Regen, regen, regen...

Zoveel regen er nu valt, hebben we vorig "regenseizoen" hier absoluut niet gezien!
De I-5 is voor een stuk gesloten door de hevige sneeuwval..., in Santa Barbara was er wateroverlast, op sommige plaatsen viel er hagel... en hier in de Marina regent het en waait het op z'n Belgisch! Belgisch herfstweer... dat is waar het op lijkt!
Is dit misschien een voorproefje om ons voor te bereiden op onze terugkeer (lol)?

Wat doe je dan op zo'n regenachtige dag?
Sporten? Neen, want ik heb verbod gekregen van mijn kiné in België omdat ik misschien wel eens een ontstoken slijmbeursje zou kunnen hebben in mijn bil. Dankjewel Pol voor de gratis consultatie over de webcam. Ik neem dus ontstekingsremmers, leg ijspacks en rust.
En omdat ik dus moet rusten, ben ik aan mijn foto-albums begonnen.

Ik ben eergisteren naar CVS gegaan en heb een 80-tal foto's laten ontwikkelen van alle dingen die we tot hiertoe hier hebben gedaan. Enkele fotootjes dus per folder op de PC.
Nu ben ik dus druk aan het knippen, passen en kleven...
Leuk... maar de emoties beginnen nu ook naar boven te komen. Want het drukt je natuurlijk met je neus op de feiten dat er een einde aan het komen is aan dit mooie liedje.
Zojuist enkele foto's ingekleefd van een feestje met al onze vrienden hier... en toen gebeurde het.
Ineens enkele waterlanders... zomaar uit het niets!
Ja, ik ga dit missen... hoewel ik met heel mijn hart ook hunker naar mijn familie en vrienden in België!

"Time flies when you're having fun", zeggen ze. Wel, ik kan dat alleen maar beamen!
Natuurlijk beter zo dan elke dag wanhopig aftellen naar je terugkeer hé!

Maar toch: "Mixed emotions, mixed feelings..." héél verwarrend allemaal.

Bezoek

Vrijdagavond kwam Martijn, een vriend van Alain, aan in LA. Hij was voor zijn werk naar een congres gemoeten en nam van de gelegenheid gebruik om een weekendje bij ons door te brengen.
Vrijdagavond hielden we het rustig en nodigden we ook Mohammed uit voor een etentje hier bij ons.
Zaterdag gingen we, na een ontbijt op het terras, shoppen. Veel rondgelopen, niet zo veel gekocht!
Zaterdagavond kwam Axelle's babysit en gingen wij uit eten hier in de buurt bij Beechwood een leuk restaurant niet ver uit de buurt. Martijn had afgesproken met Charlotte, een Belgische vriendin en haar vriend Philippe. Beiden zijn Belgen die wonen in Orange County.
Zij brachten ook nog Caroline mee, nog een Belgische, die in West Hollywood woont.
Het werd dus een "Belgische" avond.
Na het eten, bleven we nog een tijdje hangen in de bar van het restaurant, want daar was ondertussen héél wat volk toegekomen.
Nadat we afscheid genomen hadden van de andere Belgen, gingen wij met ons drietjes nog even een laatste pintje pakken in Worldcafé in Santa Monica.
Zondag namen we Martijn mee naar het strand en de "Venice canals" en dan was het alweer tijd om afscheid te nemen (tot onze grote spijt).
Ook van Alain namen we afscheid (al is het dan maar voor heel eventjes) want hij moest naar San Diego vertrekken voor het werk.
Axelle en ikzelf waren echter nog uitgenodigd bij onze Kroatische vrienden en het was zo'n gezellige avond dat we pas na half 12 in bed lagen...
Vandaag is echter Martin Luther King Day (dus een verlofdag) en konden we lekker uitslapen.
Seffens gaan we naar de film, want het weer is maar zus en zo... en wat doe je dan zo'n hele dag hé!

Martijn bracht een prachtig kleedje mee van Hawaii voor Axelle en een bijpassend hemd voor de papa. Voor mij een lekker parfumpje!

Van links naar rechts: Martijn, Mohammed, Alain

Van links naar rechts: Martijn, Alain, ikzelf, Caroline, Philippe en Charlotte in het restaurant Beechwood.

Op weg naar het strand op zondagochtend.

The guys!

