Het weekend in een notedop

Vrijdagavond begon met een wijndegustatie in de Cheese & Wine gourmetbar in de Galleria South Bay in Hawthorne. We dronken er lekkere witte en rode wijnen die vergezeld gingen van een 4gangen-menu. Het eten was niet echt denderend, de wijn daarentegen: SUPERLEKKER (lees: superduur).
Terwijl wij met ons tweetjes een romantisch avondje uit hadden, werd Axelle opgevangen door Alain's collega en vriend, Mohammed. Hij kookte lekker voor Axelle en samen keken ze naar 2 tekenfilms op dvd.

Zaterdag werden we om 3pm verwacht bij Nele en Kurt in Pasadena voor een lekker stukske (Belgische) taart en lekkere Belgische (uiteraard) biertjes. Er waren nog andere Belgen daar en het was dus nog eens leuk om een hele namiddag én avond "Vlaams" te kunnen babbelen. Het was heel gezellig, ook voor de kinderen die speelden dat het een lieve lust was. Gelukkig reed het op de terugweg een stuk vlotter dan op de heenweg... want een traject dat je in zo'n kleine 45 min zou moeten kunnen afleggen, nam ons meer dan 1u30 in het heengaan en daarentegen amper een goeie 35 minuten in het weerkeren naar Marina del Rey. Reden: het regende in LA en omstreken... en dat maakt het rijden er hier echt niet makkelijker op.

Vandaag wilden we oorspronkelijk met Gaby en haar gezin (mijn Duitse vriendin) gaan "hiken", maar de plannen draaiden totaal anders uit en we zijn met Axelle naar de bioscoop gegaan om de film "Arthur & the invisibles" te gaan kijken. Mooie film, ook voor de mama's en papa's!

http://www.arthur-movie.com/

Daarna nog wat geshopt in de Galleria van Southbay... hopeloos op zoek in Nordstrom naar ESPRIT (want volgens de website van Esprit verkochten ze dat bij Nordstrom (ook bij die bepaalde winkel)). Na lang zoeken vonden we één klein rekske ('t is eigenlijk de naam rekske niet waardig) met een donkerblauwe broek, hetzelfde model broek in het beige, een gestreepte jeans met bijhorend vestje, 1 bepaald t-shirt in 3 kleuren... en 2 verschillende hemden. En ja... THAT WAS THE ENTIRE ESPRIT COLLECTION.... (hahaha)
Gelukkig vond Alain toch nog een leuke broek om te gaan werken bij Banana Republic en was het toch niet totaal tevergeefs rondlopen in dit shopping center.
Op weg naar huis nog gestopt bij Ruby's (Axelle's favoriete restaurantje in Redondo Beach) en de avond afgerond in de jacuzzi.

Oproep van L'Alliance pour la planète

Hey beste lezers in België en omstreken,


DOEN JULLIE MEE OP 1 FEBRUARI 2007?

Wij doen mee, maar dan wel 9u later dan jullie hé...
Want zouden wij het gelijk met jullie doen, dan moet er hier absoluut geen moeite gedaan worden omdat het hier dan "dag" is en de lichten sowieso "uit" zijn! Om van deze actie een succes te maken, vraagt de organisatie dat je deze tekst zo veel mogelijk per mail zou verspreiden, of dat je'm op je blog zou zetten... vandaar deze post dus...

Meer info nodig, kijk dan even op de website van de organisatie: http://www.lalliance.fr

Waarover gaat het precies?

Op 1 februari doen we ALLE LICHTEN UIT van 19u55 tot 20.00u !

L'Alliance pour la Planète (groepering van milieuverenigingen) doet een oproep tot al de burgers : "Gun de planeet 5 minuten rust!"

Iedereen wordt verzocht alle lichten te doven op 1 februari aanstaande van 19u55 tot 20.00u.

Het gaat er niet om enkel die dag gedurende 5 minuten energie te besparen, maar wel om de aandacht van de burgers, de media en tevens de politieke besluitvormers te vestigen op de energieverspilling en op de noodzaak om dringend iets te ondernemen !

Gedurende 5 minuutjes zal de planeet kunnen uitrusten : dat duurt echt niet lang en het kost niets. En het zal de politici en kandidaten voor de parlementaire verkiezingen van juni 2007 duidelijk maken dat de klimaatverandering een onderwerp uitmaakt dat weegt in het politieke debat.

En waarom op 1 februari 2007?

