Ik denk dat ik met deze titel jullie aandacht wel heb getrokken, niet?
Hoe het tot het "incident" kwam: Axelle speelde vandaag de hele dag met haar nieuwe Kroatische vriendinnetje Nina. Zij is met haar ouders vanuit Washington naar hier gekomen en zal binnenkort school lopen in dezelfde school als Axelle. Een tijdje geleden hadden we met hen kennis gemaakt en sinds enkele dagen is het "ijs" gebroken en spelen de beide jongedames met elkaar alsof ze elkaar al jaren kennen. Vandaag was het aan het zwembad ook weer "big fun", want ze hadden beiden een Barbiepop meegenomen en die uitgedost met een mooi badpakje.
Voor beide mama's is het leuk te zien dat de meisjes zo goed samenspelen, want ook beide mama's komen goed overeen (allebei kreeftjes, allebei Europeanen... zal er zeker wel iets met te maken hebben).
Dit allemaal even terzijde en vooral om jullie nog effe langer op de honger te laten zitten.
Wat nu volgt, vond ik zelf zo "onwaarschijnlijk belachelijk" op het moment dat het gebeurde, dat ik gewoon direct dacht: "dit moet ik neerschrijven op mijn blog".
Toen het tijd was om naar huis te gaan, kleedde Axelle bij wijze van grap de pop van Nina uit in het zwembad. En dat beste lezers was "het incident"!
Ik hoor jullie nu zuchten: "Is dat alles????"
Wel, ik kan jullie garanderen dat het andere meisje, Nina, énorm geschokt was door wat Axelle had gedaan en zelfs "kwaad" op Axelle was.
Ik begreep er niks van, vertelde het voorval aan Alain en zei zelfs "Dat zal hier toch zeker geen wet ofzo zijn" (want niets verwonderd me op dat gebied hier).
Maar daarjuist kreeg ik tekst en uitleg van Jana, de mama.
Zij lachte het hele voorval weg maar vertelde me wel dat Nina in Washington in de kleuterklas was bijgebracht dat men vooral nooit een Barbiepop bloot in het openbaar mag laten zien. Vanwege de "voluptueuze vormen" vermoed ik???
In ieder geval verklaarde dat wel de reactie van dat kind, dat natuurlijk niet beter wist en terugdacht aan wat haar leraars haar hadden geleerd. Ondertussen heeft haar mama al wel effe uitgelegd dat in Europa geen haan zou kraaien naar zoiets "onschuldigs" en dat in Europa "echte vrouwenborsten" te zien zijn in het openbaar op de stranden en ook dat daar niets verkeerd met is.
"Het incident" is dus opgelost en heeft geen domper geplaatst op de prille vriendschap van beide meisjes.
Ik vond het zo ongelooflijk belachelijk, kortzichtig, absurd dat men aan kleuters dit soort van boodschap meegeeft, dat ik dit postje wilde schrijven. Een barbiepop is en blijft een stuk speelgoed... toch geen lustobject... Of zie ik het nu zo verkeerd?
Gelukkig maar dat Ken (de mannenpop) geen piemel heeft, want dan zou die hier zeker niet op de markt te vinden zijn (haha).
Trouwens, zo'n boodschap meegeven aan kinderen terwijl men in elk reclameblok op tv minstens 1 reclame voor Viagra (of een ander merk met hetzelfde doel) aantreft, men rondrijdt met reclamepanelen voor escortegirls en ga zo maar door... klopt niet echt hé!
Thursday, August 30, 2007
Wednesday, August 29, 2007
Een proper tapijt
Vandaag was het de dag van het reinigen van het vast tapijt in onze flat. Omdat we onze lease met een jaar hadden vernieuwd, hadden we op een gratis tapijtreiniging recht. Vermits er ondertussen op dat lichtgekleurd tapijt al wel een aantal vlekken zaten, kwam dit aanbod goed van pas.
Gisterenavond dus begonnen met heel ons apt op zijn kop te zetten: tafel kwam zijdelings op de sofa te liggen, op de slaapzetel in Axelle's kamer stonden de salontafeltjes gestapeld, vanochtend de eetkamerstoelen op ons bed gelegd, een aantal spullen buiten op het terras en tegen 9u deze ochtend waren we dan uiteindelijk klaar voor de komst van de tapijtkuisers.
Om 9u30 waren ze er, tegen 11u30 waren ze opnieuw de deur uit. Er lagen papieren lopers op het tapijt, zodat het kon drogen maar we er toch af en toe door konden lopen.
Onze dag was dus vandaag een "buitenhuis" dag. We aten zelfs onze lunch bij het zwembad.
Tegen 17u gingen we terug naar binnen (lichtroos aangelopen van de straffe zonnestralen) en maakten we ons klaar om ook buitenshuis ons avondeten te gaan nuttigen.
We probeerden een restaurantje hier in de Marina uit dat we tot hiertoe nog niet hadden aangedaan, nl The Warehouse ( ge weet wel mama en papa, dat restaurant op Admirality dat precies lijkt op een vervallen "kot" van buitenuit).
Binnen was het er echter gezellig en hun terras geeft uit op de jachthaven. Het eten was heel erg lekker (ik at een Aziatisch trio van kip), de bediening erg vriendelijk en de prijs was niet spotgoedkoop, maar wel te doen.
Nu we ondertussen terug thuis zijn, hebben we alles netjes terug op zijn plaats gezet, alleen nog de 2 plastiek matten die onder onze bureaustoelen liggen en onze rode mat in het salon liggen nog buiten op het terras ( het vast tapijt is nog niet 100 procent droog ziet ge).
Eens benieuwd hoe lang dit tapijt er zo properkes gaat uitzien????
Gisterenavond dus begonnen met heel ons apt op zijn kop te zetten: tafel kwam zijdelings op de sofa te liggen, op de slaapzetel in Axelle's kamer stonden de salontafeltjes gestapeld, vanochtend de eetkamerstoelen op ons bed gelegd, een aantal spullen buiten op het terras en tegen 9u deze ochtend waren we dan uiteindelijk klaar voor de komst van de tapijtkuisers.
Om 9u30 waren ze er, tegen 11u30 waren ze opnieuw de deur uit. Er lagen papieren lopers op het tapijt, zodat het kon drogen maar we er toch af en toe door konden lopen.
Onze dag was dus vandaag een "buitenhuis" dag. We aten zelfs onze lunch bij het zwembad.
Tegen 17u gingen we terug naar binnen (lichtroos aangelopen van de straffe zonnestralen) en maakten we ons klaar om ook buitenshuis ons avondeten te gaan nuttigen.
We probeerden een restaurantje hier in de Marina uit dat we tot hiertoe nog niet hadden aangedaan, nl The Warehouse ( ge weet wel mama en papa, dat restaurant op Admirality dat precies lijkt op een vervallen "kot" van buitenuit).
Binnen was het er echter gezellig en hun terras geeft uit op de jachthaven. Het eten was heel erg lekker (ik at een Aziatisch trio van kip), de bediening erg vriendelijk en de prijs was niet spotgoedkoop, maar wel te doen.
Nu we ondertussen terug thuis zijn, hebben we alles netjes terug op zijn plaats gezet, alleen nog de 2 plastiek matten die onder onze bureaustoelen liggen en onze rode mat in het salon liggen nog buiten op het terras ( het vast tapijt is nog niet 100 procent droog ziet ge).
Eens benieuwd hoe lang dit tapijt er zo properkes gaat uitzien????
Monday, August 27, 2007
Warmer en warmer
Is het omdat het schooljaar weer bijna begint (nl volgende woensdag)? Is het omdat we een piepklein regenbuitje hebben gehad gisteren en ook een supernietig buitje op zaterdag?
Het is een feit: deze week gaat de temperatuur hoog oplopen... (toch als we de weersverwachtingen mogen geloven).
Als het zo doorgaat wordt het een heel warm weekend...
Met voorspelde temperaturen van 27° (en meestal mag je daar dan zo'n graad of 2, 3 bijvoegen) hier aan zee, zal het in het binnenland zeker en vast "boiling hot" worden.
Wij zijn dan ook erg blij dat we ons zeebriesje hebben en gaan zeker en vast niet naar het binnenland op stap dit komende "lange" weekend, want maandag is het Labor Day en dan wordt er niet gewerkt en ook niet naar school gegaan.
Vandaag ben ik babysit van dienst voor Nancy's kinderen. Axelle vindt dat helemaal niet erg, want zij heeft de hele dag vriendjes over de vloer om mee te spelen (wat wil een kind nog meer).
Ondertussen wordt de kuis en de strijk gedaan, koken we een lekker potje voor vanavond (want we hebben dan maar ineens Nancy voor het avondeten uitgenodigd) en deze namiddag staat uiteraard "the pool" op het programma ter afkoeling.
Het is een feit: deze week gaat de temperatuur hoog oplopen... (toch als we de weersverwachtingen mogen geloven).
Als het zo doorgaat wordt het een heel warm weekend...
Met voorspelde temperaturen van 27° (en meestal mag je daar dan zo'n graad of 2, 3 bijvoegen) hier aan zee, zal het in het binnenland zeker en vast "boiling hot" worden.
Wij zijn dan ook erg blij dat we ons zeebriesje hebben en gaan zeker en vast niet naar het binnenland op stap dit komende "lange" weekend, want maandag is het Labor Day en dan wordt er niet gewerkt en ook niet naar school gegaan.