Venice canals

A room with a.... spectacular view

Deze ochtend konden we een schooltje dolfijnen zien langskomen in het kanaal van de Marina. Daarom dus ook dat we ons hier blauw betalen aan huur!

In Elewijt in den hof zien we hoogstens eens wat katten rondlopen of een duif bij de Monty in den hof landen... hier zien we dus dolfijnen, zeehonden en pelikanen in onze voortuin...

Oh ja, enne Oma... ik moest van Axelle haar "gingerbread" ventje fotograferen en het op de blog zetten met de vermelding: "Oma, je bent je speculoos vergeten!". 'k Zou zeggen, we houden het nog wat bij tot in maart... maar ik heb het wijselijk weggegooid vermits het volgens mij nu al niet meer eetbaar was, hoewel het toch nog leuk oogde!

Een dagje strand

Vandaag was het weer terug precies zomer hier, met zo'n 23°C aan zee... prachtig!
Jana en Pushka (onze Croatische vrienden) gingen met hun dochter Nina en een vriendinnetje Ariëlle samen met ons naar het strand.
De golven waren vandaag hoger dan normaal... hoewel het absoluut niet koud en niet winderig was op het strand.
Axelle trok haar nieuwe bikini aan en genoot van het zeewater (dat blijkbaar toch niet te koud was).
De mama's babbelden in het zonnetje op het strand, de papa's trokken naar huis om handdoeken te halen voor de kids.
Ze bleven echter zo lang weg dat wij ondertussen ook al terug naar huis gingen om een lekkere lunch te hebben bij Jana en Pushka met allerlei Croatische lekkernijen én superlekker vlees.
Daarna nog een koffietje en naar het zwembad, want dat hadden we nog aan de kids beloofd.
Het was een lekker relaxte dag en we deden de nodige zonne-energie op!
Dit gaan we dus zeker missen volgende winter! Snif snif!

Jana en ik met op de achtergrond besneeuwde bergen... nu zie je inderdaad goed dat het veel gesneeuwd heeft de dagen dat het hier zo regende onlangs.

Ariëlle, Nina en Axelle proberen "niet nat" te worden. Dat is echter niet goed gelukt! Alledrie waren ze kletsnat na een 5-tal minuten.

Vele zeilbootjes vandaag op de Oceaan!

En een klein filmpje van op het strand...

Een ongewoon jaareinde en een al even ongewone start

Hoe meer ik met de mensen rondom mij praat over de afgelopen feestdagen, hoe meer horrorverhalen ik krijg van ziekte, ongevallen enzovoort... én wat al deze mensen ook nog gemeenschappelijk hebben, is dat zowel het jaareinde als het begin van het nieuwe jaar niet echt denderend verliep.

Zo kreeg de mama van één van Axelle's vriendinnen op school bezoek van haar schoonouders. Met beide mensen is ze één voor één naar de Emergency room moeten gaan en verder kreeg ieder van haar familieleden de griep. Ze heeft dus de eindejaarsvakantie doorgebracht met het verzorgen van zieke mensen. Met als resultaat dat zij nu 2008 inzet met een "grieperig en uitgeput" gevoel!

Zo is er een vriendin die op skivakantie ging de laatste week van vorig jaar. Elke dag van die vakantie was er wel iets dat een domper op het plezier zette: het huis dat ze huurden was al verhuurd en dus kregen ze een vervanghuis, de kelder in dat vervanghuis bleek op een ochtend ineens een "sceptische put" te zijn geworden (een buis van de toiletafvoer gesprongen!), de dochter kreeg griep, de schoonzus kreeg griep, mijn vriendin stikte bijna in een stukje vlees en moest worden gered door haar echtgenoot, ze verzwikte haar enkel met het skiën en als top of the bill kwam ze thuis om haar kat doodziek te vinden. De kat werd naar de dierenarts gebracht en ook gered, maar de rekening daarvoor was wel 1000 dollar. Dat was dus eind 2007. Begin 2008 is haar zus met spoed gehospitaliseerd.

Nog een andere vriendin dacht dat ze het wel gehad had in 2007 (scheiding...). Verder had ze ook nog wat "achterklap" op haar job waar ze best wel van onder de voet was tijdens de laatste weken van het jaar. Ze was dus erg blij dat ze een leuke man had ontmoet, maar dat bleek afgelopen weekend tijdens hun eerste "date" dan weer een "disaster" te zijn en dus was ze wel erg ontgoocheld 2008 begonnen.