Omdat die dag in Parijs het nieuwe rapport van de klimatologische experten van de Verenigde Naties uitkomt. En dat gebeurt bij onze Europese buren! Wij kunnen dus onmogelijk deze kans laten voorbijgaan en moeten bijgevolg de schijnwerpers richten op de dringende aard van 's werelds klimatologische situatie. Als we allen deelnemen zal deze actie werkelijk een mediatieke én politieke invloed hebben, en dit enkele maanden vóór de verkiezingen !

Weekend

Het weekend is alweer bijna voorbij.

Vrijdagavond begon met een "sleepover" bij ons. Maia kwam bij Axelle slapen. Het sofabed stond klaar en de meisjes hadden een leuke avond met veel gegibber en gebabbel in bed. Bij het krieken van de dag (6u 's ochtends) waren ze al terug aan het gibberen... dat vonden wij wel ietske minder natuurlijk. Maar bon... het was plezant en dat was het belangrijkste.

Zaterdag verliep in het teken van ons bezoek 's avonds. Alain's baas kwam met zijn vriendin op bezoek en er moesten nog enkele aankopen gebeuren voor het etentje.

Lekker gegeten: witloof met tongrolletjes en gerookte zalm als voorgerecht en kipfiletjes omwikkeld met spek en opgevuld met een oude Hollandse kaas, boontjes en puree als hoofdgerecht en daarna een lekkere Dame Blanche (gemaakt mét Belgische chocola (dankjewel Nadine!)).

Alain's baas is een echte wijnkenner en hij had héél lekkere wijn meegebracht... waarvan we veel te veel gedronken hebben en dus was het vandaag een beetje "hangover dag"...

Gelukkig moesten we niet zelf voor het ontbijt zorgen vandaag, want in het clubhuis was er een brunch om 9.30 tot 12.00 met allerlei lekkers. Daarna hebben we nog wat rondgehangen buiten, want het was een zonnige dag vandaag en Axelle kreeg Angélique op bezoek voor een playdate.

Ze maakten een "kamp" in Axelle's kamer, meer bepaald onder Alain's bureau.

Hierna een fotootje en een minifilmpje...

2de postje vandaag: het weer

Voor de eerste keer sinds we hier aankwamen, is het een regenachtige dag. Daarmee bedoel ik dat er méér dan één regenbui was.

Op één hand kunnen we tellen dat het hier wat miezerde... want meer dan dat hebben we nog niet gehad (buiten 1 echte regenbui op 9 december na de boatparade en eentje tijdens de nacht toen mijn ouders hier logeerden).

Vandaag stroomde het water met bakken uit de hemel deze ochtend en nu zojuist nog eens...

Heb eens geprobeerd om het op foto vast te leggen, want vanaf morgen gaat het zonnetje terug schijnen en krijgen we terug temperaturen tussen de 18 en 20°C...

De fijne streepjes die je op de foto's ziet, is dus regen...

Surprise op een regenachtige dag

Er zijn een aantal gezegden die opgaan, bij de "surprise" die zojuist door de postbode werd gebracht.

Vb: "Geduld is een schone deugd..." en ook "Beter laat dan nooit"...

Waarover gaat het? Wel, toen we tijdens het weekend onze vrienden op de webcam hadden, vroegen ze of Axelle haar verrassingspakket al had gekregen. Dat was al "SUPERLANG" (van begin december) onderweg en als het niet gauw zou toekomen, zou een deel ervan "voetjes krijgen"...

Spijtig genoeg moesten we Lore, Axelle's vriendinnetje, en haar mama ontgoochelen... er was hier nog niets toegekomen.

Ik herinner me ook dat ik zei: "Niet wanhopen Veerle (haar mama), want de postkaart van mijn tante is meer dan 1 maand onderweg geweest en toch goed terecht gekomen."

Wel... zo dus ook het postpakketje, want vandaag is het dan eindelijk aangekomen.

Het kon natuurlijk niet snel genoeg geopend worden... de tekeningen waren leuk (ze staan op foto) en de boeken zullen zeker gelezen worden en de chocolade opgegeten...

Dankjewel dat jullie aan Axelle's verjaardag hebben gedacht...

Hierna enkele fotootjes die ik van dit "lang onderweg zijnde" pakket heb gemaakt... Het zat trouwens nog allemaal netjes in de verpakking!