Vandaag ben ik babysit van dienst voor Nancy's kinderen. Axelle vindt dat helemaal niet erg, want zij heeft de hele dag vriendjes over de vloer om mee te spelen (wat wil een kind nog meer).
Ondertussen wordt de kuis en de strijk gedaan, koken we een lekker potje voor vanavond (want we hebben dan maar ineens Nancy voor het avondeten uitgenodigd) en deze namiddag staat uiteraard "the pool" op het programma ter afkoeling.
Sunday, August 26, 2007
Ijsjesfeest, regenbuitje, verjaardagswensen
Een postje over een beetje vanalles...
Ijsjesfeest, dat was het hier vandaag in Mariners Village: "Ice cream party" van 1 tot 4 pm.
Een lekkere bananasplit heb ik gegeten, met warme chocoladesaus (njammie njammie). Ook Alain en Axelle genoten van een lekker ijsje naar keuze.
We zaten aan het zwembad, nadat we dat ijsje hadden gegeten, toen het ineens begon te druppelen. REGEN... allelujah!
Echter niet om over naar huis te schrijven (hoewel ik het hier dan toch wel doe).
Bleek dat het op zee aan het stormen was en dat wij hier nog een uitlopertje kregen van enkele druppeltjes. Niet voldoende echter om het zwembad te verlaten, want een half uurtje later was de hemel opnieuw blauw en verwarmden de zonnestralen het zwembad en de zonnebaders.
26 augustus... een dag die ik normaal gezien bij mijn vriendin zou doorbrengen (of toch een deel van de dag), want al sinds mensenheugnis hebben Marleen en ik de gewoonte dat we elkaar de dag van onze respectievelijke verjaardagen uitnodigen om samen te feesten. Verleden jaar kon ik er niet bij zijn, dit jaar ook niet... maar uiteraard maken we dat volgend jaar goed! Dan wordt het trouwens voor ons beiden ook weer een "speciale" verjaardag (45 zomers....).
Happy Birthday Marleen... doe er nog vele jaartjes bij en ontvang hierbij 3 dikke zoenen vanuit Marina del Rey! En ps: ook een gelukkige verjaardag aan je ventje, want die beent je binnen enkele dagen bij!
Ijsjesfeest, dat was het hier vandaag in Mariners Village: "Ice cream party" van 1 tot 4 pm.
Een lekkere bananasplit heb ik gegeten, met warme chocoladesaus (njammie njammie). Ook Alain en Axelle genoten van een lekker ijsje naar keuze.
We zaten aan het zwembad, nadat we dat ijsje hadden gegeten, toen het ineens begon te druppelen. REGEN... allelujah!
Echter niet om over naar huis te schrijven (hoewel ik het hier dan toch wel doe).
Bleek dat het op zee aan het stormen was en dat wij hier nog een uitlopertje kregen van enkele druppeltjes. Niet voldoende echter om het zwembad te verlaten, want een half uurtje later was de hemel opnieuw blauw en verwarmden de zonnestralen het zwembad en de zonnebaders.
26 augustus... een dag die ik normaal gezien bij mijn vriendin zou doorbrengen (of toch een deel van de dag), want al sinds mensenheugnis hebben Marleen en ik de gewoonte dat we elkaar de dag van onze respectievelijke verjaardagen uitnodigen om samen te feesten. Verleden jaar kon ik er niet bij zijn, dit jaar ook niet... maar uiteraard maken we dat volgend jaar goed! Dan wordt het trouwens voor ons beiden ook weer een "speciale" verjaardag (45 zomers....).
Happy Birthday Marleen... doe er nog vele jaartjes bij en ontvang hierbij 3 dikke zoenen vanuit Marina del Rey! En ps: ook een gelukkige verjaardag aan je ventje, want die beent je binnen enkele dagen bij!
Saturday, August 25, 2007
Back to Belgium
Vandaag was het zover: onze vrienden moesten terug richting LAX om daar hun vlucht van 19u40 te halen.
Het afscheid ging (bij mij alweer!) gepaard met traantjes, want het is altijd heel leuk om vrienden te ontvangen, maar veel minder leuk om ze weer terug te zien vertrekken.
Na 3 weken samen, is het nu maar stilletjes in ons flatje, want van 6 naar 3 personen... da's een groot verschil.
Aan tafel bij het avondeten ontbrak de gezellige drukte die er toch wel heerste met ons zeskes.
Uit puur miserie ben ik dan maar wat beginnen prullen aan de foto's van onze vakantie... Beloofd, dit worden de laatste van deze vakantie. De andere foto's kunnen bekeken worden bij bezoek hier aan ons, of misschien na afspraak bij Kris en Nadine (wie weet!)...
Nog een kleine boodschap aan Kris, Nadine en Arno: "Bedankt voor jullie bezoek! Bedankt voor jullie vriendschap! Het was een toffe vakantie. Wij hopen dat jullie een fijne terugvlucht hebben gehad en dat jullie net zoals ons intens genoten hebben van deze 3 weken!"
Het afscheid ging (bij mij alweer!) gepaard met traantjes, want het is altijd heel leuk om vrienden te ontvangen, maar veel minder leuk om ze weer terug te zien vertrekken.
Na 3 weken samen, is het nu maar stilletjes in ons flatje, want van 6 naar 3 personen... da's een groot verschil.
Aan tafel bij het avondeten ontbrak de gezellige drukte die er toch wel heerste met ons zeskes.
Uit puur miserie ben ik dan maar wat beginnen prullen aan de foto's van onze vakantie... Beloofd, dit worden de laatste van deze vakantie. De andere foto's kunnen bekeken worden bij bezoek hier aan ons, of misschien na afspraak bij Kris en Nadine (wie weet!)...
Nog een kleine boodschap aan Kris, Nadine en Arno: "Bedankt voor jullie bezoek! Bedankt voor jullie vriendschap! Het was een toffe vakantie. Wij hopen dat jullie een fijne terugvlucht hebben gehad en dat jullie net zoals ons intens genoten hebben van deze 3 weken!"
Foto's van Lake Tahoe en Folsom Lake
Allemaal compositiefoto's zullen het worden, simpelweg omdat het anders veel te lang gaat duren om een beetje vanalles op de blog te downloaden. Later zullen we ze jullie wel eens laten zien in een slideshowke (het hele pak, zo'n 500 foto's en filmpjes in totaal vermoed ik).
En nu gaan we nog wat van de laatste uurtjes met onze vrienden genieten.
En nu gaan we nog wat van de laatste uurtjes met onze vrienden genieten.
Friday, August 24, 2007
Reisfotootjes 2
Verre van alles... maar ik ben er volop met bezig.
Hierna al fotootjes van June Lake en Twin Lakes (Paha), waar we vooral bij deze laatste echt in het gezelschap van de dieren mochten vertoeven.
Hierna al fotootjes van June Lake en Twin Lakes (Paha), waar we vooral bij deze laatste echt in het gezelschap van de dieren mochten vertoeven.
Wednesday, August 22, 2007
Monday, August 20, 2007
Onze RV trip - een lange uitleg.... Goede moed...
Donderdag 9 augustus
Cruise America heeft ons al direct goed bij de neus. Ipv onze camper te mogen afhalen tussen 9 en 11u in de ochtend, kunnen we pas om 14u afhalen.
Thuisgekomen in Marina del Rey, wacht ons nog het laden, waardoor we uiteindelijk (na voltanken) pas omstreeks 17u de 405 highway kunnen oprijden (richting Noorden).
Er is een serieuze file, te wijten aan het spitsuur. Na iets meer dan een uur rijden, beslissen we om eerst ons avondeten op te warmen (spaghetti). Na de maaltijd, neemt Kris het stuur van de camper met automatische versnellingsbak (uiteraard). In het begin is het dus wat wennen aan de wagen en vooral aan het verkeer dat zowel links als rechts mag inhalen (ook nit niks als je dat niet gewoon bent.
Omstreeks 23u komen we EINDELIJK aan in onwe eerste camping “Tillie Creek”. De camping is gelegen aan Lake Isabella in de Sequoia regio.
Uiteraard is er daar niemand meer om ons te ontvangen en vermits we geen toegewezen plaats hebben, besluiten we ons maar ergens op een vrij plaatsje neer te zetten.
De kindjes worden snel onder de wol gestopt en wij de volwassenen genieten bij een glaasje wijn en een pintje bier van de ongelooflijk mooie sterrenhemel.
Daarna besluiten we dat het ook voor ons hoog tijd is om ons nestje op te zoeken en Kris en Nadine beginnen aan een eerste hilarische nacht op de mezzanine van de camper.
Vrijdag 10 augustus
Om 7u is Kris als eerste wakker, pas omstreeks 8u45 vindt de rest van ons gezelschap ook dat het tijd is om uit bed te komen. We genieten van een rustig en gezellig ontbijt en besluiten (na de afwas) om wat rond te rijden en te zien wat er in de buurt te beleven valt. In Kernville, een stadje aan het meer, is er een toeristisch informatiekantoortje. Daar horen we dat er een mooie “trail” is om naar de grote bomen te gaan kijken. We besluiten dat echter op zaterdagochtend te doen omdat het op onze weg naar onze volgende bestemming ligt en we de kinderen toch ook nog wat leuks willen gunnen.
