De tijd vliegt

Wat vliegt de tijd hier voorbij zeg... nog 54 dagen en ik sta al terug op Belgische bodem.
Alweer een hele week is zomaar voorbijgevlogen sinds mijn laatste postje. 'k Heb de indruk dat het hier nog sneller gaat dan in België!

Het weekend begon en was zo weer voorbij.
Zaterdag hadden we het druk want we gingen campers bekijken om zeker geen "kat in een zak" te huren voor onze zomervakantie met Nadine, Kris en Arno in augustus.
De prijzen liggen dicht bij elkaar... de mooiste zagen we bij Altmans Winnebago. Zij zetten met Memorial Day (da's eind mei) een hele nieuwe vloot RV's in, dus allemaal 2007 modelletjes.
Het zag er goed uit!
Nu zaterdag zullen we nog bij andere verhuurmaatschappijen gaan kijken, maar het zou wel eens Altmans kunnen worden (tenzij we een superdeal zouden krijgen elders).

Zondag brachten we de dag door aan het zwembad. Greta was er weer met haar zoon en kleindochter en dus kon er weer wat "Vloms" gesproken worden aan het zwembad en in de jacuzzi! Het was zo gezellig dat ze mee kwamen aperitieven bij ons, dat van het een het ander kwam, we uiteindelijk samen hebben gegeten en ze pas om 21u de deur uitgingen.

Een leuke afsluiter van het weekend.

Volgend weekend wordt het al niet minder druk. Zaterdag komen er vrienden eten (een Parisienne en haar Canadese roommate met de kindjes) en zondag moet Axelle naar een iceskating party voor de verjaardag van een meisje uit haar klas.

Deze week is begonnen met een fluitconcert van de 4th graders op school deze ochtend en daarna naar de gym, woensdag en vrijdagochtend wordt dat "gymen" herhaald. Morgen is kuisdag, vandaag was het classementsdag (bah!) en donderdag ga ik mezelf laten verwennen bij Greta (want zij is een schoonheidsspecialiste die oa Leonardo di Caprio al facials heeft gegeven!) voor een gezichtsbehandeling.

Voilà, meer heb ik niet te vertellen... en foto's heb ik ook al niet (shame on me!).

De afgelopen dagen

Verleden donderdag had ik met Hilde afgesproken en gingen we samen naar Ikea en dan heb ik haar Alpine Village geïntroduceerd.
Ze vond er vanalles en nog wat naar haar hartje... en ik hoop dat haar aankopen in de smaak zijn gevallen thuis! In Alpine Village kan je namelijk lekker brood en lekkere charcuterie en kazen vinden. Zelfs "tompoezen", die wel lekker waren maar toch bleek de banketbakkersroom niet zo "romig" als bij ons in België...

Vrijdag ging ik dus in de regen wandelen, zoals ik al eerder postte.

Wat hebben we verder nog gedaan dit weekend? We waren op zaterdag uitgenodigd bij Pascale en Bert die in San Marino (Pasadena) wonen. Het werd een supergezellige avond in heel goed gezelschap, waarbij Pascale ons vanalle lekkere dingen op tafel toverde.
Zondag was het hier maar een triestige dag... koud (13°) en miezerig (grijs weer en je kon het niet echt regen noemen, maar droog was het dan ook weer niet). Axelle ging spelen bij een vriendin hier in het domein en Alain en ikzelf besloten het héél rustig aan te doen met allereerst een jacuzzi (om goed op te warmen) en dan een siesta... Lekker lui in bed dus op een miezerige dag!

Wat computeren betreft, stonden de laatste dagen volop in het teken van het boeken van onze zomervakantie. In augustus komen onze goede vrienden Nadine, Kris en zoontje Arno waarmee we samen in een camper zullen rondtrekken.
Een camper vinden is niet zo moeilijk... nog vrije campeerplaatsen vinden voor die camper, da's een paar andere mouwen.
Vandaag, eindelijk, zijn alle plaatsjes voor onze RV van 30 feet geboekt! OEF...

