van oa mijn "haunted house" waar je theelichtjes in zet, de raamversieringen in onze kamers, de toog met de pompoen en de heksenhoedjes...

Met mijn mond vol tanden

Ja... zij die mij kennen, zullen verbaasd zijn dit te lezen... maar ik stond daarstraks efkes met mijn mond vol tanden, sprakeloos...
Ik ging enkele dingen halen in de CVS pharmacy, de apotheek waar je ook brood, chips, drank, elektrische toestellen enz kan kopen by the way.
Ik stond er een verjaardagskaartje uit te kiezen toen ik werd aangesproken door een jonge vrouw.
Ze leek erg verward en later begreep ik ook waarom.
"Mevrouw, kan u mij helpen om een kaartje uit te zoeken?"
Ik dacht: "ja waarom niet, dat kan niet zo moeilijk zijn."

Toen kwam de aap uit de mouw: "Het is voor iemand die in de gevangenis zit."
En ik zeg dan: "Oh, misschien dan eentje met als tekst "Support" of "I miss you" of zoiets in dat genre."
Het verhaal werd beter... ze liet me niet meer los... ik moest en zou haar verhaal horen... (stond er misschien ergens "Therapeute" op mijn voorhoofd ofzo?).

Bleek dus dat het haar echtgenoot was die in de gevangenis was beland en die dus zijn proces aan het afwachten was, maar hoogstwaarschijnlijk zou hij aankijken op levenslang.
Hij had blijkbaar wat louche zaakskes gedaan en zijn schoonmoeder (haar mama dus) had hem aangegeven.
En ja... daar stond ik dan met mijn mond vol tanden. Wat zeg je dan?
Ze zei me dat ze nog steeds erg veel van haar man hield en zo beschaamd was dat haar mama hem dit had aangedaan dat ze hem zelfs niet durfde schrijven.
Therapeute Kristine heeft haar toen de raad gegeven om te schrijven wat in haar hart haar ingaf en dat ze dat ook op een gewoon velletje papier kon doen en niet op die voorgedrukte kaartjes waar altijd wel iets van tekst op stond dat volgens haar niet kon.
Blijkbaar heb ik haar weten te overhalen, want ze kocht geen kaart maar een bloknote met briefpapier.
Toen ik aan de kassa stond om uit te checken, kwam ze me nog eens bedanken voor de goede raad en kreeg ik nog een : "God bless you" er bovenop gegooid.

En tot dusver mijn goede daad van de dag.

Ditjes en datjes

Ja hoor, wij leven nog... het is er alleen niet van gekomen om te posten.
Wat is er zoal allemaal gebeurd de laatste dagen...

Verleden vrijdagavond hadden we een damesonderonsje in de flat van Jana (de Kroatische vriendin), samen met Tamzen, Gaby en Nancy.
De wijn vloeide weer rijkelijk, maar ik liet me er niet aan vangen zodat ik de volgende dag geen kater zou hebben. Anderen lukte dat niet zo goed... en ik moet zelfs zeggen dat een van mijn vriendinnen echt dronken was, zodat haar echtgenoot haar moest komen ophalen (echt waar).

Zaterdag op tijd uit de veren, want ik had afgesproken om met Nancy naar Ikea te gaan. Ze had vanalles nodig en had nog nooit een voet in een Ikea gezet. Onnodig dus te zeggen dat het UREN duurde eer we buiten waren en dat ze een flink pak geld armer was.
Dat hebben we geweten, want het nam ons daarna ook UREN om alles in elkaar te steken.
De film die ik gepland had met Axelle ging dus niet door, want tot 21u45 zaten we spullen te monteren.

Op zondag naar het zwembad en dan allen samen gegeten op Nancy's terras (bbq).
Uiteindelijk werd het weer zo laat dat de film weer niet kon doorgaan.
Dan maar beloofd voor maandagavond...

Maandagochtend echter werd Axelle wakker met een verkoudheid en dus vond ik het niet zo'n goed idee om haar laat op te houden op de eerste dag van de week. Na school sliep ze zomaar eventjes bijna 2 uren in de zetel, hoogst ongewoon.