Eerst nog even boodschappen doen in een plaatselijk supermarktje, waar we trouwens heerlijk bbq-vlees kopen en dan naar een plekje aan het meer om met de kindjes te gaan zwemmen. De natuur is prachtig en terwijl de mannen spelen met de kindjes in het water, babbelen de mama’s een beetje bij in een zalig warm briesje bovenop de helling.
Tegen 18u komen we terug op de camping en beginnen we aan het avondeten, het is stikdonker tegen de tijd dat we aan tafel kunnen gaan. Heel romantisch met kaarslicht dineren we onder een prachtige sterrenhemel.
Zaterdag 11 augustus
We staan vroeg op en ieder heeft zijn taak zodat we tijdig kunnen vertrekken. Om 9u54 verlaten we Tillie Creek met de bedoeling om via een ommetje aan de plaats te komen waar we die dikke bomen in ogenschouw kunnen nemen.
Via Alta Sierra rijden we richting Greenville, spijtig genoeg maar met een gemiddelde snelheid van 25 mph. Wanneer we dat vaststellen, beseffen we dat het nooit mogelijk zal zijn om op een deftig uur op onze volgende bestemming aan te komen. Er wordt dus beslist dat we de Sequoiabomen niet kunnen zien (grote ontgoocheling bij de volwassenen, maar ook bij de kindjes). Via de Freeway 155 rijden we naar de Fwy 65 en zo naar Porterville. Daar moet dringend worden bijgetankd en dan is het picknick tijd. Na de lunch neemt Kris terug het stuur van Alain over en rijden we naar Fresno via Highway 99. In Fresno, een stad met zo’n 500.000 inwoners, nemen we de Highway 41 richting Yosemite (North). Tussen Fresno en Coarsegold liggen erg rote citrus- en appelplantages en zien we ook grote ranches met koeien. Rond Coarsegold begint het landschap te glooien en zien we de Bergen van het Sierra National Forest. In Oakhurst nemen we de Fwy 49 richting Mariposa.
Ikzelf ben blij dat het wat minder bochtig is (vooral minder scherpe bochten) dan de baan van de ochtend. We nemen de Fwy 140 en zo’n 10 mijl verder ligt onze volgende camping. Het is een KOA camping met volledige hookup, dwz dat we water en elektriciteit rechtstreeks tappen en ook dat we kunnen ter plaatse lozen. Omstreeks 17u30 zijn we ter plaatse en steken de mannen gauw het bbq-vuur aan om daarna te gaan zwemmen met de kindjes, want dit is (denk ik) de enige camping met zwembad. We eten nog voor het donker is en gaan tijdig slapen omdat we de volgende dag vroeg uit ons bed moeten. Onze reeds betaalde trip in Yosemite start om 10u en we hebben meer dan 1u te rijden om ter plaatse te komen.
Zondag 12 augustus
Zonder ontbijt ontkoppelen we de camper, lozen we gray en black water reservoir en vertrekken om 7u30 richting Yosemite Village. Even verderop de Fwy 140 blijkt dat deze niet toegelaten is voor voertuigen langer dan 28 ft. We hebben dus pech want onze camper is een 30 footer. Na enige tijd beslissen we om een U-turn te maken en terug naar onze KOA-camping te rijden om er dan maar te ontbijten. De sfeer is bedrukt, want de 2de van onze geplande uitstappen dreigt in het water te vallen. Na het ontbijt kan Alain, gelukkig, telefonisch regelen dat we onze trip in de namiddag kunnen doen, nl om 13u30.
Tussen 10u30 en 11u vertrekken we naar Yosemite Village via een omweg (Fwy 49 richting Oakhurst en Fwy 41 naar Yosemite). Onderweg tanken we en even later rijden we Yosemite National Park binnen. De ingang bedraagt 20 dollar. De natuur is wederom schitterend. Minpuntje is dat er voor onze RV weinig parkeerplaats voorzien is en we dus bijna onze trip missen. Tot ieders verbazing blijkt de rondrit niet in een open treintje door te gaan maar in een gesloten VanHool bus (goeie Belgische kwaliteit he). Onze chauffeur, Alan, geeft uitleg bij alles wat we zien en zo rijden we naar Glacier Point, waar we mogen uitstappen. Spijtig dat de watervallen nu bijna uitgedroogd zijn, maar dat kan de prachtige vergezichten toch niet wegnemen. We genieten, hoog op de top, van een “place with a view” en ook van “beleg met sandwich”. Een dik uur later nemen we de bus terug naar beneden en stoppen we aan een andere vista point waar we El Capitan op de gevoelige plaat kunnen leggen. Omstreeks 17u10 zet Alan ons terug af in Yosemite Village en stappen we terug naar onze camper. Via de Hwy 120 rijden we naar onwe volgende bestemming. Bijna ter plaatse nemen we de afslag naar Lee Vining, waar we rond 19u30 een plaatselijk restaurant binnenstappen met “real American food”. Aangezien er nog geen tafeltje voor 6 vrij is, keuvelen de mannen wat met de baas van het restaurant die achter de bar staat. De mannen drinken een lokaal biertje, de dames een flesje “cab” (cabernet sauvignon). De “adults” eten heerlijke babypork ribs, maar wel maar een half rack, Axelle een hamburger en Arno kippennuggets. Na dit overheerlijke avondmaal rijden we de laatste 10 mijl naar onze slaapplaats in June Lake, waar we rond 22u aankomen en direct naar bed gaan, gevolgd door een snurkconcert (zogezegd vanwege de droge lucht, dixit Kris).
Maandag 13 augustus
Na het ontbijt doen we een wandelingetje in June Lake City, een klein toeristendorpje aan het meer. Rond de middag besluiten we dat het beter is om naar Mammoth Lake te gaan om daar aankopen te gaan doen. Op de terugweg stoppen we op een picknickplaats en genieten we van krokante baguettes. In de namiddag huren we een bootje en leeft Alain zich uit met rondjes varen op het meer met ons allen als bootgenoten. Een heerlijke maaltijd met vispapillot op de bbq rond deze mooie en rustige dag af.
Dinsdag 14 augustus
Na het ontbijt vertrekken we met 12 schoenen vol moed naar Bodie, een ghost town, waar in de tijd de goudzoekers woonden. In Lee Vining nemen we, op verzoek van Alain, de Test Station Road die overgaat in de Picnic Ground Road. Deze laatste is een niet geasfalteerde baan en dus hobbelen en bobbelen we er op los. De mooie zichten die we echter getrakteerd krijgen, maken dit alles goed. Maar even verderop moeten we wel een u-turn maken oimdat we met de RV niet het riviertje over kunnen steken dat over de baan blijkt te lopen. Niet getreurd want op die manier kunnen we 2 maal genieten van de geerodeerde rotsformaties van Mono Lake.
We rijden terug naar de Hwy 395 naar het Noorden en enkele miles verder nemen we de Hwy 270 richting Bodie. We weten op voorhand dat de laatste 3 mijl niet geasfalteerd zullen zijn en hopen dat er dus een grote parking zal zijn en een wandelpad om die laatste mijlen af te leggen of een shuttle busjes (betalend uiteraard).
Er is echter geen parking, geen wandelpad en geen shuttlebus en de auto’s volgen tot Bodie lijkt ons net iets te gevaarlijk en dus moeten we onze RV keren en op onze passen terugkeren.
Ten gevolge van deze tegenvaller komen we natuurlijk vroeger dan voorzien op onze volgende kampeerplaats in Paha aan en lunchen we daar in gezelschap van ground squirls. We maken een korte wandeling voor een korte plons in het koude water van Twin Lakes. Aan onze camper staan er hertjes van kortbij naar ons te gluren, ook onderweg naar het meer komen we hertjes tegen. Een volwassen hert en 2 kleintjes blijven rond onze camper hangen. We eten weer bbq en smullen van heerlijke steak, worstjes en kipfilet voor de kindjes. Na de afwas maken de heren een vuurtje waar we verhaaltjes vertellen (groot en klein).
Woensdag 15 augustus
We slapen uit, 'weer eens' zo zou Kris zeggen… Omstreeks 9.30u ontbijten we en rond 11.30u vertrekken we naar Lake Tahoe. Voor eventjes verlaten we de staat California en doen in Gardnerville in Nevada onze boodschappen. Ik val bijna omver dat het ZO GOEDKOOP is tov van wat wij in Marina del Rey betalen. Een brood kost hier maar een goeie dollar... ik betaal meer dan 3 dollar voor hetzelfde brood.
We rijden verder de bergen door en genieten van de prachtige vergezichten. In South Lake Tahoe lunchen we aan het meer op Reagan Beach en rond 16.30 vertrekken we richting onze camping in Sugar Pine Point State Park.
Daar komen we rond 17.25u aan. Omdat we de kindjes ook nog een zwemmetje willen gunnen, maken we een wandelingetje van een 2tal kilometer tot aan het meer. Ter plaatse ontdekken we een plakkaat met “extremely cold water”.
Volgende zin is niet geschikt voor gevoelige lezers:
De dames besluiten dus wijselijk om aan de kant te blijven zitten terwijl de heren hun edele delen laten bevriezen en dat alles om de kinderen te plezieren.
Terug aan de RV maken we weer ons bbq-vuurtje klaar en eten lekkere brochetjes.