En voor de nieuwsgierigen gaat de trip er als volgt uitzien (zonder al te veel in detail te gaan):
eerst naar Sequoia,vervolgens naar Yosemite, daarna over Gold Land naar Sacramento, dan naar de Napa Valley (lekker wijn proeven!), dan Kris en Nadine gaan afzetten in San Francisco (zij gaan daar enkele dagen met hun tweetjes rondtrekken) en wij zakken terug af naar Marina del Rey met de kids...
Uiteraard staat er veel meer op het programma met onze vrienden... de kinderen willen immers Disneyland en Legoland bezoeken en Seaworld en.... Maar dat zijn allemaal uitstappen die we zullen doen met onze wagens en niet met een camper.

Ik wens iedereen een leuke week... met veel zon uiteraard (en dat schijnt in België ook niet echt een probleem te zijn de laatste tijd!)

What about a walk in the pouring rain?

Vanochtend zou ik met mijn vriendin Gaby gaan fitnessen...
Toen we aan school doorgingen, begon het weliswaar hard te regenen (eindelijk, want het werd hier eens hoog tijd dat de regen alles eens zou opfrissen en de waterreservoirs terug wat gevuld kunnen geraken).
Gaby zag een fitness niet echt zitten en stelde voor om eens in de regen te gaan wandelen... iets dat hier eerder uitzonderlijk dan regel is.
We hebben dus 1u lang in de stromende regen (wel goed ingepakt in een regenponcho) langs de Balloon Laguna gewandeld, zagen mooie vogels genieten van de regenbui, kwamen voorbij superdure huizen die te koop stonden voor het luttele bedrag van 1.750.000 dollar... en genoten...
Bijna onverstelbaar... ik had echt niet gedacht dat ik het ooit in mijn leven leuk zou vinden om in de regen te gaan wandelen.
Ondertussen schijnt het zonnetje alweer, maar met een beetje geluk valt er nog een buitje uit voor vanavond... we zien wel.
Ook de temperaturen waren vandaag niet echt op z'n Californisch: 11°C tijdens de buien en nu 13°C...
Maar daar zit ik niet echt met in mijn buik, want vanaf morgen wordt het alweer terug beter en staat het zonnetje weer terug op het menu.

Happy Secretary Day

Aan alle assistentes die ik ken: Gelukkige secretaressedag!
Ik hoop dat jullie allemaal minstens een boeketje bloemen hebben gekregen, maar ik hoop vooral dat jullie dagelijks gewaardeerd worden voor alle onmisbare taken die jullie uitvoeren!
Dus aan alle assistentes "HAPPY SECRETARY DAY"!

Het afgelopen weekend

Het afgelopen weekend :

Vrijdagavond: pizza-avond bij Nancy en Jeff. Alain kon echter niet mee omdat hij met collega's uit de UK een diner had en ze daarna een pintje gingen drinken. Ik ging dus alleen met Axelle... ook Tamzen was er met haar dochter. Het werd een leuke avond, de kinderen speelden samen en de mama's dronken hun glaske wijn... En uiteraard werd er heel veel gebabbeld en plannen gemaakt om samen eens op weekend te gaan naar Santa Barbara...

Zaterdag: een houten kop... Alain van al het mixen van verschillende drankjes, ik van net iets té veel wijn... maar gelukkig moest ik niets innemen en was het na een sterke kop koffie alweer voorbij. Tijdens de dag kwam mijn vriendin Gaby met haar kinderen zwemmen. Ik had ook Nancy beloofd op haar 2 kinderen te passen omdat zij naar een "open house" gingen kijken.
Tegen 7pm moest Axelle op een verjaardagsfeestje zijn bij een vriendinnetje van de klas. Ze nam haar slaapzak mee en bleef overnachten, samen met nog 7 andere meisjes. Haar nacht was uiteindelijk korter dan die van ons. Wij genoten van een avondje alleen thuis en keken naar de film "The departed"... héél goed gedaan, en vooral met goede acteurs (Jack Nicholson, Leonardo di Caprio, enz...).

Zondag: Axelle tegen 11am gaan ophalen en een kwartier later stond Angélique al aan onze deur om met haar te mogen spelen. Angélique is uiteindelijk gebleven tot 7.30pm... Ook Nancy's kinderen kwamen nog eens meespelen, want mama en papa moesten terug naar dat huis omdat het hen zo goed beviel en ze uiteindelijk hebben beslist dat ze het gaan kopen tegen de luttele prijs van 995.000 dollar! (geen grap hoor, huizen zijn hier zo duur)
Dinsdag gaat Nancy me eens meenemen naar dat huis, ik ga er zeker een fotootje van trekken, want een huis van zoveel geld, dat moeten jullie toch gezien hebben hé.

