ALLO ALLO

Kennen jullie nog het feuilleton "Allo Allo" met de cafébaas René, zijn afschuwelijk vals zingende vrouw Edith en zijn 2 stoeipoes-diensters "Maria en Yvette"?

Wel... het is zo dat wij deze zaterdagavond een hele "movie-avond" met ALLO ALLO hebben gevuld. Alain kreeg de opdracht DVD's mee te brengen uit België.

De Kroaten Puska en Jana kenden dit feuilleton namelijk ook uit Europa en dus maakten wij soms van die grappige opmerkingen uit dat feuilleton tegen elkaar.

Onze Amerikaanse vrienden begonnen nu toch wel erg nieuwsgierig te worden en dus beloofden we ze dat we een movie night zouden organiseren met uitsluitend ALLO ALLO.

We zorgden voor drankjes en hapjes, de kinderen speelden braaf samen in Axelle's kamer en wij zaten aan het scherm gekluisterd en hebben ons een ongeluk gelachen!

Eén van deze zaterdagavonden het vervolg... want we konden natuurlijk niet alles ineens bekijken.

Gisteren was een rustige dag voor mij, iets drukker voor Alain.

Die ging 's ochtends skaten met Axelle naar Venice Beach, daarna tennis spelen met Puska en Axelle bezig houden in het zwembad én ook nog een partijtje tennis spelen met haar.

Ocharme zijn spierkes!

Ik genoot van een zonnige dag aan het zwembad met mijn boek "The concrete blonde" van Michael Connelly. Een boek over een seriemoordenaar... zéér spannend!

Oh ja, en ik was ook nog bezig met een lijst voor de verzekering van onze goederen, waar ik tot in de details moet prijzen geven van wat wij gaan verschepen! Héél tijdconsumerend moet ik zeggen. Ondertussen ben ik ook nog een reisje naar Hawai aan het boeken. YEP, da's voor de maand mei!

Deze week wordt een drukke week... want Axelle heeft "korte" dagen op school. Het is weer parent-teacher conference! Ik moet morgenmiddag om 1.45 pm haar resultaten gaan bespreken met de juf. Ben eens benieuwd!

Volgend weekend staat een skiweekend op het programma (als het deze week effectief regent hier én er nieuwe sneeuw bijvalt in Big Bear!)... we'll see.

Terug thuis in Belgenland

Veilig en wel zijn ze toegekomen in België.
Gelukkig hadden we hen op een vlucht met Lufthansa laten boeken, want blijkbaar waren alle BA-vluchten serieus vertraagd. Dat zag ik nadat ik afscheid van hen had genomen op de luchthaven.
Heb beide dames deze ochtend al op de webcam gesproken en moet zeggen dat ze me beiden bevestigden dat ze ronduit tevreden waren van de Lufthansa-service en ook van de beenruimte in het vliegtuig.
Ik ben blij dat alles dan uiteindelijk toch goed verlopen is.
Dankjewel mama en dankwjewel tante Chris voor jullie bezoek.
En ook heel erg bedankt voor alle cadeautjes die jullie voor ons allemaal bij hadden!
Wij hebben genoten van jullie aanwezigheid en hopelijk vonden jullie het hier ook wat plezant!

Indien nog iemand ons wil bezoeken, haast je... de klok tikt genadeloos verder!
Eind juni is het hier gedaan.

Happy Birthday Meter Nancy - 28 maart

Dag Meter,

Ik wens jou een gelukkige verjaardag!

Dikke kus van je

Axelle

Vlieger kapot

Ongelooflijk maar waar... De KLM-vluchten die mijn mama moet nemen, blijken onder een of andere "vloek" te zitten.
Daarstraks mijn tante Chris en ons mama afgezet aan de luchthaven. Check-in bij Northwest ging erg vlotjes. Heel vriendelijke en behulpzame dames!
Ik reed dus met een goed gevoel terug richting Marina met Axelle.
We moesten ons zelfs haasten want Axelle had tennisles om half 6.

Een half uurtje geleden telefoon... tante Chris.