Avondje uit in de Polo Lounge van het Beverly Hills Hotel

Gisterenavond een avondje uit geweest naar het chique Beverly Hills Hotel. http://www.thebeverlyhillshotel.com/index.html

Een vriend van onze vriendin Nancy speelt daar namelijk muziek tijdens de weekends en ze wilde die absoluut aan ons voorstellen. http://davidaldo.com/index.html

Ook is dit blijkbaar een plaats waar Nicole Kidman haar vaste tafeltje heeft.... Vince Vaughn regelmatig langskomt enz enz...
Wij dus héél benieuwd daar naartoe. Oorspronkelijk was het een avondje uit met de dames, maar vermits er zieke kinderen waren en zieke dames, werden de mannen toegelaten en ging Alain dus ook met ons mee.

We dronken er véél te dure wijn (wel héél lekkere), aten er véél te duur (wel de beste Steak Tartare die ik al ooit in mijn leven heb gegeten!).

Beroemdheden hebben we er niet gezien... tot groot ongenoegen van Alain, die best wel eens Cameron Diaz van dichtbij had willen zien, of Nicole Kidman...

Donald Trump zou gisteren wel toegekomen zijn, maar dat hadden Nancy en Gregg uit ons gezelschap gezien toen ze buiten een sigaretje stonden te roken. Wij als niet-rokers hebben dat dus gemist!

Enfin, het was een gezellige avond uit... Axelle bleef bij de babysit van Nancy's kinderen en ook zij hadden het reuze naar hun zin.

En zo was iedereen weer "happy" gisterenavond.

Oma en opa zijn terug thuis

Enkele uurtjes geleden zijn ze thuisgekomen en we hebben ze al op de chat gezien.
De reis was vermoeiend... Gelukkig dat dit niet elke maand op het programma staat!
Wij vonden het heel leuk dat ze ons zo lang hebben gezelschap gehouden hier in LA en dat ze ons zo verwend hebben.
Het afscheid was emotioneel geladen en eerlijk gezegd is het gemis nu weer eens zo hard!
Ann had er ons voor gewaarschuwd in haar comment op mijn vorige post en inderdaad... het is zo!
Gisteren op terugweg van de luchthaven voelde ik me echt miserabel, hoewel mijn gezond verstand natuurlijk wel verstaat dat aan alles een einde komt en dat mijn ouders niet voor eeuwig bij ons kunnen blijven en hun eigen "thuis" hebben in België. Axelle kreeg het pas kwaad toen ze naar bed moest... de waterlandertjes kwamen tevoorschijn.
Aan tafel gisterenavond en ook deze ochtend bij het ontbijt, vond Alain het ook maar stillekes zo met ons drietjes...

Gelukkig staat er dit weekend vanalles op het programma (maar blijkbaar nog niet genoeg hé):
Axelle gaat vanavond naar vriendjes tot een uur of 10 vanavond. Alain gaat tot dan uit met collega's, ikzelf ga met 2 vriendinnen een glaasje drinken ergens in Beverly Hills in één of ander chique (én dure) club. Hopelijk doet mijn rug niet te veel meer pijn want sinds gisterenavond sukkel ik met een zenuw die precies wat gekneld heeft gezeten en die me dus parten speelt.
Morgen gaat Axelle naar Jacki's verjaardagsfeestje mét sleepover. Ik vermoed dat wij nog eens een filmpje zullen meepikken dan. Maandag een rustig dagje (misschien té rustig, wie weet).

De laatste 5 weken zijn mooi geweest... en daar moeten we nu een beetje met voortleven tot in juni... en dan weer tot december... want met een beetje geluk komen ze ons dan nog eens bezoeken.

Tot gauw oma en opa!

6 maanden LA - pro & contra

Vandaag, de dag dat mijn ouders terug zullen vertrekken naar België, zijn wij hier exact 6 maanden.
Misschien een goed moment om de goede en minder goede dingen van deze verhuis eens op een rijtje te zetten.

Laat ons beginnen met de "contra", zodat we deze post op een positieve noot kunnen eindigen. Ik heb gewoon alles ondereen gezet... dus... niet prioritair gerangschikt!