Alain die genoot op zijn eigen manier van zijn zondag, want hij ging met zijn collega's boot mee zeilen... Blijkbaar was de zee nogal ruw, want Alain zei me dat het niets voor mij zou zijn geweest. De golven waren zo hoog dat het net leek of er een muur van water op de boot afkwam (scary!). Inderdaad, niet zo direct wat ik als "fun" in gedachten heb.

Ondertussen is het weekend al voorbij en deze ochtend ben ik al naar de gym geweest met Gaby. De was zit al efkes in de droogkast... het appartement is al een beetje opgeruimd, zo is de week weer goed ingezet.

Een grappige opmerking

Bij het huiswaarts rijden na schooltijd, maakte Axelle een (wat mij betreft toch) grappige opmerking in de auto: "Mama" zo zei ze. "Jullie moeten als jullie met mij alleen zijn meer Dutch spreken."
Ik zei: "Ah ja, waarom?"
Wel zei ze: "Weet je dat ik zelfs niet meer weet hoe je bv het woord "Dutch" in het Nederlands zegt."
Toen ik haar dan erop attent maakte dat ze het net zelf had gezegd, hebben we samen eens hartelijk moeten lachen.
Ik heb haar dan ook nog op het hart gedrukt dat je je eigen moedertaal niet zo snel zal verleren als je ze regelmatig gebruikt.
Trouwens, wij praten altijd Nederlands als we met ons drietjes zijn en er geen Amerikanen in ons gezelschap zijn.

Dus vriendjes en vriendinnetjes van Axelle: Heb geen schrik! Axelle spreekt nog steeds een aardig mondje Nederlands. Weliswaar met af en toe een woordje Engels er tussen gegooid. Maar, zij zal jullie nog begrijpen en jullie haar als ze eind juni met jullie komt spelen!

Fietstochtje

Voor de eerste keer sinds we hier wonen, pakte ik deze ochtend de fiets van de haak en ging ik langs de Oceaan fietsen. We (Gaby en ik) reden richting Santa Monica en omdat het zo goed ging nog een heel stuk verder omhoog.
Er lag veel volk te zonnebaden op het strand, op Venice was er een gezellige drukte... ze waren er weer films aan het opnemen (zie blog van Ann) en hoewel er redelijk wat fietsers op het fietspad toerden, hadden we toch genoeg plaats om op ons tempo verder te bollen.
Amerikanen zijn nu niet meteen grote "fietshelden"... velen van hen wiebelen gevaarlijk heen en weer als ge hen ziet fietsen, oogt inderdaad komisch maar ik zou niet graag in botsing komen met zo'n fietser! Maar het viel dus goed mee... zo goed dat we dit wat meer op ons programma gaan zetten, toch alleszins tot zowel zij als ik van onze neusverkoudheid vanaf zijn (want dat blijft maar aanslepen!).
Halverwege stopten we en gingen voor een koffietje in een cafeetje vlakbij het strand, daarna volgde uiteraard de plaspauze en dan hup terug de fiets op en weer richting huiswaarts.
Thuisgekomen was het bijna lunchtijd en dus besloten we samen op ons terras te lunchen.
Nog een gezellige babbel en voor we het wisten was het hoog tijd om naar school onze kids te gaan oppikken.

En dan vragen ze zich in België af of ik me niet verveel!

Opnieuw naar de dermatoloog

Vandaag moest ik terug naar de dermatoloog. De dokterspraktijk had me namelijk laten weten dat, uit voorzichtigheid, een grotere perimeter moest worden weggenomen aan het vlekje dat ze vorige keer hadden verwijderd.
Niets ernstigs... goedaardig, maar wel kans op teruggroei als ze het niet zouden doen.
Uiteraard wilde ik geen draadjes in mijn rug tijdens onze trip naar Las Vegas, vandaar dat het tot vandaag was uitgesteld.
Net als vorige keer gebruikten ze terug zo'n speciaal toestelletje waarmee in één draaibeweging de hele vlek weg snel wordt genomen.
Binnen 2 weken mogen de draadjes eruit en dan kunnen we dit hoofdstuk eindelijk vergeten.