Hieronder:
Ge gelooft het nooit Kristine, wij geraken hier niet weg.
Euh... wat zeg jij? Hoor ik dat goed?
Ja, er is iets tegen ons vliegtuig aangereden en nu is de vleugel beschadigd!
Moet ik jullie dan terug komen ophalen of wat?
Ik hou je nog op de hoogte van wat er verder gaat gebeuren.

Tweede telefoontje:
Kristine, er is hier zo'n 500 man gestrand. We weten absoluut nog niet wat er zal gebeuren.
Ze proberen mensen op vluchten van Air France te zetten en andere oplossingen te zoeken.
We weten nog niet of we hier vandaag of zelfs morgen weg geraken!
Er is dus blijkbaar een apparaat tegen die vleugel geknald en er zit een gat in. Onherstelbaar beschadigd dus.
En... je gelooft het nooit... Jean-Marie Pfaff zit hier ook gestrand met ons!
Ik hou je later nog op de hoogte, maar verwittig jij laat op de avond even het thuisfront?

Derde telefoontje:
OK, we geraken hier vandaag niet meer weg.
Goed, dan kom ik jullie halen.

Thuis aangekomen om 21u10 's avonds:

Iets gegeten. Een uur aan de telefoon gehangen om een nieuwe vlucht te krijgen. Uiteindelijk gaan ze met Lufthansa via Frankfurt naar huis. Ze komen dus vrijdag ipv donderdag thuis.
Het zijn nogal toeren hé.

In de luchthaven hebben ze een klapke gedaan met de Jean-Marie en die wilde maar al te graag weten bij wie ze hier waren geweest en hij wist te zeggen dat het niet makkelijk is met kinderen na lange tijd terug naar België te keren. Wat hij hier kwam doen, dat hebben ze hem niet gevraagd.

Dus, ze hebben weer een heel verhaal om te vertellen... zowel naar hier komen als terug naar huis keren blijkt een hele moeilijke opdracht te zijn met KLM!

Ze komen dus vrijdag terug thuis... om 14u zullen ze landen in Brussel.

Trip naar de Grand Canyon

Vrijdag vertrokken we richting Grand Canyon.

Omdat het toch wel een dikke 7 uur rijden is vanuit Marina del Rey, besloten we om een tussenstop in te lassen.

We vertrokken direct na de lunch omdat Alain nog een aantal zaken moest afwerken voor kantoor.

Al op de 405 kwamen we in druk verkeer terecht en ook op de 10 richting downtown LA was het wel erg druk. Wij hoopten stilletjes dat we daarmee de verkeersellende zouden gehad hebben, maar niets was minder waar. Ook nog tot een stuk op de 15 was het drukjes.

Uiteraard was één van de redenen hiervoor dat op vrijdag heel wat mensen een vrije dag hadden Goede Vrijdag) om het Paasweekend in te zetten.

Maar na een ingelaste stop begon het verkeer toch wat vlotter te verlopen en uiteindelijk kon ik daarna flink doorrijden op wel héél erg lange autostrades...

Ongelooflijk hoe uitgestrekt alles is en hoe ver je kon zien. Ik zal hier onder wat foto's posten zodat jullie begrijpen wat ik bedoel.

Onze eerste stop was in gokstadje Laughlin. We logeerden er in het hotel (mét casiono uiteraard) "The Golden Nugget". Ik had op het internet een aanbieding gevonden en het hotel was best mooi gelegen aan de oever van de Colorado rivier.

Wat trouwens leuk was, was het feit dat je langs de rivier van hotel tot hotel kon wandelen.

We aten er in een soort van "saloon" heel lekkere angus steak (een portie om "U" tegen te zeggen), maakten een avondwandelingetje en genoten van een goede nachtrust.

De volgende ochtend begonnen we met een "breakfast op z'n Amerikaans" (dwz uitgebreid tafelen) om daarna terug op weg te gaan richting Williams (Arizona) waar ons volgende hotel was. Williams is op zo'n goed uur rijden van de zuidingang van het Grand National Park.