Ik kan nog even doorgaan... maar ik denk dat ik mijn punt wel duidelijk heb gemaakt.

En dan kom ik bij mijn familie.
Toen mijn mama hier op bezoek was, werd mijn oma gehospitaliseerd. Gelukkig was zij al terug uit het hospitaal toen mijn mama naar huis ging. 2007 zou dan toch nog in schoonheid eindigen?

Maar neen... ondertussen bleek ook mijn papa ziek. Op nieuwjaarsdag moesten zij dus naar de Spoed. Er werd een zware zona aan het hoofd vastgesteld. Dit kan gevaarlijk zijn omdat het vooral niet op je oog mag komen te zitten. Het mogelijke gevolg kan blindheid zijn. Héél wat zorgen dus zo aan het begin van het jaar en vooral de wens om dichter bij huis te zijn.
Het is absoluut verschrikkelijk om te weten dat iemand die je lief hebt in het hospitaal ligt en je er niet naar toe kan gaan om deze persoon op te beuren. Zelfs al is het niet iets levensbedreigend... het is héél stresserend dat je zo ver zit! Bon, dat is toch zoals ik het beleef. Zelfs al telefoneer ik regelmatig met hem in het ziekenhuis, het is niet hetzelfde als kunnen binnenwippen met een bloemetje. Ondertussen gaat het met mijn papa al wat beter, hij heeft namelijk al héél veel medicatie binnen met een baxter. Misschien mag hij donderdag naar huis...

Mijn wens voor 2008 : Ik hoop dat al de mensen waarvan ik weet dat 2008 slecht begonnen is, vanaf nu een zorgeloos jaar krijgen... zonder ziekte, zonder verdriet, zonder pijn...

En speciaal voor mijn papa: "Genees snel en denk eraan, 't is niet lang meer voor we terug thuis staan!" Vooral dat laatste zal een stevige opkikker zijn!


Oh ja... vorige post was een "inside joke" met een vriendin... breek er vooral jullie hoofd niet over!

Beste collega

Lieve "Collega",

Ik kom nog even terug op het commentaar dat je in vorige post schreef.
Bij deze wil ik jou nog even van harte danken voor het informeren en vooral voor al de moeite die je hebt gedaan om mijn Alain te overtuigen (mij moet je niet overtuigen (lol)).
Alain heeft echter nog 1 vraag, namelijk of dit dan betaald verlof gaat zijn....
Kan je daar misschien nog eens proberen achter te komen? Misschien komt het dan toch nog in orde voor mij.

Vriendelijke groet,

Je "Collega-op-tijdelijke-rust"

Filmpje meepikken

Vermits het weer momenteel niet erg zonnig is.... bij momenten zelfs erg nat (hoewel ik denk dat het vandaag over bleef), vonden wij dat we deze namiddag eens een filmpje konden meepikken.

Axelle wilde graag "The water Horse: Legend of the Deep" zien.

Deze film bleek zeker ook geschikt voor volwassenen, geen enkel probleem.

Axelle was wel effe bang toen Crusoë (the water horse) werd gebombardeerd door de soldaten die het voor een onderzeeër waanden. Inderdaad, toen werd brave Crusoë een beetje "boos" om het zo te stellen.

Maar gelukkig wordt het "uit de kluiten gewassen beestje" daarna terug "braaf" en komt alles in orde. Oef... anders hadden wij hier zeker weer met nachtmerries af te rekenen.

Na de filmvoorstelling besloten we nog even binnen te wippen bij Nordstrom Rack (dat was aan de overkant van de filmzaal The Bridge). Bij Nordstrom Rack kan je veel kleding, schoenen en accessoires vinden tegen ongelooflijk lage prijzen.

Alain slaagde er in zijn schoenen te vinden die hij niet kon kopen in Camarillo bij Cole Haan omdat zijn maat er niet was. Hier dus wel!

Ik paste een DKNY jeans die me perfect op het lijf geschreven leek te staan en die boven op de gewone lagere prijs nog eens extra -25% bleek te kosten.... maw een superkoopje!

Axelle kocht schoenen... Ik geef toe, niet het genre schoenen dat ze normaal gezien van mij zou krijgen, je zou ze trouwens in België niet vinden... Maar ze wilde die schoenen ZOOOOO GRAAAGGG dat ik het niet over mijn hart kreeg om "neen" te zeggen.