Ah ja... en het is niet voor de centen dat ze deze niet-verteerbare draadjes gebruiken maar wel voor medische redenen. Vorige keer maakte ik daarover een opmerking in mijn post. Maar toen ik dan 2 weken later de draadjes liet weghalen, moest ik helemaal niets betalen! Toch nog iets dat "gratis" is!

Vegas ... the artificial city

Voor ons kwam het inderdaad allemaal als erg "fake" over, vandaar de titel van deze post... Maar ik blijf erbij, je moet het wel eens gezien hebben, vooral als je hier in Californië woont! Dus, al bij al blij met de trip... maar wij houden wel meer van "echte" dingen, zoals een mooie stad bezoeken met prachtige architectuur, een natuurpark verkennen enz...

Onze trip startte al vroeg op de dag, want onze vlucht vertrok in LAX omstreeks 8u45. Gaby stond om 7u bij ons aan de deur en bracht ons naar terminal 1 waar US Airways vertrekt. Er stond een rij van zeker wel 60 mensen te wachten voor de security check. Gelukkig ging het allemaal nogal snel vooruit, zodat we toch nog ruim op tijd aan de gate waren.

Stipt op tijd vertrokken, kwamen we dus rond 10 al aan in Las Vegas. Normaal gezien mochten we pas om 15u op de kamer, maar de kamer was vrij en gekuist en dus konden we er direct intrekken. Het was warm, al bijna 30° rond die tijd, dus besloten we om rechtstreeks naar het zwembad te trekken. Rond 17u30 vonden we dat het hoog tijd werd om de strip te gaan afschuimen. We keken er de ogen uit ons hoofd... wat een supergrote hotels zeg!

We aten in een restaurantje met wel een erg toepasselijke naam: Mon ami Gabi (Gaby kon er erg om lachen toen ik het haar vertelde deze ochtend aan school). Dit restaurant is in hotel Paris gevestigd en heeft een mooi buitenterras dat uitzicht heeft op het waterballet van het Bellagio hotel aan de overkant van de straat. Zo hadden we twee vliegen in één klap: lekker eten én een prima uitkijkpost voor het waterballet.

Daarna wandelden we terug naar ons hotel, waar een lekker zacht bed op ons wachtte en Axelle erop stond dat ik alleen zou slapen. Haar redenering: "Ik heb al veel met mama geslapen als papa niet thuis was. Mama gaat bijna nooit weg, dus nu wil ik wel eens bij papa in het grote bed."

Voilà, en zo gebeurde het dat ik lekker veel plaats had in mijn Queenbed! Jééé...

De volgende ochtend moesten we terug vroeg uit ons bed. De wekker liep niet af en gelukkig werd ik om half 8 wakker. Normaal moesten we dan al een goede 20 minuten op zijn geweest. We moesten namelijk nog ontbijten en dan de bus halen om naar Hoover Dam te rijden. De bus (een Belgische bus!) kwam ons oppikken om 8u45... dat werd dus rushen! Maar, 't is gelukt! Weliswaar met de nodige stress (allé, bij mij dan toch, Alain die bleef weer lekker rustig uiteraard).

De tocht was de moeite waard, we kregen een rondleiding in de dam zelf, mochten de generatoren zien, kregen uitleg over hoe de dam gebouwd was, enz... Indrukwekkend groot! Blijkbaar voorziet deze dam ook oa Los Angeles hier in Californië van stroom en blijft er maar een klein deeltje van de opgewekte stroom in Nevada. Na het bezoek aan de dam reden we naar de Ethel Chocolate Factory. Dit bedrijf is een onderdeel van de Marsfabrieken. De pralientjes die Alain en Axelle hebben geproefd bleken niet slecht, maar ze tipten nog niet aan onze Belgische chocolade, zo werd mij in het oor gefluisterd!