Omdat we te vroeg aan het hotel toekwamen en nog niet konden inchecken, reden we dan ook maar gelijk door naar de Canyon.

Hier ga ik niet veel woorden aan vuil maken: PRACHTIG... een "must have seen" als je hier in Californïe woont of voldoende tijd hebt wanneer je hier op vakantie bent.

De foto's maken wel duidelijk waarom.

Zelfs Axelle was onder de indruk, hoewel natuurlijk het lange rondrijden wel op haar systeem begon te werken. Ons meisje wil veel liever rondlopen en zwemmen, kortom: bewegen. In een auto zitten is helemaal niks voor haar (en ook niet voor de meeste kinderen hoogstwaarschijnlijk).

's Avonds gelogeerd in de Holiday Inn in Williams. Deze raden wij NIET aan, hoewel we in een grote suite logeerden. De bedden waren er veel te hard, er was te veel lawaai (zowel van gasten als van personeel dat al om 7u 's ochtends in de gangen met de deuren begon te kloppen) en er was ook geen lift dus moest je met je valiezen de trappen opzeulen... erg handig!

Op zondag reden we naar Las Vegas... weer zo'n 3u30 rijden. Maar eerst aten we in een authentiek restaurantje op Route 66 (where we got our kicks!). Remember the song?

We verkozen wel om via de 40 te rijden en niet langs de scenic route 66, want dat was toch wel een heuse ommetoer.

We stopten aan de Hoover Dam. Wij hadden dat vorig jaar al bezocht, maar dan wel vanuit de Nevada kant, deze keer kwamen we aan de Hoover Dam via de Arizona kant.

En hoewel we dit vorig jaar dus al zagen, bleef het nog steeds erg impressionant.

Na dit bezoek reden we verder naar ons hotel "New York New York" in Las Vegas.

Mooi hotel, heel mooie ruime kamers... onze kamers hadden zicht op de "strip".

Enig nadeel: een klein zwembad voor zo'n groot hotel.

Wij hadden daar wel geen last van, want er was niet veel volk aan het zwembad, maar ik kan me inbeelden dat het daar in de zomer wel een kleine mierennest moet zijn!

We aten in het Jungle Restaurant van de MGM, want ons Axelle wou absoluut daar nog eens gaan eten. Een goochelaar en een balonspecialist (eentje die vanalles kan maken met van die dunne ballonnetjes) kwam er aan tafel de kinderen animeren. Uiteraard vond ons Axelle dat fantastisch!

Na het eten bleef Alain met Axelle op de kamer en nam ik de beide dames op sleeptouw over de strip. Ons mama herkende niets, 22 jaar geleden was zij al in Vegas maar deze hotels zijn allemaal nieuwer en dus kon ze haar ogen toch goed de kost geven.

Maandagochtend brachten we door aan het zwembad en kort na de middag vertrokken we terug richting LA.

Met een stop om te lunchen en nog een stop hier in de Marina om de nodige boodschappen te doen, stapten we om half 7 stipt terug onze woonkamer binnen.

Het was een leuk weekend en we hebben veel gezien...

Dit is wat ik bedoel met "ver" kunnen zien!

We kregen vele bordjes te zien met een waarschuwing voor "ELK"... Uiteraard geen idee wat dat moest voorstellen. Bleek dus (aangekomen in Grand Canyon Park) dat het om een soort eland gaat...

Enkele CANYON-foto's

En uiteraard een fotootje van de Hoover dam.

Mama en tante Chris op de strip in Vegas. Goed ingeduffeld. Zogezegd hadden ze kou! Wacht maar tot ze terug in het "koude" België komen op donderdag!

Uiteraard moesten ze een bezoekje brengen aan de "M&M"-store op de strip. Er staan daar zo maar eventjes 22 verschillende kleurtjes van dat snoepgoed!

Beter laat dan nooit...