Om de avond af te sluiten, aten we gezellig thuis: rode kool met worst (erg Vlaams wintereten... maar één van de favorieten van Axelle). Enne... Oh ja oma, mijn rode kool is goedgekeurd (oef!).

Winter Camp High School Musical 2

Vandaag was de laatste dag van het winterkamp bij Tamzen's, de "place-to-be-for-kids" van mijn vriendin Tamzen!
4 dagen lang (met Nieuwjaar was het uiteraard geen kamp) oefenden de kinderen dat het een lieve lust was om deze namiddag voor ons liedjes en scènes uit de film High School Musical 2 te kunnen brengen.
Eerst wilde Axelle dolgraag naar dit kamp. Maandagochtend kreeg ze "schrik" dat ze misschien wel eens een hoofdrol zou krijgen en dat ze niet in de kijker wilde staan (van wie zou ze dat hebben!? zij die mij goed kennen weten wat en wie ik bedoel) voor een publiek. Uiteindelijk ging ze dan toch op kamp, kwam terug op maandag met de melding dat ze één van de hoofdrollen had (ze vertolkte Chad voor zij die HSM2 hebben gezien) én "she loved it"!
Ge ziet maar hoe de dingen op korte tijd kunnen veranderen.
In ieder geval vonden wij de centjes nuttig besteed, want het brengt toch een beetje zelfvertrouwen mee zo voor een publiek staan.
Na afloop waren alle ouders zeer fier op de prestaties van hun kroost... hoewel sommige van de kleinere kinderen echt wel moeilijkheden hadden met hun teksten (wat wel begrijpelijk is).
Hierna enkele filmpjes (niet te veel want het opladen duurt té lang)...

Oudjaar & Nieuwjaar

Eerst en vooral aan iedereen die ons leest, aan iedereen die ons lief is:

GELUKKIG NIEUWJAAR!

Voor oudjaar werden we uitgenodigd ten huize van de familie Martens in Pasadena.
Wat nog leuker was, is dat we mochten blijven slapen en dus niet moesten kijken op een glaasje meer of minder.

Kurt en Nele hadden nog enkele andere mensen uitgenodigd (zie op hun blog) en de 5 kindjes kwamen overeen zoals mama's en papa's het graag hebben.
Ze speelden buiten op de trampoline, binnen met ik-zou-niet-weten-wat-allemaal en staken enkele kleine toneelstukjes in elkaar die ze voor ons kwamen brengen in de huiskamer.

Het menu (vis, lam en dan een echte dame blanche) kun je terugvinden op de blog van Nele en Kurt.

We maakten het niet té laat omdat het de volgende ochtend (deze ochtend dus) al zéér vroeg dag zou zijn. Kurt had ons namelijk getrakteerd op de Rose Parade in Pasadena. We hadden er weliswaar VIP-plaatsen op het terras van de building waar hij werkt en kregen er een heus ontbijt geserveerd en koffie, véél koffie (dat was nodig na de korte nacht, vooral gezien het feit dat we niet zuinig met alcohol waren geweest)...

Nele stond er naast een Amerikaanse dame die haar tot in de puntjes uitlegde hoe de wagens getooid worden met alleen maar bloemen en zaadjes en andere "natuurproducten" en ook hoe al de fanfares (hier "bands" genoemd) die meestappen in die stoet een heel jaar moeten competitie voeren om toch maar hun plaatsje vast te krijgen in de parade.

Hoewel om 7.20 am opstaan op nieuwjaarsdag onmogelijk vroeg was, waren we achteraf wel blij dat we het gedaan hadden want het was echt de moeite waard!
De stoet duurde zo maar eventjes 2 volle uren.
De praalwagens worden allemaal gesponsord (dat zal wel moeten als je ziet hoeveel bloemen erin verwerkt zitten, dat moet dan wel een bom geld kosten). De "bands" zijn niet de kleine fanafarekes die wij kennen uit onze gemeenten in België, maar gezelschappen van zomaar eventjes 400 personen per fanfare! Zéér indrukwekkend... vooral met hun uniformen én hun superopgepoetste instrumenten...
Hieronder wat sfeerfoto's (ik probeer andere te zetten dan bij Nele en Kurt op de blog) en een filmpje....

En héél efkes voelden we ons weer in Europa op skivakantie.... (zie filmpje hieronder)

Er marcheerden zoveel "bands" dat je ze allemaal niet kon filmen... hieronder eentje uit de zovelen.