Terug in het hotel, was het te laat om die dag nog naar het zwembad te gaan en gingen we direct de strip op. We aten er ergens Chinees (maar gene vette) en gingen naar de piratenshow kijken van het Treasure Island hotel. Leuk om zien, maar wel pijnlijk voor de benen en voeten. Om een goed plaatske te krijgen, moesten we al lang op voorhand aan de straat daar staan. Het hotel is ook al een eindje stappen van MGM waar wij verbleven. Axelle was dus stikkapot na afloop.

We dachten dat op te lossen door ergens buiten op een terraske met haar een frisdrankje te drinken, maar dat was gerekend buiten de wet van Nevada die stipuleert dat je er onder de 21 niet in een "bar" mag komen (zelfs niet als je met je ouders bent blijkbaar!). Zo werden we op enkele plaatsen geweigerd (erg kidfriendly hé!) en vonden we gelukkig toch het Harley Davidson Café waar we wel iets mochten drinken met haar.

Nu zullen jullie zeggen, waarom namen jullie niet de Deuce (bus die de strip op en af rijdt)... Wel, het was dit paasweekend blijkbaar ook één of ander autogebeuren (koers ofzo). De strip stond dus afgeladen vol auto's in beide richtingen (file dus!). Je stapte sneller de strip af dan dat je in de bus het kon afleggen... vandaar onze keuze om te stappen, want in de bus was je net een sardientje (we hebben het namelijk effe uitgeprobeerd en zijn na 2 haltes terug uitgestapt).

Zaterdag was onze laatste dag en moesten we al om 11u uitchecken. We gingen ontbijten in een heel tof restaurant in het MGM hotel: Rainforest restaurant. Dit restaurant was ingericht als een "jungle", met namaak luipaarden, olifanten enz... en om het half uur ofzo is er een "thunderstorm"... Erg leuk voor de kinderen. Daarna gingen we nog effe de strip op omdat Axelle graag naar de M&M-winkel ging en wij nog effe naar de Coca-Cola winkel.

Daarna vonden we het tijd om nog wat af te koelen in een zwembad van ons hotel dat een "wild river" moest voorstellen. Er zat dus inderdaad stroming op, zodat zwemmen een makkie was. Leuk en verfrissend en Axelle had er al snel een Canadees vriendinnetje met wie ze de hele tijd zich amuseerde.

Om 16u10 kwam de shuttlebus ons ophalen en uiteindelijk kwamen we rond iets voor 22u thuis aan. Thuisgekomen ging ik nog vlug door de post. Er zat een aangename verrassing in!

Alain was een tijdje geleden door zijn baas voorgedragen voor een "Excellence award". En ik mag best fier zijn op mijn ventje, want hij heeft hem gekregen! Er zat dus een mooie compensatie in traveller cheques in onze brievenbus... hadden we dus toch kunnen gokken! (geintje...)

Voilà, dat was het Vegasuitstapje in een notedop.

Hierna volgen nog enkele sfeerfoto's.... by day and by night... ongelooflijk dat lichtspel!

VROLIJK PASEN IEDEREEN...

We zijn "safe" en niet "bankroet" teruggekomen van VIVA LAS VEGAS... zoals Rosette het hier altijd zong! En Rosette, we hebben het liedje zelfs op "camera", want er was een waterballet op die song! En natuurlijk moesten wij direct aan jou denken!

Maar... deze post gaat niet over Las Vegas (dat volgt nog wel), maar wel over Pasen.

Het mooie Paasei dat wij van Bakkerij Joëlle uit Elewijt kregen (via onze messenger Rosette) is al lang verleden tijd...
'k Weet het, we hadden moeten wachten tot Pasen, maar de verleiding was té groot en alles is dus al opgesmuld.

Gelukkig trokken we er een fotootje van. Met dit lekkere paasei en alle wensen die Axelle van haar Belgische klasgenootjes kreeg, zeggen wij jullie: "Vrolijk Pasen en voor de kindjes een geslaagde paaseierenzoektocht en geniet van de lekkere chocolade die jullie in de tuinen gaan vinden..."


Beste vriendjes en vriendinnetjes in De Regenboog... bedankt dat jullie de mooie tekening mee hebben gegeven met Rosette. Ze staat hier in onze salon en na Pasen zal ze in mijn kamer staan. Ik zie jullie zeker op het feest van de Regenboog eind juni, want dan kom ik met mama op bezoek! Axelle...