• Emotioneel: het gemis van ouders, familie, vrienden, collega's.
• De administratieve rompslomp van het begin en de bijhorende frustraties.
• Het "sorry" dat veel te snel klaarstaat bij de Amerikanen en wat dan soms ongelooflijke blunders zou moeten goedmaken (daar hebben we het nog altijd heel moeilijk mee).
• Het ontbreken van cafeetjes met een terraske (zoals op de Grote Markt van Antwerpen).
• Het niet kunnen vinden van leuke kledij (tenzij ge u blauw wilt betalen aan merkkledij; maar die is dan ook precies nog aan de Amerikaanse markt aangepast)... buiten een Zara en Mango heb ik hier nog niets "Europees getint" kunnen vinden. Misschien moet ik maar eens met Mexx contact opnemen dat het hoog dringend wordt dat ze hier in LA een filiaal starten (zoals in New York!).
• Het moeilijk vinden van goed vast en lekker brood tegen een betaalbare prijs (hoewel ik nu een plaats heb gevonden op een goed half uur rijden van ons, waar ze Duitse broden verkopen, zou het toch handig zijn indien ik dit gewoon in de supermarkt om de hoek kon vinden).
• Tot hiertoe de nog niet gevonden américain préparé en dan meer bepaald een martino.
• De dure Belgische chocolade (maar daar heb ik persoonlijk niet echt zo'n behoefte aan én we hebben ook nog niet echt lang zonder gezeten vermits mijn ouders zelf hebben meegebracht en ook al met eerder bezoek hadden meegegeven).
• Het ontbreken aan goede moderne muziek op de radio (want hier worden precies alleen maar "oude" hits gedraaid).
• Gemis van het comfort van mijn mooie huis in Elewijt (vooral de keuken).
• Het overaanbod aan reclame op tv. Niet te doen!

En dan de "pro"...

• De vriendelijkheid van de meeste mensen.
• De betrokkenheid van de leraars en de directeur bij hun leerlingen en de school in het algemeen.
• Het goede weer (uiteraard!).
• De openingsuren van de supermarkten én de goede service die ze er verlenen: je boodschappen inladen aan de kassa, meegaan tot aan je auto om alles in de koffer te leggen (indien je dit laatste vraagt)... daar kunnen ze in de Delhaize, Carrefour of welk warenhuis dan ook in België nog iets van leren. Want deze service maakt dat je niet gejaagd alles in zakken moet stoppen en betalen en niet de tijd krijgt om je wisselgeld in je portemonnee te steken, zoals ik het me nog levendig kan herinneren van in België.
• Het gemak waarmee wildvreemde mensen je hier aanspreken en ook ik die mensen kan aanspreken zonder een "Bemoei je eens met je eigen zaken" naar mijn hoofd geslingerd te krijgen.
• Het leven zonder de stress van het werk.
• Het meer tijd hebben voor mijn man en mijn dochter.
• Het kunnen beoefenen van meer sport, zonder dat "raprap" te moeten doen na een dag werken.
• De nieuwe vrienden die ik hier heb gemaakt en die ik ook erg ga missen als we hier terug zullen vertrekken (jaja, dat weet ik nu al).
• De multiculturaliteit van LA en het kunnen spreken van alle talen die ik heb geleerd.

Hoogstwaarschijnlijk kan zowel in het lijstje contra als pro nog wat aangevuld worden, maar ik denk dat dit toch zowat de belangrijkste dingen zijn.

Als ik eerlijk moet toegeven, heb ik (gelukkig) nog niet veel dieptepunten hier gekend en me meestal wel gelukkig gevoeld... en ik durf te zeggen dat dat voor de rest van het gezin ook zo is.

Vanavond zal er een dieptepuntje bijkomen hoogstwaarschijnlijk omdat het wel raar zal doen mijn ouders terug te zien vertrekken na 5 weken bezoek.

Maar ach, dan gaan we terug over op het "oude ritme"... de chat op MSN en beginnen we stillekesaan af te tellen naar onze terugkeer naar België. Die is voor Axelle en mezelf gepland op 22 juni, aankomst in Zaventem op 23 juni. We zullen dan maar een "bezoekschema" opstellen en een "playdate"lijstje voor Axelle. Want voor we het weten zullen onze bijna 3 weken ook snel om zijn.