Donderdag 16 augustus
Na een gevarieerd ontbijt met wederom toast, watermeloen, peer, nectarine enz… zetten we koers naar Folsom Lake nabij Sacramento. Kris neemt het stuur en rijdt langs Lake Tahoe naar het Zuiden via Hwy 89 en Alain besluit nog wat kiekjes te nemen van de wel adembenemende landschappen. We vermoeden immers dat het uit is met de mooie berggezichten. In South Lake Tahoe nemen we de Hwy 50 en net voor het stadje Pollock Pines lunchen we aan de kant van de baan. Het valt ons op dat we terug richting bewoonde wereld aan het rijden zijn. In het Oosten telde een grote stad 800 inwoners, nu rijden we door dorpjes van 5000 inwoners. De stad Folsom, een voorstad van Sacramento, waar we zullen overnachten telt zelfs meer dan 55.000 inwoners. Rond 15.30 komen we op onze camping aan “Beals Point”. Aangezien het uiterst laag water in het meer is, moeten de mannen met de kinderen een flinke zoek- en wandeltocht maken om tot aan het water te geraken. Het loont wel de moeite. Ondertussen marineren de dames de scampi’s voor de bbq met citroen, cognac en peterselie en besluiten daarna hun mannen en kinderen te gaan zoeken. Tevergeefs want na een lange wandeling vinden wij de heren dus nog niet terug en besluiten we maar terug naar de RV te gaan en al een apertiefje te drinken.
Vrijdag 17 augustus
De wekker loopt al om 8u af omdat we vandaag naar Sacramento willen rijden en daar wat tijd willen doorbrengen. Na een georganiseerd ontbijt, vertrekken we om 10u naar de hoofdstad van California.. We parkeren onze RV dicht bij Old Town en trekken er te voet op uit. Het is net als in een film… oude houten gebouwen. We wandelen ook wat door downtown en Nadine vindt er zelfs een heel mooie handtas in de sales. De kindjes kopen iets in een speelgoedwinkel. We wandelen tot aan het State Capitol Building en gaan dan lunchen vlakbij de kathedraal (die in Europa eerder een grote kerk zou worden genoemd). Uiteraard moeten wij, de 3 tijdelijke Amerikaantjes uit het gezelschap, toch gezien hebben waar onze gouverneur, Arnie Schwarzenegger, regeert.
Axelle en Arno en Kris gaan in de kathedraal binnen en Arno steekt er 3 kaarsjes aan. Eentje voor zijn mami, eentje voor papi en eentje voor zijn peter. Axelle steekt er twee aan maar zegt niet voor wie.
Ondertussen vinden de mama’s een schaduwterrasje voor het middagmaal.
We wandelen daarna verder richting old town en trakteren ons onderweg op een lekker ijsje in een waffle cone. Dan wandelen we langs de Sacramento river en zo naar onze RV. Buiten Sacramento, op weg naar onze volgende bestemming- Napa- komen we perzikgaarden tegen.
Nabij Vallejo (in Fairfield) koopt Kris een nieuw fototoestel. Dan rijden we noordelijk naar de wijnvallei. Om 18.20 rijden we Bothe Napa Valley State Parc binnen.
Deze avond eten we gewoon boterhammetjes.
We kopen alvast ticketjes voor het zwembad voor morgen zodat het ook leuk gaat zijn voor de kindjes morgen.
Zoals steeds maken we er weer een leuke avond van en kijken uit naar wat de volgende dag ons te brengen heeft.
Zaterdag 18 augustus
We beginnen de dag al goed warm ... en hopen dat de wijnkelders ons wat afkoeling gaan bezorgen en liefst geen hoofdpijn (haha).
We gaan ontbijten in St Helena en ieder smikt en smakt dat het een lust is, want allemaal vinden we ons eigen ontbijt toch wel het lekkerst!
We moeten ook nog wat aankopen doen voor ons laatste avondmaal (bij wijze van spreken natuurlijk). Morgen zetten we namelijk Kris en Nadine in San Francisco af en rijden wij samen met onze 2 kindjes terug richting LA.
Na de boodschappen vinden we dat het hoog tijd wordt om aan de wijnproeverij te beginnen, het is ondertussen al na de middag.
Een eerste stop brengt ons bij een wijnzaak die voor onze portefeuille een beetje te duur is (geen flessen wijn onder de 50 dollar). Wat we op dat moment nog niet weten, is dat de volgende nog duurder gaat zijn (haha, van een grap gesproken).
Volgende stop besluiten we toch maar te proeven. Een « cab » kost hier zomaar eventjes 45 dollar voor de goedkoopste fles en de lekkerste kost uiteraard meer, nl het kleine bedrag van 90 dollar/fles. We vinden dat dat toch wel wat met de haren is getrokken, want uiteindelijk zijn die wijnen niet veel beter dan de lekkere wijntjes die je in Frankrijk bij de wijnboeren voor zo’n 15 tot 20 Euro kan kopen.
Dan maar geen wijnproeverijen meer en we besluiten een oude watermolen te gaan bezoeken op terugweg naar onze camping.
Pech, wederom pech, want blijkt nu net vandaag de molen in panne te liggen door een defect aan het rad. Eerste keer in meer dan 3 jaar dat hij stilligt. This must be our lucky day !
Niet getreurd, want de gids van deze molen maakt het meer dan goed . Hij geeft ons een heel interessante uitleg over het ontstaan en hoe alles werkt. Axelle en Arno blijven liever beneden bij 2 jonge poesjes zitten. Deze poezen worden door de « molenaar » grootgebracht zodat ze ratten en muizen kunnen gaan vangen in de toekomst.
Na deze interessante informatie, besluiten we terug naar onze camping te keren, iets te eten en met onze kindjes naar het zwembad te gaan.
Daar begin ik, terwijl de kindjes en onze mannen zwemmen en spelen in het bad, een boek te lezen dat Kris bij heeft uit België. Zijn tante heeft het geschreven en het gaat over haar zoon die een transplantie heeft gehad. Voor de personen die graag waar gebeurde verhalen lezen, geef ik hierbij even titel en uitgeverij : "Het leven gaat door" - Auteur : Renée Van Tricht – Uitgeverij :Standaard. ISBN 90-02-21967-9
Onze laatste bbq wordt er eentje met uitgebreide apero en vooral met spijt dat dit deel van het verlof van Kris en Nadine al voorbij is.
Zondag 19 augustus
De wekker loopt vroeg af, want vandaag hebben we een groot traject te rijden. Eerst zo’n 70 mijl naar San Francisco en dan 390 mijl naar huis.
Dat is wel een heel eindje, vooral met een RV. Verleden jaar reden we met onze personenwagen op zo’n 6 uren naar huis vanuit San Francisco, nu rekenen we wel op wat meer.
Omdat we onze RV morgen om 11u ochtend moeten afzetten (netjes gekuist), besluiten Alain en ik dat we vandaag tot bijna in LA zullen moeten rijden omdat dat anders nooit gaat lukken.
We rijden de Napa vallei uit en rond 11u rijden we de Golden Gate Bridge over. Deze hangt voor de verandering weer maar eens in de nevel. Spijtig, want we hadden zo graag eens mooie foto’s genomen.
Maar... wat we verleden jaar dus niet hebben gedaan, hebben we dus nu wel gedaan... rijden er eindelijk eens over.
Dan beginnen we te rijden richting Union Square, want in die buurt hebben Kris en Nadine een hotel geboekt. Probleem : langs geen kanten geraken we in die straat!
Raar maar waar : langs beide kanten mag je niet in die straat indraaien!
Het wordt dus een « kort » afscheid ergens aan de straatkant en wij terug op weg want wij hebben nog een serieus trajectje voor de boeg. We hebben de grootste moeite om uit San Francisco weg te raken want er blijkt een serieus ongeval te zijn gebeurd op de oprit van de Bay Bridge die wij moeten nemen om via de 80 naar de Highway 5 te rijden. Maar met de hulp van een agent die getuigen moet ondervragen, kom ik toch aan de nodige info die ons terug op het juiste pad kan brengen.
Onderweg, zo'n 2u later, stoppen we bij een Denny’s voor een lunch. Ik rijd, na deze lunch, nu ook voor het eerst met deze RV... een hele ervaring zo'n groot log ding. Maar het valt wel mee en na een tijdje merk ik zelfs niet meer dat ik met een halve vrachtwagen aan het rondbollen ben. Aan Six Flags nabij LA, komen we nog effe in een file terecht van een ongeval, maar gelukkig is die even gauw voorbij als ze begon... en zo komen we om 21u aan in Playa del Rey.
Zij die LA kennen, weten dat we nu voorbij ons huis zijn gereden. Inderdaad, maar waar blijf je met zo’n RV tijdens de nacht ? Op de meeste parkings mag je niet overnachten. De oplossing is dus de camperparking in Play del Rey (zo’n 15 min van bij ons). Daar is er gelukkig ook nog een plaatsje vrij en dus overnachten we met ruisende golven van de Pacific op de achtergrond.
Maandag 20 augustus
Al om 8u zitten we aan het ontbijt. Dat moet wel, want we moeten heel dit ding nog legen en opkuisen voor we het om 11u gaan afzetten bij CruiseAmerica in Santa Monica.
Maar, al zwetend als een rund, met hulp van iedereen (ja, ook onze kindjes), lukt het ons om stipt 11u de parking van CruiseAmerica op te rijden.
Na de eindafrekening en teruggave van onze waarborg, blijkt dat we in totaal 1573 mijlen hebben rondgetoerd, oftewel omgerekend in kilometers : ongeveer 2531km.
Na een flinke opruimbeurt hier thuis en de nodige ladingen was, gunnen we onszelf een namiddag aan het zwembad, waar de jongsten (maar ook de oudsten) zich uitleven.