Las Vegas.... here we come

Zoals de titel het zegt...
Wij vertrekken voor een lang weekendje naar Las Vegas.
Het zal dus effe stil zijn... tot zondag alleszins.
Morgenvroeg komt Gaby ons ophalen om 7u10, zodat we tegen 7u30 kunnen inchecken bij US Airways in terminal 1.
Omstreeks 10u landen we dan in Las Vegas.
We kozen ervoor om niet te gaan rijden, omdat de vluchten zo "spotgoedkoop" zijn. We betalen nog geen 100 dollar per persoon heen en terug... (betaalparking en verbruik van de wagen zou misschien bijna even duur zijn uitgekomen!)
Zaterdagavond komen we terug... we landen omstreeks 20u30.

Foto's en ons "gokverhaal" horen jullie dus ten vroegste zondag...
Hoewel gokken niet mag als je kinderen bij je hebt. Je mag dan naar het schijnt wel door de casino's wandelen, maar nergens "halt houden" om te spelen.

We zien wel... er zijn alleszins dingen genoeg om te gaan doen en te gaan bezoeken die ook voor kinderen leuk zijn.
Met de 31 à 32°C die ze voorspellen, zal een frisse duik in één van de 5 zwembaden die ons hotel aanbiedt zeker ook op het programma staan.

Tot later op de week allemaal!

Hartverwarmers - Vriendschap

In de reeks "Hartverwarmers" kreeg ik van Rosette het boekje:

"Voor een bijzondere vriendin"

Het is een klein boekje dat ongelooflijk goed zegt waar onze vriendschap voor staat.
Hieronder enkele rake uitspraakjes:

"Wij delen een speciale band,

waar ter wereld we ook zijn.

Die band is onverbrekelijk

en da's ontzettend fijn."

"Op jou kan ik altijd rekenen,

dat is me heel veel waard.

't Is dankzij jouw lieve glimlach

dat mijn hemel openklaart."

"Door dik en dun krijg ik jouw steun,

al mopper ik nog zo hard.

En juist dat eindeloze geduld

maakt jou echt heel apart."

Ik vond dit echt het mooiste cadeau dat ze me heeft meegebracht (buiten het feit natuurlijk dat ze de Oceaan overstak!)... en wil haar daarom nog eens via deze post daarvoor bedanken.

Ik wens iedereen die deze blog leest een goede vriend(in) toe, iemand van wie je weet dat die persoon je geen mes in je rug gaat steken als je je omdraait... iemand van wie je weet dat hij/zij oprecht is en zijn/haar waar gelaat aan jou laat zien. Indien je zo'n vriend(in) hebt, is het misschien een mooi gebaar om dit boekje "zomaar" eens te schenken.

Ik mag me bij de gelukkige mensen rekenen omdat ik zo enkele vrienden en vriendinnen in mijn leven heb, die me aanvaarden "just the way I am". Daarom mijn lieve vrienden en vriendinnen: ik weet dat vriendschap erg kostbaar is... en dus wil ik jullie bij deze bedanken voor al jullie steun die ik door dik en dun heb gekregen, voor alle leuke momenten die we samen hebben mogen meemaken en voor alle minder mooie momenten waar we als trouwe vrienden aan elkaars zijde hebben gestaan.

Klinkt dit postje té emotioneel? Wel, ver van huis moet je totaal opnieuw beginnen. Opnieuw vrienden maken... proberen uit te zoeken wie je wel en wie je niet kan vertrouwen... en dit leer je met de bots en de buil. Door dit proces waardeer je nog eens te meer de vrienden die je achter hebt gelaten... vandaar dat ik vond dat "vriendschap" eens extra in de verf mocht worden gezet. Begrijp me nu niet verkeerd, ik heb hier echt al wel leuke vrienden gemaakt... zowel Belgische als Amerikaanse... Gelukkig maar, want wie mij goed kent, weet dat ik hier anders niet zou kunnen aarden! En de Belgen die hier al op bezoek kwamen, hebben met eigen ogen kunnen vaststellen dat ik hier mijn draai wel kan vinden.