Dinsdag na school met haar naar Build a Bear gegaan, want ze wilde kleedjes kopen voor haar lievelingsbeer. Tijdens deze shopping ook wat Halloweendecoratie gekocht (oa een spookhuis waar je theelichtjes in moet zetten).
Vermits ze graag eens met mama alleen op resto wilde, zijn we een hapje gaan eten bij California Pizza Kitchen hier in de Marina. Wel leuk om zo eens dochter-mama dingen te kunnen doen.

Woensdag was het hoogtepunt van de dag Axelle's tennisles. Ze leerde nu de backhand en doet het voortreffelijk volgens haar leraar. Het uur vliegt voorbij en zelfs na een uur van rondrennen en hard meppen op die ballen is Axelle nog niet moe.

Vandaag niets bijzonders aan de hand... Mijn ventje pakt in Belgie zijn valiezen weer in en morgen staat hij hier weer terug voor de deur. Deze 2 weken zijn gewoon voorbijgevlogen.
Wat een verschil met zijn laatste trip naar Belgie, toen zowel Axelle als ikzelf ziek waren en elke dag eindeloos lang leek te duren.

En vanaf morgenavond is het leven hier dus weer "back to normal"...

Postje 2 van vandaag: tennisles Axelle

Vandaag had Axelle haar tweede tennisles met Buuren, de tennisleraar hier in Mariners Village.
En ja hoor papa, ze heeft flink haar best gedaan en de leraar was erg tevreden.
Vandaag werd er nog veel geoefend op de juiste houding bij het terugslaan van de bal (niet vanuit de pols maar vanuit de schouder bewegen en je hele lichaam mee bewegen als ik het goed voor heb) en hou ze telkens opnieuw de uitgangspositie moet aannemen.

Volgende week begint hij haar te leren hoe ze over het veld moet bewegen en leert hij haar de bal beter te controleren.

Tennis is in ieder geval iets wat ze erg graag doet, ze zat al uren op voorhand te popelen en na afloop bevestigde ze inderdaad dat het SUPERLEUK was.

Op school heeft ze trouwens als nieuw project een sportman/sportvrouw moeten uitkiezen en een sport en tuurlijk is dat Justine Henin geworden met tennis (hoe zou dat nu toch komen).

En speciaal voor papa die er niet kon bijzijn, maakten wij 2 korte filmpjes. "Enjoy paps..."

Mijn broodje is gebakken...

De titel is letterlijk op te vatten want vandaag heb ik voor de eerste keer in mijn leven brood gebakken.

Brood is een onderwerp dat nogal eens regelmatig opduikt in de blogs hier in Amerika... en dus nu ook bij ons.

Bij onze Kroatische vrienden Jana en Puschka aten we onlangs superlekker brood, het bleek zelfgebakken. Alain kreeg daar meer en meer interesse in en zo gingen wij verleden week op "leerbezoek" bij hen en werden ingewijd in de kunsten van het brood bakken (zonder mixer, zonder broodmaker... gewoon gekneed met de hand en in ovenvormen in de oven).

Ongelukkig genoeg had Alain geen tijd meer voor zijn vertrek om brood te bakken en dus besloot ik het er vanochtend maar eens op te wagen (na nog een extra huisbezoekje aan bakker Puschka gisteren) en voila... ik mag met fierheid zeggen dat ik in mijn opzet ben geslaagd.

Het oogde goed toen het de oven uitkwam en ondertussen kan ik ook zeggen dat het lekker smaakt, want ik heb net een nog lichtjes ovenwarm boterhammetje achter de kiezen.

Voortaan zal hier dus meestal nog zelfgebakken brood op tafel komen en geen "brol" meer die je hier in de winkels koopt. Ook zal ik dus wat minder frequent naar Alpine Village moeten rijden.

En als bonus: Het zal ook een stuk goedkoper zijn, want een brood kost hier toch al gauw tussen de 3 en 4 dollar en dan spreek ik nog niet over de lekkere broden die je bij Panera of le Pain Quotidien hier kan kopen.

En om dus af te sluiten zoals ik begon: "Mijn broodje is dus gebakken!"