Ondertussen is het nu al weer zo’n 22u30... en liggen onze beide rakkers in bed. Ik ga nu nog wat verder lezen in dat boek... 't is bijna uit!
Foto’s volgen dus later... er zijn er genoeg, want alleen met ons toestel namen we er al 240 en ook Kris en Nadine hebben heel wat kiekjes genomen.
Ik doe mijn best en hoop nog deze week iets van foto’s op de blog te kunnen zetten. Er zijn er echt een aantal prachtige bij (al zeg ik het zelf).
Groetjes allemaal...
Cruise America heeft ons al direct goed bij de neus. Ipv onze camper te mogen afhalen tussen 9 en 11u in de ochtend, kunnen we pas om 14u afhalen.
Thuisgekomen in Marina del Rey, wacht ons nog het laden, waardoor we uiteindelijk (na voltanken) pas omstreeks 17u de 405 highway kunnen oprijden (richting Noorden).
Er is een serieuze file, te wijten aan het spitsuur. Na iets meer dan een uur rijden, beslissen we om eerst ons avondeten op te warmen (spaghetti). Na de maaltijd, neemt Kris het stuur van de camper met automatische versnellingsbak (uiteraard). In het begin is het dus wat wennen aan de wagen en vooral aan het verkeer dat zowel links als rechts mag inhalen (ook nit niks als je dat niet gewoon bent.
Omstreeks 23u komen we EINDELIJK aan in onwe eerste camping “Tillie Creek”. De camping is gelegen aan Lake Isabella in de Sequoia regio.
Uiteraard is er daar niemand meer om ons te ontvangen en vermits we geen toegewezen plaats hebben, besluiten we ons maar ergens op een vrij plaatsje neer te zetten.
De kindjes worden snel onder de wol gestopt en wij de volwassenen genieten bij een glaasje wijn en een pintje bier van de ongelooflijk mooie sterrenhemel.
Daarna besluiten we dat het ook voor ons hoog tijd is om ons nestje op te zoeken en Kris en Nadine beginnen aan een eerste hilarische nacht op de mezzanine van de camper.
Vrijdag 10 augustus
Om 7u is Kris als eerste wakker, pas omstreeks 8u45 vindt de rest van ons gezelschap ook dat het tijd is om uit bed te komen. We genieten van een rustig en gezellig ontbijt en besluiten (na de afwas) om wat rond te rijden en te zien wat er in de buurt te beleven valt. In Kernville, een stadje aan het meer, is er een toeristisch informatiekantoortje. Daar horen we dat er een mooie “trail” is om naar de grote bomen te gaan kijken. We besluiten dat echter op zaterdagochtend te doen omdat het op onze weg naar onze volgende bestemming ligt en we de kinderen toch ook nog wat leuks willen gunnen.
Eerst nog even boodschappen doen in een plaatselijk supermarktje, waar we trouwens heerlijk bbq-vlees kopen en dan naar een plekje aan het meer om met de kindjes te gaan zwemmen. De natuur is prachtig en terwijl de mannen spelen met de kindjes in het water, babbelen de mama’s een beetje bij in een zalig warm briesje bovenop de helling.
Tegen 18u komen we terug op de camping en beginnen we aan het avondeten, het is stikdonker tegen de tijd dat we aan tafel kunnen gaan. Heel romantisch met kaarslicht dineren we onder een prachtige sterrenhemel.
Zaterdag 11 augustus
We staan vroeg op en ieder heeft zijn taak zodat we tijdig kunnen vertrekken. Om 9u54 verlaten we Tillie Creek met de bedoeling om via een ommetje aan de plaats te komen waar we die dikke bomen in ogenschouw kunnen nemen.
Via Alta Sierra rijden we richting Greenville, spijtig genoeg maar met een gemiddelde snelheid van 25 mph. Wanneer we dat vaststellen, beseffen we dat het nooit mogelijk zal zijn om op een deftig uur op onze volgende bestemming aan te komen. Er wordt dus beslist dat we de Sequoiabomen niet kunnen zien (grote ontgoocheling bij de volwassenen, maar ook bij de kindjes). Via de Freeway 155 rijden we naar de Fwy 65 en zo naar Porterville. Daar moet dringend worden bijgetankd en dan is het picknick tijd. Na de lunch neemt Kris terug het stuur van Alain over en rijden we naar Fresno via Highway 99. In Fresno, een stad met zo’n 500.000 inwoners, nemen we de Highway 41 richting Yosemite (North). Tussen Fresno en Coarsegold liggen erg rote citrus- en appelplantages en zien we ook grote ranches met koeien. Rond Coarsegold begint het landschap te glooien en zien we de Bergen van het Sierra National Forest. In Oakhurst nemen we de Fwy 49 richting Mariposa.
Ikzelf ben blij dat het wat minder bochtig is (vooral minder scherpe bochten) dan de baan van de ochtend. We nemen de Fwy 140 en zo’n 10 mijl verder ligt onze volgende camping. Het is een KOA camping met volledige hookup, dwz dat we water en elektriciteit rechtstreeks tappen en ook dat we kunnen ter plaatse lozen. Omstreeks 17u30 zijn we ter plaatse en steken de mannen gauw het bbq-vuur aan om daarna te gaan zwemmen met de kindjes, want dit is (denk ik) de enige camping met zwembad. We eten nog voor het donker is en gaan tijdig slapen omdat we de volgende dag vroeg uit ons bed moeten. Onze reeds betaalde trip in Yosemite start om 10u en we hebben meer dan 1u te rijden om ter plaatse te komen.
Zondag 12 augustus
Zonder ontbijt ontkoppelen we de camper, lozen we gray en black water reservoir en vertrekken om 7u30 richting Yosemite Village. Even verderop de Fwy 140 blijkt dat deze niet toegelaten is voor voertuigen langer dan 28 ft. We hebben dus pech want onze camper is een 30 footer. Na enige tijd beslissen we om een U-turn te maken en terug naar onze KOA-camping te rijden om er dan maar te ontbijten. De sfeer is bedrukt, want de 2de van onze geplande uitstappen dreigt in het water te vallen. Na het ontbijt kan Alain, gelukkig, telefonisch regelen dat we onze trip in de namiddag kunnen doen, nl om 13u30.
Tussen 10u30 en 11u vertrekken we naar Yosemite Village via een omweg (Fwy 49 richting Oakhurst en Fwy 41 naar Yosemite). Onderweg tanken we en even later rijden we Yosemite National Park binnen. De ingang bedraagt 20 dollar. De natuur is wederom schitterend. Minpuntje is dat er voor onze RV weinig parkeerplaats voorzien is en we dus bijna onze trip missen. Tot ieders verbazing blijkt de rondrit niet in een open treintje door te gaan maar in een gesloten VanHool bus (goeie Belgische kwaliteit he). Onze chauffeur, Alan, geeft uitleg bij alles wat we zien en zo rijden we naar Glacier Point, waar we mogen uitstappen. Spijtig dat de watervallen nu bijna uitgedroogd zijn, maar dat kan de prachtige vergezichten toch niet wegnemen. We genieten, hoog op de top, van een “place with a view” en ook van “beleg met sandwich”. Een dik uur later nemen we de bus terug naar beneden en stoppen we aan een andere vista point waar we El Capitan op de gevoelige plaat kunnen leggen. Omstreeks 17u10 zet Alan ons terug af in Yosemite Village en stappen we terug naar onze camper. Via de Hwy 120 rijden we naar onwe volgende bestemming. Bijna ter plaatse nemen we de afslag naar Lee Vining, waar we rond 19u30 een plaatselijk restaurant binnenstappen met “real American food”. Aangezien er nog geen tafeltje voor 6 vrij is, keuvelen de mannen wat met de baas van het restaurant die achter de bar staat. De mannen drinken een lokaal biertje, de dames een flesje “cab” (cabernet sauvignon). De “adults” eten heerlijke babypork ribs, maar wel maar een half rack, Axelle een hamburger en Arno kippennuggets. Na dit overheerlijke avondmaal rijden we de laatste 10 mijl naar onze slaapplaats in June Lake, waar we rond 22u aankomen en direct naar bed gaan, gevolgd door een snurkconcert (zogezegd vanwege de droge lucht, dixit Kris).
Maandag 13 augustus
Na het ontbijt doen we een wandelingetje in June Lake City, een klein toeristendorpje aan het meer. Rond de middag besluiten we dat het beter is om naar Mammoth Lake te gaan om daar aankopen te gaan doen. Op de terugweg stoppen we op een picknickplaats en genieten we van krokante baguettes. In de namiddag huren we een bootje en leeft Alain zich uit met rondjes varen op het meer met ons allen als bootgenoten. Een heerlijke maaltijd met vispapillot op de bbq rond deze mooie en rustige dag af.
Dinsdag 14 augustus
Na het ontbijt vertrekken we met 12 schoenen vol moed naar Bodie, een ghost town, waar in de tijd de goudzoekers woonden. In Lee Vining nemen we, op verzoek van Alain, de Test Station Road die overgaat in de Picnic Ground Road. Deze laatste is een niet geasfalteerde baan en dus hobbelen en bobbelen we er op los. De mooie zichten die we echter getrakteerd krijgen, maken dit alles goed. Maar even verderop moeten we wel een u-turn maken oimdat we met de RV niet het riviertje over kunnen steken dat over de baan blijkt te lopen. Niet getreurd want op die manier kunnen we 2 maal genieten van de geerodeerde rotsformaties van Mono Lake.