Voor mensen die interesse zouden hebben, wil ik jullie alvast wat zoekwerk besparen: ISBN 90-447-0843-0 NUR 370 Uitgeverij Deltas

Daar gaat ze.... terug naar België

Inderdaad, vandaag was het zover.

Na nog een dagje lekker luieren aan het zwembad gisteren, was het vandaag tijd om afscheid te nemen.
Afscheid nemen... niet echt het leukste deel van een bezoek, maar het hoort er nu eenmaal bij.
Wij waren alledrie heel blij dat wij ons Rosetteke op bezoek hebben gehad en dat haar ventje haar efkes aan ons "uitgeleend" had.

Ik denk ook dat Rosette wel van deze 10 dagen "er even tussenuit" genoten heeft.
We probeerden zoveel mogelijk te doen op korte tijd en dat is wel aardig gelukt.

Gisterenavond gingen we nog bij Tony P's in de Marina lekker klinken en eten op het einde van de vakantie, deze ochtend na het ontbijt ging het richting LAX.

Op de website van de luchthaven heb ik gevolgd dat haar vlucht vrij op tijd is vertrokken en dinsdagochtend Belgische tijd staat ze weer terug op Belgische bodem.

Nu staat er niets "gepland" meer op het programma qua bezoek, behalve dan mijn vakantie naar België... ben eens benieuwd wie onze volgende bezoeker zal zijn...
























Hierna nog het beloofde filmpje van Universal Studios... wat we allen het leukst vonden: Waterworld!

Einde van Rosette's vakantie

Mooie liedjes duren niet lang... inderdaad, morgen keert Rosette terug naar haar ventje in Elewijt en blijven wij achter, maar wel met mooie herinneringen en een glimlach op ons gezicht.

Het waren 10 fantastische dagen met veel lol en plezier.

Het is zo dat je pas weet wat je mist als je het weer efkes dicht bij jou hebt gehad.

We hebben hier ook wel fijne vrienden en buren, maar niets of niemand kan toch tippen aan Rosetteke en de Monty vrees ik!

We hebben hier inderdaad wat afgelachen samen... spijtig genoeg tellen we nu de uurtjes... morgen deze tijd zit ze al enkele uren in het vliegtuig en komt de landing in Schiphol nabij.

Maar eerst nog even zeggen wat we de laatste dagen nog hebben gedaan...

Vrijdagochtend vergezelde Rosette me naar de salsales. Daarna reden we de tickets halen voor Universal Studio waar we zaterdag naar toe zouden gaan. Deze tickets kunnen we via Alain's werk goedkoper kopen, dus loonde het de moeite er eventjes voor naar Hawthorne Bld te rijden. 20 dollar per stuk goedkoper... dat kan al tellen hé.

Daarna ons terug naar Marina del Rey gehaast, waar we bij Panera een lekkere sandwich gingen eten om daarna Axelle op te halen van haar laatste schooldag.

Ik voelde het al toen ik aan school wachtte, ik was doodop. Mira kreeg dus gelijk... Rosette had me "kapot" gekregen. Thuis gekomen ben ik dus het bed ingedoken en heb er meer dan 2u in liggen rusten. Ik had ineens 0,0 energie over!

Gelukkig was dit op zaterdag over, want toen stond Universal Studios op ons programma. Rond 11u waren we ter plaatse en we bleven er tot 6u 's avonds. Hebben heel de dag rondgelopen, van de ene naar de andere attractie... Het was prachtig en echt de moeite waard. Axelle had ook dolle pret... en ook wij, de ouders...

Ik ben er door de straat van Desperate Housewives gereden met het studiotrammetje... voor een fan als ik was dat wel best te pruimen! We zagen er "jaws", de auto's van Back to the Future, de auto van Magnum, the Blues Brothers, en deden alle attracties aan waar we niet te lang moesten wachten.

's Avonds gingen we nog naar Hollywood Bld om er de Walk of Fame aan Rosette te tonen en daarna gingen we lekker eten in een plaatselijk restaurantje aan de strip, nadat Axelle eerst nog wat had afgetroggeld bij "Build a Bear" (knuffelwinkel).

Hieronder een aantal foto's die voor zich spreken... een filmpje volgt later op de week, want ik moet het nog naar Youtube downloaden en dat kan wel effe duren.