Beter laat dan nooit... en op LA-tijd zijn we nog op tijd!
GELUKKIGE VERJAARDAG aan mijn dierbaarste buur Rosetteke!
We hadden er zondag aan gedacht dat we jou vandaag een belletje moesten geven. Maar het was nogal een drukke dag (dat lees je wel in een post één van de dagen).
Vandaar dat de telefoontjes wat over het hoofd werden gezien.

Toch nog een zéér gelukkige verjaardag en heel veel dikke verjaardagszoenen van uw zuske hier in de States.
Tuurlijk ook zoveel van mijn andere huisgenoten en van mijn bezoeksters.

SMAK SMAK SMAK SMAK SMAK....

De eerste week...

En wat deden we zoal de eerste week?
Tante Chris kwam met een dikke "valling" (oftewel verkoudheid) toe en ik was zo blij dat ze hier was dat ik "met plezier" haar microben overnam.
Met andere woorden zit ik nu te sniffen en te hoesten! En dat is ook eigenlijk de reden dat er niet eerder wat op de blog is verschenen.
Donderdag wandelden we langs de Venice Canals naar Venice Beach. In het Beachwalk Cafe aten we een lekkere sla. En daarna wandelden we terug naar huis.
Een rustige dag dus, dat is wat "jetlaggers" nodig hebben.
Vrijdag bleven we ook dicht bij huis en gingen we naar Santa Monica.
De winkels bleken ons Chris niet allemaal te bekoren.... waarom is dat nu eens iets wat me niet echt verbaasd? Zelfs bij de grote kledingmerken valt het toch wel op dat hun lijn een beetje "veramerikaansd" is.
Zaterdag gingen we richting "zuid" en reden we naar Palos Verdes. Het liep allemaal niet echt van een leien dakje, want in Hermosa Beach was er blijkbaar een of andere stoet voor "St Patrick's Day". We werden dus omgeleid (maar niet echt op een professionele manier) en reden enkele rondjes vooraleer terug op de baan te zijn. We bewonderden de mooie huizen (vooral ons mama en tante Chris dan want die waren er nog nooit geweest) en voor de lunch stopten we op de terugweg in Redondo Beach.
's Avonds wilde ons mama graag gaan eten voor haar verjaardag bij Duke's in Malibu. Aangekomen bleek echter dat er een wachttijd was van méér dan 1 uur. Dan maar teruggereden naar Santa Monica. Spijtig natuurlijk voor de mooie zonsondergang bij Duke's. We gingen bij ons favoriet Italiaans restaurant eten en uiteindelijk werd dat toch ook goedgekeurd.
Zondag nam mijn ventje (ik was ondertussen al goed getrakteerd van die microobjes) de dames op sleeptouw. Zij maakten een wandeling door de mooie jachthaven en tante Chris zal daar zeker haar oogskes de kost hebben kunnen geven. Zij is namelijk een fervente zeilster!
Maandag was dan officieel Axelle's eerste vakantiedag (ja, hier valt de paasvakantie voor Pasen!). Fan van mooie kleren en mode, voor tante Chris mocht dus absoluut een bezoekje aan Rodeo Drive niet ontbreken. We deden er (tot onze spijt) alleen maar aan windowshopping. Laat daar nu net eens iets naar mijn smaak in de winkels hangen. Vooral vele mooie handtassen konden ons wel bekoren. Helaas geen prijskaartjes in de etalages!
Na het rondrijden moesten we uiteraard nog wat van de zon genieten en sloten we de dag af aan het zwembad.
Dinsdag werd shoppingdag voor de kinderen. We reden naar de alom bekende "Build a bear" shop in Westside Pavillion shopping mall op Pico. Axelle deed weer haar best om een cadeautje te krijgen en tante Chris die haalde er ook haar hartje op, zoals je op de foto's kan zien.
En vandaag is het al woensdag, de tweede week is ingezet...
Weet nog niet wat er op het programma staat voor vandaag en morgen.
Vrijdag vertrekken we naar de Grand Canyon. We slapen de eerste nacht in Laughlin, de tweede in Williams en de derde nacht, op de terugweg, zullen we op de strip in Las Vegas overnachten.
Zo kan ons mama eens vergelijken hoe het 20 jaar geleden was in Vegas (en ook in de Canyon) en hoe het er nu is.
Tot zover dit eerste kort en bondig verslag.