We rijden terug naar de Hwy 395 naar het Noorden en enkele miles verder nemen we de Hwy 270 richting Bodie. We weten op voorhand dat de laatste 3 mijl niet geasfalteerd zullen zijn en hopen dat er dus een grote parking zal zijn en een wandelpad om die laatste mijlen af te leggen of een shuttle busjes (betalend uiteraard).
Er is echter geen parking, geen wandelpad en geen shuttlebus en de auto’s volgen tot Bodie lijkt ons net iets te gevaarlijk en dus moeten we onze RV keren en op onze passen terugkeren.
Ten gevolge van deze tegenvaller komen we natuurlijk vroeger dan voorzien op onze volgende kampeerplaats in Paha aan en lunchen we daar in gezelschap van ground squirls. We maken een korte wandeling voor een korte plons in het koude water van Twin Lakes. Aan onze camper staan er hertjes van kortbij naar ons te gluren, ook onderweg naar het meer komen we hertjes tegen. Een volwassen hert en 2 kleintjes blijven rond onze camper hangen. We eten weer bbq en smullen van heerlijke steak, worstjes en kipfilet voor de kindjes. Na de afwas maken de heren een vuurtje waar we verhaaltjes vertellen (groot en klein).
Woensdag 15 augustus
We slapen uit, 'weer eens' zo zou Kris zeggen… Omstreeks 9.30u ontbijten we en rond 11.30u vertrekken we naar Lake Tahoe. Voor eventjes verlaten we de staat California en doen in Gardnerville in Nevada onze boodschappen. Ik val bijna omver dat het ZO GOEDKOOP is tov van wat wij in Marina del Rey betalen. Een brood kost hier maar een goeie dollar... ik betaal meer dan 3 dollar voor hetzelfde brood.
We rijden verder de bergen door en genieten van de prachtige vergezichten. In South Lake Tahoe lunchen we aan het meer op Reagan Beach en rond 16.30 vertrekken we richting onze camping in Sugar Pine Point State Park.
Daar komen we rond 17.25u aan. Omdat we de kindjes ook nog een zwemmetje willen gunnen, maken we een wandelingetje van een 2tal kilometer tot aan het meer. Ter plaatse ontdekken we een plakkaat met “extremely cold water”.
Volgende zin is niet geschikt voor gevoelige lezers:
De dames besluiten dus wijselijk om aan de kant te blijven zitten terwijl de heren hun edele delen laten bevriezen en dat alles om de kinderen te plezieren.
Terug aan de RV maken we weer ons bbq-vuurtje klaar en eten lekkere brochetjes.
Donderdag 16 augustus
Na een gevarieerd ontbijt met wederom toast, watermeloen, peer, nectarine enz… zetten we koers naar Folsom Lake nabij Sacramento. Kris neemt het stuur en rijdt langs Lake Tahoe naar het Zuiden via Hwy 89 en Alain besluit nog wat kiekjes te nemen van de wel adembenemende landschappen. We vermoeden immers dat het uit is met de mooie berggezichten. In South Lake Tahoe nemen we de Hwy 50 en net voor het stadje Pollock Pines lunchen we aan de kant van de baan. Het valt ons op dat we terug richting bewoonde wereld aan het rijden zijn. In het Oosten telde een grote stad 800 inwoners, nu rijden we door dorpjes van 5000 inwoners. De stad Folsom, een voorstad van Sacramento, waar we zullen overnachten telt zelfs meer dan 55.000 inwoners. Rond 15.30 komen we op onze camping aan “Beals Point”. Aangezien het uiterst laag water in het meer is, moeten de mannen met de kinderen een flinke zoek- en wandeltocht maken om tot aan het water te geraken. Het loont wel de moeite. Ondertussen marineren de dames de scampi’s voor de bbq met citroen, cognac en peterselie en besluiten daarna hun mannen en kinderen te gaan zoeken. Tevergeefs want na een lange wandeling vinden wij de heren dus nog niet terug en besluiten we maar terug naar de RV te gaan en al een apertiefje te drinken.
Vrijdag 17 augustus
De wekker loopt al om 8u af omdat we vandaag naar Sacramento willen rijden en daar wat tijd willen doorbrengen. Na een georganiseerd ontbijt, vertrekken we om 10u naar de hoofdstad van California.. We parkeren onze RV dicht bij Old Town en trekken er te voet op uit. Het is net als in een film… oude houten gebouwen. We wandelen ook wat door downtown en Nadine vindt er zelfs een heel mooie handtas in de sales. De kindjes kopen iets in een speelgoedwinkel. We wandelen tot aan het State Capitol Building en gaan dan lunchen vlakbij de kathedraal (die in Europa eerder een grote kerk zou worden genoemd). Uiteraard moeten wij, de 3 tijdelijke Amerikaantjes uit het gezelschap, toch gezien hebben waar onze gouverneur, Arnie Schwarzenegger, regeert.
Axelle en Arno en Kris gaan in de kathedraal binnen en Arno steekt er 3 kaarsjes aan. Eentje voor zijn mami, eentje voor papi en eentje voor zijn peter. Axelle steekt er twee aan maar zegt niet voor wie.
Ondertussen vinden de mama’s een schaduwterrasje voor het middagmaal.
We wandelen daarna verder richting old town en trakteren ons onderweg op een lekker ijsje in een waffle cone. Dan wandelen we langs de Sacramento river en zo naar onze RV. Buiten Sacramento, op weg naar onze volgende bestemming- Napa- komen we perzikgaarden tegen.
Nabij Vallejo (in Fairfield) koopt Kris een nieuw fototoestel. Dan rijden we noordelijk naar de wijnvallei. Om 18.20 rijden we Bothe Napa Valley State Parc binnen.
Deze avond eten we gewoon boterhammetjes.
We kopen alvast ticketjes voor het zwembad voor morgen zodat het ook leuk gaat zijn voor de kindjes morgen.
Zoals steeds maken we er weer een leuke avond van en kijken uit naar wat de volgende dag ons te brengen heeft.
Zaterdag 18 augustus
We beginnen de dag al goed warm ... en hopen dat de wijnkelders ons wat afkoeling gaan bezorgen en liefst geen hoofdpijn (haha).
We gaan ontbijten in St Helena en ieder smikt en smakt dat het een lust is, want allemaal vinden we ons eigen ontbijt toch wel het lekkerst!
We moeten ook nog wat aankopen doen voor ons laatste avondmaal (bij wijze van spreken natuurlijk). Morgen zetten we namelijk Kris en Nadine in San Francisco af en rijden wij samen met onze 2 kindjes terug richting LA.
Na de boodschappen vinden we dat het hoog tijd wordt om aan de wijnproeverij te beginnen, het is ondertussen al na de middag.
Een eerste stop brengt ons bij een wijnzaak die voor onze portefeuille een beetje te duur is (geen flessen wijn onder de 50 dollar). Wat we op dat moment nog niet weten, is dat de volgende nog duurder gaat zijn (haha, van een grap gesproken).
Volgende stop besluiten we toch maar te proeven. Een « cab » kost hier zomaar eventjes 45 dollar voor de goedkoopste fles en de lekkerste kost uiteraard meer, nl het kleine bedrag van 90 dollar/fles. We vinden dat dat toch wel wat met de haren is getrokken, want uiteindelijk zijn die wijnen niet veel beter dan de lekkere wijntjes die je in Frankrijk bij de wijnboeren voor zo’n 15 tot 20 Euro kan kopen.
Dan maar geen wijnproeverijen meer en we besluiten een oude watermolen te gaan bezoeken op terugweg naar onze camping.
Pech, wederom pech, want blijkt nu net vandaag de molen in panne te liggen door een defect aan het rad. Eerste keer in meer dan 3 jaar dat hij stilligt. This must be our lucky day !
Niet getreurd, want de gids van deze molen maakt het meer dan goed . Hij geeft ons een heel interessante uitleg over het ontstaan en hoe alles werkt. Axelle en Arno blijven liever beneden bij 2 jonge poesjes zitten. Deze poezen worden door de « molenaar » grootgebracht zodat ze ratten en muizen kunnen gaan vangen in de toekomst.
Na deze interessante informatie, besluiten we terug naar onze camping te keren, iets te eten en met onze kindjes naar het zwembad te gaan.
Daar begin ik, terwijl de kindjes en onze mannen zwemmen en spelen in het bad, een boek te lezen dat Kris bij heeft uit België. Zijn tante heeft het geschreven en het gaat over haar zoon die een transplantie heeft gehad. Voor de personen die graag waar gebeurde verhalen lezen, geef ik hierbij even titel en uitgeverij : "Het leven gaat door" - Auteur : Renée Van Tricht – Uitgeverij :Standaard. ISBN 90-02-21967-9
Onze laatste bbq wordt er eentje met uitgebreide apero en vooral met spijt dat dit deel van het verlof van Kris en Nadine al voorbij is.
Zondag 19 augustus
De wekker loopt vroeg af, want vandaag hebben we een groot traject te rijden. Eerst zo’n 70 mijl naar San Francisco en dan 390 mijl naar huis.
Dat is wel een heel eindje, vooral met een RV. Verleden jaar reden we met onze personenwagen op zo’n 6 uren naar huis vanuit San Francisco, nu rekenen we wel op wat meer.