Salsa

Gisteren, samen met Alain, naar onze 1ste Amerikaanse salsales gegaan...
Voor mij was er gisteren niet veel aan, omdat ik bij dezelfde lerares ook salsa for fitness volg en dus al de basisstappen, de rechtse en linkse draaien en het handenwerk er al goed ingedanst zit!
En in België hadden Alain en ikzelf verleden jaar al een volledige lessenreeks "basis" achter de rug... dit is dus eigenlijk meer een kwestie van opfrissing. Na deze 6 weken les, hebben we een "graduation night" in een salsaclub hier in LA en daarna mogen we naar de "intermediate class" overgaan.
Eerlijk gezegd denk ik dat we direct daar naartoe hadden kunnen gaan, maar enfin... we zijn dus terug bij de "basics" begonnen.
Voor mij was het dus redelijk "saai", Alain heeft er wel wat aan gehad omdat het bij hem toch een jaartje geleden was dat hij nog eens de salsapassen had gezet (té druk voorjaar gehad verleden jaar met onze voorbereidingen voor de verhuis naar hier!).
In tegenstelling tot de kleine groep waarmee we in België dansten, telt de groep hier zeker zo'n 40 à 50 mensen... en zijn er weer, net zoals in België, té weinig mannen aanwezig om al de dansende vrouwen tot partner te kunnen dienen.
Ik hoop dat we volgende week wat meer zullen leren en wat meer "figuren" zullen opfrissen, want anders vrees ik dat ik het gevoel ga hebben dat ik geld heb uitgegeven voor niets...
Wie eens een kijkje wil nemen op de website van onze lerares, Tenia... feel free to click!


http://www.learntosalsa.com/

I miss you....

Soms is het hard dat je zo ver aan de andere kant van de Oceaan zit, vooral als mensen - die je na aan het hart liggen - problemen hebben of verdrietig zijn.
Zo ook vandaag kwam dat gevoel weer boven, toen ik met mijn goede vriendin had gechat. Hoe graag had ik nu binnengewipt om samen met haar een "jatje koffe" te drinken, hoe graag had ik nu haar vastgepakt terwijl ik naar haar luisterde... Hoe graag had ik nu mijn schouder aangeboden om eens lekker op uit te huilen. Want, het leven wordt toch altijd een beetje aangenamer en draaglijker als je je miserie kan delen!
Op momenten als deze zou ik geld geven om effe ginder te kunnen zijn en méér te kunnen doen!
Oh ja, ik ben er wel voor haar (en voor al mijn andere vrienden)... mijlenver van huis, heb nog steeds dat luisterend oor, maar toch... 't is niet hetzelfde!

Vandaar dit extra ondersteunend woordje... van heel ver van huis: Moed houden sjoeke! Alles komt op de één of andere manier wel in orde... en... bel me maar op op MSN als je een luisterend oor nodig hebt, eens wilt uithuilen of wat dan ook!

Liefs en... oh ja: IK MIS JE.... HEEL ERG!

Opnieuw naar school - Laatste dagen - Rode kool

Wat een titel hé... maar 't een heeft met 't ander te maken.
Vandaag opnieuw naar school... met tegenzin uit bed, maar eens op school begon het al beter te gaan. Ze kreeg een invitatie voor een verjaardagsfeestje op zondag én tevens voor een "sleepover".
Deze week is ook de laatste voor oma en opa... die van de laatste zonnestralen genieten (seffens een fikse strandwandeling).
Omdat Axelle zo graag oma's rode kool eet en ze een beetje "troost" moest krijen ivm opnieuw naar school en 't afscheid van oma en opa dat nadert, zijn we zojuist boodschappen gaan doen en eten we morgen winterkost (hoewel dit niet echt rijmt met 22°C).
Voor de "goedekoop" moeten we het zeker niet doen... de rodekool voor 5 personen kostte ons een kleine 10 dollar en de bijhorende worsten ook bijna 10 dollar. Steak is hier goedkoper, in België is worst goedkoop eten... hier dus niet.

Veel staat er niet meer op het programma deze week... relaxen, genieten van elkaar, genieten van de zon en donderdagavond nog eens op Fishermans Wharf hier aan de overkant van het kanaal gaan eten ter afscheid.
Vrijdag mag Axelle een dagje "brossen" zodat ze nog ten volle kan genieten van haar oma en opa. Dat maakt voor haar dan direct een lang weekend, want maandag is er geen school... (feestdag).

Verwennerijen

Deze week stond voor Alain en mezelf in het teken van de verwennerijen.
Op dinsdagavond gingen we sushi eten met zijn collega Michael en zijn vriendin Marina. We gingen in zo'n klein authentiek sushibarretje op Wilshire in Santa Monica... LEKKER... We wilden dat al zolang doen, maar ja, Axelle is niet zo direct fan van rauwe vis... vandaar... steeds uitgesteld!