Oma en tante Chris in de Venice Canals

De Venice Canals

Bij ons aan het kanaal

Rodeo Drive

Windowshopping

Eten bij de Cheesecake factory na onze shopping in Rodeo Drive

Build a bear shopping

Hindernissenparcours

Wanneer mijn mama naar hier komt met KLM, is dat altijd met een hindernissenparcours!

Vorige keer miste ze haar aansluitende vlucht naar LA in Schiphol omdat haar vlucht té laat vertrok in Brussel.

Deze keer ging het weer bijna de mist in.

Dinsdagavond checkte mijn tante Chris (gelukkig zou ik zo zeggen) nog even hoe het met hun vlucht zat. Wat bleek... de vlucht was geannuleerd!

KLM vindt het blijkbaar NIET nodig hun passagiers hiervan te verwittigen.

Had zij dus niet op het internet gecheckt, waren zij woensdagochtend "onwetend" naar Zaventem vertrokken en hadden ze dus weer die aansluitende vlucht in Schiphol gemist.

Arme tante Chris probeerde dinsdagavond dus nog iemand op de luchthaven te pakken te krijgen... maar ja, je kent dat wel: "Om .... te doen, druk 1, voor ...., druk 2.... enzovoort enzovoort!"

Om een lang verhaal kort te maken, heeft ze dus talloze nummers uitgeprobeerd met hetzelfde resultaat: NIETS, RIEN, NOTHING, NADA....

Er zat dus maar 1 ding op: de trein nemen naar Schiphol en er zelf voor zorgen dat ze tijdig ter plaatse zouden zijn voor hun vlucht naar LA.

Dat is dus "gelukkig" wel gelukt.

Of KLM zal tussenkomen voor de taxikosten, de treinkosten... da's nog een andere zaak.

Aangekomen in Schiphol, bleek dat ook hun vlucht naar LA aanzienlijk vertraging had opgelopen! Ipv 13u20 vertrokken ze uiteindelijk pas om 14u45 en kwamen ze hier dus met 51 minuten vertraging uitgeteld toe. Einde van het hindernissenparcours! OEF...

De verjaardagstaart die Gaby was gaan halen bij Angel Maid moet dus nog effe wachten tot morgenavond. Het was kwart voor 7 vooraleer we eindelijk de luchthaven uit waren!

Met een beetje duw- en trekwerk kregen we de bagage in de koffer van de auto en rond 7 waren ze dus EINDELIJK ter bestemming bij ons thuis.

Een glaasje wijn en een stukje pizza uit de plaatselijke bistro en een "mini-verkenningstochtje" in het domein... da's alles wat er nog afkon.

En natuurlijk het uitdelen van alle mooie cadeau's die meekwamen: voor Axelle: schoenen van opa, schoenen van tante Chris, t-shirts van oma, t-shirt met bijpassend rokje van tante Chris én ook ik werd niet vergeten... ik kreeg van mijn tante een mooi t-shirt met een vestje.

De pyama die meekwam vanuit België (van Dieter of van "oma" Rosette?) die heeft Axelle al aan en ze ligt er al met in dromenland. En ik vergeet zeker nog allerlei dingen, maar ik heb niet alles bekeken dat Axelle uitpakte! Sorry!

Axelle profiteerde van het feit dat papa nog niet thuis is en stuurde tante Chris naar mijn bed, zodat ze nog 2 nachten bij haar oma kan slapen!

Het is hier nu dus zéér rustig in huis... ik ga nog effe langs naar Nancy, een babbeltje slaan!

Morgen zien we wel wat we op het programma zetten...

Losse schrijfsels

Een beetje vanalles en nog wat...