Omdat we onze RV morgen om 11u ochtend moeten afzetten (netjes gekuist), besluiten Alain en ik dat we vandaag tot bijna in LA zullen moeten rijden omdat dat anders nooit gaat lukken.
We rijden de Napa vallei uit en rond 11u rijden we de Golden Gate Bridge over. Deze hangt voor de verandering weer maar eens in de nevel. Spijtig, want we hadden zo graag eens mooie foto’s genomen.
Maar... wat we verleden jaar dus niet hebben gedaan, hebben we dus nu wel gedaan... rijden er eindelijk eens over.
Dan beginnen we te rijden richting Union Square, want in die buurt hebben Kris en Nadine een hotel geboekt. Probleem : langs geen kanten geraken we in die straat!
Raar maar waar : langs beide kanten mag je niet in die straat indraaien!
Het wordt dus een « kort » afscheid ergens aan de straatkant en wij terug op weg want wij hebben nog een serieus trajectje voor de boeg. We hebben de grootste moeite om uit San Francisco weg te raken want er blijkt een serieus ongeval te zijn gebeurd op de oprit van de Bay Bridge die wij moeten nemen om via de 80 naar de Highway 5 te rijden. Maar met de hulp van een agent die getuigen moet ondervragen, kom ik toch aan de nodige info die ons terug op het juiste pad kan brengen.
Onderweg, zo'n 2u later, stoppen we bij een Denny’s voor een lunch. Ik rijd, na deze lunch, nu ook voor het eerst met deze RV... een hele ervaring zo'n groot log ding. Maar het valt wel mee en na een tijdje merk ik zelfs niet meer dat ik met een halve vrachtwagen aan het rondbollen ben. Aan Six Flags nabij LA, komen we nog effe in een file terecht van een ongeval, maar gelukkig is die even gauw voorbij als ze begon... en zo komen we om 21u aan in Playa del Rey.
Zij die LA kennen, weten dat we nu voorbij ons huis zijn gereden. Inderdaad, maar waar blijf je met zo’n RV tijdens de nacht ? Op de meeste parkings mag je niet overnachten. De oplossing is dus de camperparking in Play del Rey (zo’n 15 min van bij ons). Daar is er gelukkig ook nog een plaatsje vrij en dus overnachten we met ruisende golven van de Pacific op de achtergrond.
Maandag 20 augustus
Al om 8u zitten we aan het ontbijt. Dat moet wel, want we moeten heel dit ding nog legen en opkuisen voor we het om 11u gaan afzetten bij CruiseAmerica in Santa Monica.
Maar, al zwetend als een rund, met hulp van iedereen (ja, ook onze kindjes), lukt het ons om stipt 11u de parking van CruiseAmerica op te rijden.
Na de eindafrekening en teruggave van onze waarborg, blijkt dat we in totaal 1573 mijlen hebben rondgetoerd, oftewel omgerekend in kilometers : ongeveer 2531km.
Na een flinke opruimbeurt hier thuis en de nodige ladingen was, gunnen we onszelf een namiddag aan het zwembad, waar de jongsten (maar ook de oudsten) zich uitleven.
Ondertussen is het nu al weer zo’n 22u30... en liggen onze beide rakkers in bed. Ik ga nu nog wat verder lezen in dat boek... 't is bijna uit!
Foto’s volgen dus later... er zijn er genoeg, want alleen met ons toestel namen we er al 240 en ook Kris en Nadine hebben heel wat kiekjes genomen.
Ik doe mijn best en hoop nog deze week iets van foto’s op de blog te kunnen zetten. Er zijn er echt een aantal prachtige bij (al zeg ik het zelf).
Groetjes allemaal...
Saturday, August 11, 2007
Tussentijds verslagje van onze RV-trip
Hallo allemaal...
Geheel tegen de verwachtingen in, hebben we hier op een KOA camping gratis internet access. Vandaar dat we snel effe de tijd nemen om iedereen in den Belgique op de hoogte te houden van ons tripje.
Het begon allemaal op donderdag, wel enkele uren te laat want CruiseAmerica had zo maar even de afhaaluren veranderd en we konden dus pas om 2u in de namiddag de camper afhalen ipv tussen 9 en 11u in de ochtend.
Het werd dus heel laat voor we onze eerste campingsite in Sequoia bereikten. We logeerden in Tillie Creek, een mooie en rustige camping.
De volgende ochtend deden we wat inkopen en gingen we naar Lake Isabella.
De kindjes wilden direct zwemmen, maar dat hebben we dan toch tot in de namiddag kunnen uitstellen.
Nadine en ikzelf hielden het droog en we genoten van een superwarm windje... waardoor onze neuzen direct supertoe zaten.
Gisterenavond genoten we van een lekkere bbq en deze ochtend vertrokken we al rond 10u naar onze volgende bestemming: Mariposa in Yosemite.
Wegens een misberekening hadden we een beetje tijd te kort om de mooie dikke en hoge bomen te zien in Sequoia, maar dat gaan we hier zeker goedmaken in Mariposa Groove, waar er ook zo'n superexemplaren staan.
Morgenochtend moeten we hier al vroeg uit de veren omdat we al om 10u een treintripje geboekt hebben om enkele bezienswaardigheden hier in Yosemite te gaan bezoeken.
De camping waar we hier vandaag beland zijn stikt van de Hollanders. We moeten hier dus voor een keer goed oppassen wat we hier uit onze botten slaan, want die begrijpen dat natuurlijk he.
Zo hadden we hier daarstraks al voor dat we zeiden dat die vent met zijn camper beter langs de andere kant in zijn campingplaats gereden was en ineens bleek dat dat dus een Hollander was en ze ons verstonden... Pech voor.... hem of ons?
Vandaag weer een lekkere bbq, de kindjes nog gaan zwemmen... en nu liggen die 2 al lang in dromenland.
Ik vrees dat we nu een hele tijd niets meer van ons gaan laten horen, want de volgende campings hebben misschien geen wifi meer.
Het is hier stikheet (heel warm, zo'n 38 graden)... gelukkig koelt het hier nu wel af zodat er toch kan geslapen worden in de camper.
De groetjes aan Therese en Johan, want hun zoontje wil absoluut geen "troubles" met de ouders hebben (en ook ons Nadineke zou dat niet willen).
Dikke zoenen van Arno en Axelle aan iedereen in Belgie.
En van ons natuurlijk ook.
De fotootjes volgen later als we terug thuis zijn.
Geheel tegen de verwachtingen in, hebben we hier op een KOA camping gratis internet access. Vandaar dat we snel effe de tijd nemen om iedereen in den Belgique op de hoogte te houden van ons tripje.
Het begon allemaal op donderdag, wel enkele uren te laat want CruiseAmerica had zo maar even de afhaaluren veranderd en we konden dus pas om 2u in de namiddag de camper afhalen ipv tussen 9 en 11u in de ochtend.
Het werd dus heel laat voor we onze eerste campingsite in Sequoia bereikten. We logeerden in Tillie Creek, een mooie en rustige camping.
De volgende ochtend deden we wat inkopen en gingen we naar Lake Isabella.
De kindjes wilden direct zwemmen, maar dat hebben we dan toch tot in de namiddag kunnen uitstellen.
Nadine en ikzelf hielden het droog en we genoten van een superwarm windje... waardoor onze neuzen direct supertoe zaten.
Gisterenavond genoten we van een lekkere bbq en deze ochtend vertrokken we al rond 10u naar onze volgende bestemming: Mariposa in Yosemite.
Wegens een misberekening hadden we een beetje tijd te kort om de mooie dikke en hoge bomen te zien in Sequoia, maar dat gaan we hier zeker goedmaken in Mariposa Groove, waar er ook zo'n superexemplaren staan.
Morgenochtend moeten we hier al vroeg uit de veren omdat we al om 10u een treintripje geboekt hebben om enkele bezienswaardigheden hier in Yosemite te gaan bezoeken.
De camping waar we hier vandaag beland zijn stikt van de Hollanders. We moeten hier dus voor een keer goed oppassen wat we hier uit onze botten slaan, want die begrijpen dat natuurlijk he.
Zo hadden we hier daarstraks al voor dat we zeiden dat die vent met zijn camper beter langs de andere kant in zijn campingplaats gereden was en ineens bleek dat dat dus een Hollander was en ze ons verstonden... Pech voor.... hem of ons?
Vandaag weer een lekkere bbq, de kindjes nog gaan zwemmen... en nu liggen die 2 al lang in dromenland.
Ik vrees dat we nu een hele tijd niets meer van ons gaan laten horen, want de volgende campings hebben misschien geen wifi meer.
Het is hier stikheet (heel warm, zo'n 38 graden)... gelukkig koelt het hier nu wel af zodat er toch kan geslapen worden in de camper.
De groetjes aan Therese en Johan, want hun zoontje wil absoluut geen "troubles" met de ouders hebben (en ook ons Nadineke zou dat niet willen).
Dikke zoenen van Arno en Axelle aan iedereen in Belgie.
En van ons natuurlijk ook.
De fotootjes volgen later als we terug thuis zijn.
Wednesday, August 08, 2007
Disneyland en Seaworld
Dit zijn de 2 plaatsen waar we maandag en dinsdag naar toe zijn geweest met ons bezoek. Alain ging alleen maar mee op maandag vermits wij Seaworld al eens gezien hadden met mijn ouders in december.