Woensdagavond werd het "massage" bij the Massage Company, ook op Wilshire Bld in Santa Monica. Dit was het cadeautje dat we onder onze kerstboom hadden gelegd voor onszelf... een lekkere ontspannende massage.
Het was de moeite... alleen had Alain een "stevige" massage geboekt en dacht ik op een gegeven moment dat die gast mij bont en blauw aan het kneden was op mijn rug. Maar neen... geen blauw plekske te bespeuren... wel een lekker losgeknede rug en nek... De masseurs en masseuses die daar werken, zijn trouwens allemaal licenciaten... geen gefoefel dus!

Donderdag hadden we Gaby (mijn Duitse vriendin) over de vloer en zijn we naar Alpine Village gereden om lekker volkorenbrood te gaan kopen, zesgranenbrood, pumpernickel voor Alain, lekkere Duitse pickles, chocoladehagel (Hollandse), charcuterie... en dus zijn de eerste dagen sowieso "verwenlunches, verwenontbijten...". Niet echt goedkoop een bezoek aan de bakkerij en de slager van Alpine Village, maar wel de moeite waard omdat het brood zo LEKKER is!

Vandaag vrijdag, even die verwennerijen er gaan af fitnessen, vanwege te veel wind om te zwemmen... Morgen gaan we op stap naar Passadena... misschien stoppen we eerst eens in Santa Monica bij onze Belgische Chocolatier "Chocolatt from Belgium", waar je zelfs babelutten en "neuzekes" kunt kopen... en uiteraard een heel assortiment van lekkere chocoladekes. Verder kunt ge er heel lekkere chocolademelk drinken... en da's wat ik er morgenochtend graag zou gaan doen.

Morgenavond wordt het een avondje "op café gaan" met collega's van Alain... en verder genieten van het goede weer op zondag (want de temperaturen zijn hier weer aan het stijgen).

Maandag terug naar school en tevens de laatste week van mijn ouders hier... die dus nu met volle teugen genieten...

Dinsdagavond onze laatste verwennerij in het rijtje: we starten opnieuw met salsalessen...

Als dat het jaar niet goed inzetten is....

Oudejaarsavond en Nieuwjaarsdag

Met oudejaarsavond waren we dus uitgenodigd bij Gaby en haar gezin. Gaby is Duitse, haar echtgenoot Masud is Iraniër. We kregen er een mengeling van Duitse specialiteiten en Perzische lekkernijen voorgeschoteld.
Het was een leuke en heel gezellige avond, die eindigde bij ons omdat we naar het vuurwerk kwamen kijken.
Ook Saskia met Pieter en Saskia's zus kwamen bij ons langs tegen iets voor middernacht... om ook op de 1ste rij te staan voor het vuurwerk.
Groot was dan ook de ontgoocheling toen bleek dat het vuurwerk voorbij was nog voor het begonnen was. Ik heb 3 knallen gehoord (ik was nog een glaske champagne aan het inschenken in de keuken!) en heb uiteindelijk NIETS gezien... Iedereen was ontgoocheld. Onze buurvrouw Susan en ook onze Duits-Iraanse vrienden hadden nog nooit zoiets "zieligs" meegemaakt hier in al de jaren dat ze hier wonen. Volgens hen is er dus iets "foutgelopen" met dat vuurwerk. Het vuurwerk in onze "hof" in België, dat we zelf afschoten was eerlijk gezegd spectaculairder dan wat hier werd voorgeschoteld. Of waren ze hier misschien gewoon solidair met al de afgelaste vuurwerken in België vanwege de hevige winden... Wie zal het zeggen.

Vandaag 1 januari begonnen we met een licht ontbijt op ons terras, in het zonnetje, waarna we een wandeling langs het kanaal maakten. Daarna was het terug naar Gaby's huis, want zij hadden nog zoveel eten en drank over dat ze ons terug hadden uitgenodigd vandaag. Aan de Perzische gastvrijheid kwam geen einde... we rolden bijna buiten, overvol van al wat we "moesten" proeven.
Neen, vandaag koken we hier niet meer... hoogstens nog een klein toastje vanavond, misschien zelfs niet.

Nu nog lekker gaan hangen in de jacuzzi en dan is dit lange weekend voorbij en start morgen het werkjaar voor Alain. Axelle mag nog lekker genieten van haar derde week vakantie, mijn ouders nog 2 weekjes van de zon... en ik van hun gezelschap.