Vorige week was er eentje van veel optrekken met de vrienden. Zoals het goede vrienden beaamd, bekommerden ze zich over Axelle en mij (omdat Alain zo ver van huis is?!).
Maandagavond gingen we bij Nancy de "leftovers" opeten van onze bbq van zondag en donderdagavond waren we bij onze Kroatische vrienden uitgenodigd om een Kroatisch gerecht (iets met worstjes) te gaan eten.
Vrijdagavond bracht ik met Axelle thuis door.
Zaterdag zaten we met z'n allen aan het zwembad, zaterdagavond brachten we opnieuw door bij Jana en Puska. Axelle vindt dat allemaal REUZELEUK... zij houdt van "party's" (dat beloofd voor later!).
Zondag afgesproken om terug van het goede weer te genieten aan het zwembad... het was zo mogelijk nog heter dan zaterdag. Puska, een man die echt van eten houdt!, maakte ons een lekkere home-made-pizza ter lunch en we rondden het weekend af met een glaasje wijn en een rustige avond.
Zondagavond was het moeilijk in slaap raken, want wij zijn dus overgestapt naar het zomeruur en dat werkt toch wel een beetje op je lichaam blijkbaar. Axelle lag nog klaarwakker in mijn bed om 22.30 en ikzelf had ook helemaal nog geen behoefte aan mijn ogen sluiten!
Uiteindelijk dan toch allebei in dromenland geraakt.
Maandagochtend pijnlijk wakker geworden met de wekker! 6u45 was immers in realiteit 5u45! Ai ai.
Na school samen met Axelle, Jana en Nina op het tennisveld gestaan. Ik ben echt verbaasd hoeveel ze ondertussen geleerd heeft! Mooie opslagen, goede backhands... prachtig! Papa Alain zal ook best verschieten als hij terug met haar een partijtje speelt. (hint hint Alain!)

Tijdens de ochtend geniet ik nu met volle teugen van de Oceaan... ttz... ik ga niet meer in de fitness op de loopband staan, maar stap langs het strand door het frisse oceaanwater. Het zonnetje schijnt in de blauwe hemel en ik geef me over aan dat gevoel van "WAW, wat is het hier toch ongelooflijk prachtig".

Morgenavond kan ik dit "waw-gevoel" weer terug delen met mensen die me dierbaar zijn. Mijn mama komt met haar zus Chris op bezoek. Bewust of niet bewust vliegt ze op haar verjaardag, wat wil zeggen dat mijn mama haar verjaardag met enkele uren gaat "rekken" morgen!
Mijn vriendin Gaby vond het zo fijn dat mama op haar verjaardag komt, dat ze prompt voorstelde om een lekkere taart bij Angel Maid te gaan halen morgen om ze samen op te smullen na hun aankomst. Leuk hé dat mijn vrienden hier dat voorstellen!

Tijdens de dag ga ik morgen helpen op school. Morgen komt er een inspectie die zal oordelen of de school in de toekomst de naam "School of Excellence" waardig is. Uiteraard worden deze mensen in de watten gelegd met een lekkere uitgebreide lunch. Ik ga dus helpen om de tafels te dekken, te serveren en af te ruimen... Goed dat het morgen valt, zo zal ik tenminste niet de hele dag voor de computer hangen om na te gaan waar dat KLM-vliegtuig nu ergens in het luchtruim hangt.

Zo... dit waren zowat de losse schrijfsels voor de afgelopen week tot en met vandaag.

Dikke kussen en knuffels aan al mijn familie en goede vrienden!
Liefs

Dit weekend = ZOMERUUR start bij ons

Hallo zomer... here we come!

Niet alleen hebben we zon-zon en nog eens zon de laatste dagen, maar inderdaad gaan we dit weekend over naar het zomeruur. Da's enkele weekjes vroeger dan in Europa, waar men pas 30 maart zou overschakelen?

Niet overal in de US blijkbaar draait men de klok een uurtje verder. Zo las ik op de website: "For the U.S. and its territories, Daylight Saving Time is NOT observed in Hawaii, American Samoa, Guam, Puerto Rico, the Virgin Islands, the Commonwealth of Northern Mariana Islands, and Arizona."