Het was warm, het zonnetje scheen fel en dus was het zweten tijdens het ellenlange aanschuiven bij de meest populaire ritjes in Disneyland. Voor sommige "rides" moesten we 60 minuten aanschuiven, dat was wel lang, maar onze kindjes waren flink en zaagden niet de oren van ons hoofd...
Maandagavond reed Alain dus terug naar huis en wij maar San Clemente waar we in een hotelletje gingen overnachten. De volgend ochtend om 7 uit bed om dus al de baan op te zijn rond 8u. Het lukte allemaal zonder veel gezeur en gezaag want de kinderen zagen er naar uit om nog een leuke dag tegemoet te gaan.
Seaworld was natuurlijk ook erg druk, heel veel gezinnen met hun kinderen op doortocht door California blijkbaar.
Arno was wildenthousiast over de haaien (shark encounter) maar allemaal vonden we de Shamu show (die met de orka's) heel mooi. Zelfs Axelle en ikzelf vonden het nog eens de moeite waard want de show was niet meer identiek hetzelfde als wat wij hadden gezien in december.
Daarna gingen we nog de dolfijnenshow bekijken en de zeehondenshow en deden we natuurlijk nog alle mogelijke aquaria even aan. We konden de dag afronden (weliswaar na weer 60 minuten aanschuiven) in de raftjes op de wildwaterbaan. Na de eerste bocht was Nadine al nat alsof ze met kleren en al de douche was ingestapt. Bij het uitstappen bleek dat alleen Arno (diegene die eigenlijk absoluut nat wilde worden) nog zo goed als droog was. De jongen had geen geluk gehad want ook bij de Shamu show was hij met Kris in de soaking zone gaan zitten en was hij niet nat geworden. Shamu had namelijk beslist dat hij net aangekomen aan hun plekje stopte met water spatten.
Na een goede 2 uurtjes rijden kwamen we terug in LA, waar Alain ons met pizza opwachtte.
Vandaag was het voorbereidingsdag voor onze mobilhometrip die morgen begint. Een update over onze vakantieperikelen volgt dus pas na 20 augustus...
Tot dan
Sunday, August 05, 2007
Summer Camp: High School Musical (de filmkes)
Hierna 2 filmpjes van het zomerkamp van Axelle. Het is wel zo dat het soms wat "flou" wat voor de camera... kan er echter niets aan doen, maar je krijgt toch een goed idee van wat er gedaan werd tijdens dit zomerkamp.
Ze had reuzeplezier!
Ze had reuzeplezier!
Vakantie
De vakantie is nu officieel begonnen... eigenlijk al op vrijdagavond toen onze vrienden (met een kleine vertraging) op de luchthaven toekwamen. (zie de foto hierboven)
Het startschot van de vakantie werd gegeven op zaterdagochtend met een ontspannend zwempartijtje hier in Mariners Village.
In de namiddag gingen we wandelen op de boardwalk in Venice Beach, want het rariteitenkabinet van Venice kun je je bezoekers toch niet onthouden.
De bbq die voorzien was, ging niet door en dus besloten we om samen met Nancy, Tamzen en echtgenoot Jeff en dochter Maia met de watertaxi naar het popfestival te gaan in het park waar we verleden donderdag al eens naar een klassiek concert gingen.
Eerst zouden we gaan eten op Fisherman's Wharf, bij een Italiaans restaurant.
Het duurde er echter zo lang eer we konden bestellen, dat het uiteindelijk 21u was toen we het restaurant uitkwamen (en om 21u was het concert ten einde).
Het was een gezellige avond met lekkere wijn uit de Napa Valley (een cabernet sauvignon "Hess Estate van het jaar 2002") en rond 21u30 bracht de watertaxi ons terug naar Marina Harbor (het naburige complex).
Met een taske thee nog wat nagekaart op het terras en dan lonkte ons bedje.
Vandaag bracht de ochtend weer een partijtje zwemmen, nu gaan de kindjes wat skaten buiten en straks rijden we naar Santa Monica en daarna verder naar Paradise Cove waar we vanavond gaan eten met ons voeten in het zand (want de restauranttafeltjes staan op het strand).
Morgen gaan we naar Disneyland en dinsdag naar Seaworld. Woensdag een dagje hier thuis om onze campertrip voor te bereiden en dan zijn we even niet bereikbaar tot 21 augustus...
Friday, August 03, 2007
Toeval of niet? Een leuke verrassing...
Toeval of niet? Da's wat ik me daarjuist afvroeg...
Ik had net een kaartje geschreven voor mijn "zuske Rosette" in België en ging het hier gauw in de bus stoppen (in de hoop dat de postbode nog niet zou zijn langsgekomen).
Ik had pech, hij was al langsgekomen en raad eens wat er in mijn brievenbus zat? Inderdaad, een kaart van Rosette... Is dit nu toeval of niet?
Ik vond het alleszins wel erg toevallig... precies telepathie.
Het was een mooi kaartje, dankjewel Rosette. En voor de curieuzeneuzen: Er zat een beschermengelkaartje op met volgende tekst: "Ik bescherm de beste vriendin ter wereld." En op de achterkant: "Ik help je om altijd zo'n lieve en begripvolle vriendin te blijven zoals je nu bent. Want liefde kan vergaan, maar echte vriendschap blijft altijd bestaan."
Ook voor ons Axelle zat er wat leuks in en ook zij was in de wolken. Ze heeft prompt de stickers in haar dagboek gekleefd (zodat ze zeker niet verloren gaan).
Het beschermkaartje zit al in mijn portefeuille en komt er niet meer uit...
Dus zeg me nu eens: Is dit toeval of niet???
Ik had net een kaartje geschreven voor mijn "zuske Rosette" in België en ging het hier gauw in de bus stoppen (in de hoop dat de postbode nog niet zou zijn langsgekomen).
Ik had pech, hij was al langsgekomen en raad eens wat er in mijn brievenbus zat? Inderdaad, een kaart van Rosette... Is dit nu toeval of niet?
Ik vond het alleszins wel erg toevallig... precies telepathie.
Het was een mooi kaartje, dankjewel Rosette. En voor de curieuzeneuzen: Er zat een beschermengelkaartje op met volgende tekst: "Ik bescherm de beste vriendin ter wereld." En op de achterkant: "Ik help je om altijd zo'n lieve en begripvolle vriendin te blijven zoals je nu bent. Want liefde kan vergaan, maar echte vriendschap blijft altijd bestaan."
Ook voor ons Axelle zat er wat leuks in en ook zij was in de wolken. Ze heeft prompt de stickers in haar dagboek gekleefd (zodat ze zeker niet verloren gaan).
Het beschermkaartje zit al in mijn portefeuille en komt er niet meer uit...
Dus zeg me nu eens: Is dit toeval of niet???
Thursday, August 02, 2007
Bedje staat klaar
Zojuist de bedjes klaargemaakt voor ons bezoek van morgen.
Heel ijverig koos Axelle de lakens uit van het bed voor Arno ("zeker geen roze, want da's geen kleur voor jongens hé mama!").
Samen met mij maakte ze het sofabed op waarin Peter Kris en Nadine zullen slapen en Arno's bedje dat onder haar stapelbed zit.
We hadden samen al heel wat voorbereidingen getroffen deze week, want normaal staan onder haar bed al de dozen met speelgoed. Deze werden mooi (her)ingeladen en naar mama's en papa's slaapkamer versleept.
Verder werd er weggegooid wat niet meer gebruikt wordt en zo is het "gastenverblijf" nu tip-top in orde en klaar... één dagje te vroeg (maar we konden ons niet meer houden).
Trouwens morgen is nog een drukke dag, want dan is er het optreden van "High School Musical", het zomerkamp waar Axelle naartoe ging en daarna moeten nog enkele boodschappen gedaan worden. De pastasaus moet ook gemaakt worden, zodat we snel eten hebben nadat we van de luchthaven komen. Het leek ons dus een goed idee om wat vooruit te werken.
Morgen deze tijd staan ze al "aan grond" en zijn ze al aan het aanschuiven bij immigratie...
Hopelijk verloopt het allemaal even vlot als bij Axelle en mij enkele weken terug, want wij stonden netjes buiten op 1 uur tijd (een record!).
Heel ijverig koos Axelle de lakens uit van het bed voor Arno ("zeker geen roze, want da's geen kleur voor jongens hé mama!").
Samen met mij maakte ze het sofabed op waarin Peter Kris en Nadine zullen slapen en Arno's bedje dat onder haar stapelbed zit.
We hadden samen al heel wat voorbereidingen getroffen deze week, want normaal staan onder haar bed al de dozen met speelgoed. Deze werden mooi (her)ingeladen en naar mama's en papa's slaapkamer versleept.
Verder werd er weggegooid wat niet meer gebruikt wordt en zo is het "gastenverblijf" nu tip-top in orde en klaar... één dagje te vroeg (maar we konden ons niet meer houden).
Trouwens morgen is nog een drukke dag, want dan is er het optreden van "High School Musical", het zomerkamp waar Axelle naartoe ging en daarna moeten nog enkele boodschappen gedaan worden. De pastasaus moet ook gemaakt worden, zodat we snel eten hebben nadat we van de luchthaven komen. Het leek ons dus een goed idee om wat vooruit te werken.
Morgen deze tijd staan ze al "aan grond" en zijn ze al aan het aanschuiven bij immigratie...
Hopelijk verloopt het allemaal even vlot als bij Axelle en mij enkele weken terug, want wij stonden netjes buiten op 1 uur tijd (een record!).
.jpg)