Tuesday, May 06, 2008

Dip-vervolg

Tussen het schrijven van vorige post en deze heb ik eens goed geweend, kreeg ik een lieve mail van Hilde met het aanbod eens uit te gaan waaien aan zee (waarop ik zeker ga ingaan), nam mijn ventje mij mee naar Casa Escobar (Mexicaans restaurant met zicht op de haven) hier in de Marina, dronk ik daar een lekker glaasje wijn en at ik lekkere kip-fajitas, ga ik morgenavond naar de bioscoop met Jana (kijken naar "Made of Honor") en heb ik mijn "miserie" wat gerelativeerd.

Mijn optimistische kant heeft dus terug wat de bovenhand gehaald. Gelukkig maar!

Hopelijk gaat het nu weer snel de goede kant op met mijn papa!

5 comments:

Anonymous said...

Hou je sterk Kristine!!!!!
We kijken uit naar je terugkeer....

Veel lieve groetjes Emma en co

kastelke said...

Kristine, ik heb hier net een kaarsje aangestoken voor je papa, en wens hem dan ook een zeer spoedig herstel toe!
En hou de moed er in hoor! Bekijk het van de positieve kant: je hebt aan twee kanten van de oceaan mensen die je een heel warm hart toedragen, mensen die ook een speciaal plaatske in jouw warme hart innemen!

Anonymous said...

We leven met u mee, hou de moed er in, Kristine!
Groetjes, Nele

Anonymous said...

Houd de moed er in Kristine.Voor je het weet bevind je je terug aan de sunny side of life.
We kennen mekaar niet ,maar ik wilde toch een beetje meehelpen om je een hart onder de riem te steken.
Ik ben heel toevallig op je site terecht gekomen en sindsdien kom ik regelmatig een kijkje nemen.Misschien komen we elkaar wel eens tegen in Elewijt.
Zonnige groeten uit de Sweynbeerstraat.

Anonymous said...

aan mijn nichtje préféré (wij weten waarom)
ik begrijp dat het héél moeilijk is als je zo ver wegbent en je naaste hebben het moeilijk, waar zoals jij mij getroost heb zo weet ge dat ik ook jou veel troost kan geven ook al zijn we verweg van mekaar. Ik begrijp jou zo goed en ik hoop dat je na het verlof nog even de moed vind om tot juli het vol te houden op een positieve manier. Wij hier houden de boel ook mee in het oog.
Kusjes van tante chris en paul