We zullen dus een uurtje minder kunnen feesten of slapen deze zaterdagnacht, maar zondag zullen we dan wel beloond worden met een uurtje extra zon 's avonds! Yeeeeeeehhhh...
Vooral ons mama en tante Chris zullen dit zeer graag horen, niet... extra kunnen genieten van het zonnetje!

Hou hier dus rekening mee wanneer jullie ons deze maand bellen...
Vanaf deze zondag is 17u30 in België (tot wanneer jullie overschakelen) 9u30 ochtend bij ons.

Het drukke weekend is weer voorbij

Het drukke weekend is weer voorbij.
Wat stond er op ons programma?
Vrijdagavond uit eten in La Dijonaise met Saskia en Pieter.
Lang geleden dat ik nog eens lam op zo'n lekkere wijze heb gegeten (met een bladerdeegjasje er rond én daaronder een laagje paté over het lam gesmeerd)! ZAAALLIIIGGG...
De tijd vloog weer veel te snel voorbij en voor we het wisten was het bedtijd voor Axelle.

Zaterdagochtend om 11u stond er een "photoshoot" op het programma. We hadden op die fotosessie geboden tijdens de Silent Auction op school in juni verleden schooljaar.
Tijdens het opkuisen onlangs was ik het certificaat terug tegen gekomen en we hadden dus een afspraak voor zaterdagochtend.
Laurie, de fotografe, bleek echt "SUPER" te zijn.
Gedurende anderhalf uur nam ze non-stop foto's van ons... op de toren, in het zwembad, aan het kanaal... Ben eens benieuwd wat het resultaat gaat zijn.

Zaterdagnamiddag hielden we het iets rustiger omdat we om 17.30 verwacht werden op een verjaardagsfeestje bij Maxy en Eddie. Eddie is een Kroaat (en bevriend met onze Kroatische vrienden Jana en Puska), Maxy is van Zuid-Afrikaanse afkomst. Vooral dat laatste is grappig, want als wij niet te snel praten, kan zij ons perfect verstaan. Hetzelfde geld ook andersom... spreekt ze traag, dan kan ik haar begrijpen.
Het was een toffe boel dat feestje... er was zelfs een heuse rockband die ons 2 uren lang in de waggel hield. Ik danste op muziek waarvoor ik normaal mijn neus zou ophalen... en genoot van het "headbangen"... ja, daar hebt ge natuurlijk lang haar voor nodig hé... en laat me dat net nu hebben (lol)!
Het leuke ook aan feestjes hier is dat je direct een heleboel mensen leert kennen en dat die meestal zeer "internationaal" van afkomst blijken te zijn! Een ander voordeel is dat de feestjes hier vroeg beginnen en je dus tegen middernacht in bed kan liggen.

En vooral dat laatste was nodig, omdat we zondag al om 13u een BBQ aan het zwembad hadden gepland met onze vrienden. Uiteraard ook weer met de nodige drank overgoten, dus was enkele uren slapen zeker geen overbodige luxe!
Uiteraard hadden we allemaal weer zoveel eten mee, dat we vanavond nog eens zullen bijeenkomen om de "leftovers" (de restjes dus) op te gaan eten bij Nancy thuis.

Alain zal dit laatste stukske van het "weekend" (hoewel het is al maandagavond) missen, want hij zit momenteel in iet of wat luxe (business ipv economy!) te genieten van zijn terugvlucht naar Londen (op weg naar Brussel).

Arme ziel heeft in Europa een heel druk programma voor de boeg:
enkele dagen Brussel, dan naar Amsterdam en Hannover, terug Brussel, begin volgende week vertrek naar Londen voor enkele dagen en dan op 14/3 terug richting LA.

Ondertussen zullen wij dan al bezoek uit België zien toekomen, namelijk op 12 maart. Mijn die dag jarige mama komt ons bezoeken met haar zus.

Axelle en ikzelf tellen dus af... eerst naar 12 maart, dan naar 14 maart...

Maar 'k ben er zeker van dat we het hier zeker niet zo slecht zullen hebben met ons tweetjes ondertussen! Onze Amerikaanse vrienden zullen ons hier wel aan de waggel houden...