Citizen of the week

Elke maandagochtend is het een "Assembly" op de koer van de school. De ouders mogen daarbij aanwezig zijn en alle klassen zitten/staan in een grote cirkel rondom de directeur. Eerst is er een verwelkoming van de directeur, die telkens weer herhaalt "it's such a beautiful day at Coeur d'Alene today..." (maandag kon hij dat niet zeggen wegens de regen en dus werd de Assembly naar dinsdag verschoven) Daarna is er de "flag salute"... waarbij alle kinderen een tekstje aframmelen over hun "pledge to the American flag"... (ons Axelle staat dan meestal wat rond te kijken, want ja... 1° zij is niet Amerikaans en 2° zij kent dat tekstje niet) en dan begint het afroepen van namen van kinderen die

1° iets goed hebben gedaan voor anderen (opgemerkt door een volwassene in de school)
2° gekuist hebben en vuil hebben opgeraapt en weggegooid in de vuilbakken

Nu dinsdag was er dus Assembly en werd onze Axellemien uitgeroepen tot "Citizen of the week" omdat zij zo goed had helpen kuisen aan haar klas. Het kuisen houdt in dat de kinderen met een bezem de bladeren wegvegen en in de vuilbak gooien (meer niet).

De kinderen worden telkens beloond (als ze bij de gelukkigen zijn) en krijgen dan een "bon" waarmee ze kunnen gaan eten in de Souplantation hier in Marina del Rey of ze mogen een potlood kiezen...

Axelle heeft dus de bon gekregen en die gaan we dus in de week eens benutten. Niet dat ik er veel van verwacht, maar ach... gewoon om haar plezier te doen.

Hoera hoera dus voor onze flinke dochter!

Belgische kaastaart op z'n Amerikaans

Op andere blogs konden we al eens recepten lezen, wel vandaag zal ik mijn kaastaartrecept even bloggen... en dit op verzoek. Dit recept is een recept dat ik van Liliane kreeg. Liliane is een collega in België bij Tractebel. Dus Liliane, nu wordt je recept "wereldwijd" bekend!

De sour cream die ik gebruik, was een ideetje van Alain. Oorspronkelijk had ik het hier gemaakt met Philadelphia kaas, maar dat was énorm zwaar om te eten! Alain, mijn plattekaasboer, vond dat de sour cream het dichtst aansloot bij de platte kaas die we in België kennen en eten, vandaar... Dus mede dankzij mijn ventje, kan ik hier kaastaart bakken!

Hier gaan we dan (tussen haakjes zet ik telkens wat ik hier in Amerika gebruik):

Benodigdheden:
1/2 kg platte kaas volle Danone (Lucerne light sour cream 454gr)
1/2 kg platte kaas mager Danone (idem)
4 eieren
200 gr suiker (witte fijne)
1 zakje vanillesuiker (hier gebruik ik "Pure vanilla powder", die ik gekocht heb in een kookwinkel in Pasadena, maar er is ook zo'n zaak in Santa Monica heb ik al gezien)
2 soeplepels rijstgriesmeel (hier gebruik ik Tapioca)
1 zakje vanillepudding (hier gebruik id de Jell-O vanille Cook & Serve)
200 gram margarine
1/2 zakje gistpoeder (ik doe hier een klein beetje meer gist in omdat de kaas niet zo "vast" is als in België en gebruik hier volgend merk: Carol Stevens Quick Rise yeast)

Bereiding:
Meng suiker en margarine
Voeg eieren toe (wit en geel) en mix
Voeg vanillesuiker en pudding toe en mix
Voeg rijstgriesmeel toe en mix
Voeg de gist toe en mix
Voeg de platte kaas toe en mix

Smeer de ronde (spring)bakvorm in met boter en giet het mengsel erin
Verwarm je oven op 200°C en zet de vorm in de oven
Bak ongeveer 1 uur (wanneer de taart bruin ziet, is de taart klaar)
Haal uit de oven, laat afkoelen en zet dan nog 1 nacht in de ijskast

Smakelijk!

Hiking at Big Bear Lake

Vandaag met een collega van Alain naar Big Bear Lake gereden (zo'n 2 uur rijden vanuit onze woonplaats). Hier kan je in het skiseizoen dus gaan skiën... wij gingen vandaag om aan het meer te gaan wandelen.
De heenrit ging als een fluitje van een cent... geen verkeer! De terugrit was wat anders, met een ongeval op de 10 naar Santa Monica!
Maar het was er mooi en zeker de moeite waard om eens vast te zitten in het verkeer.
Buiten een lange wandeling hebben we eigenlijk niets gedaan... maar één ding staat vast: we gaan zeker nog terug (maar dan in de warmere periode!).
Deze "winter" zien ze me er niet meer denk ik: té koud! Toen we omstreeks half 5 terug huiswaarts vertrokken was het exact 0.5°C... BRRRRR (dat zijn wij hier niet gewoon zenne).
Terug in de Marina aangekomen (zo rond half 8) was het nog 16°C (dat trok er al wat meer op).
Zijn wij hier dan ook al "verwend" aan het geraken?

Hieronder nog wat sfeerbeelden van onze daguitstap:





















Axelle bij de Big Bear aan het discovery center, het aanvangspunt van onze wandeltocht.






















De kaart... onmisbaar!

















Zicht op het meer.... en de sneeuw (wel artificiële met het sneeuwkanon denken wij).


















Familiekiekje...

















Nog eentje van de natuur.





















En dit vond ik zo'n mooie boom, da'k hem absoluut op de foto wilde!

Om nog even terug te komen op Thanksgiving dinner

Aan ons Chrisje: neen, zo'n reuzemaaltijd was het ook weer niet wat op mijn bord lag was heus "normaal" voor 1 persoon... Misschien lijkt het groter en meer omdat ik de foto van heel dichtbij heb genomen. Want ik herinner me dat je hetzelfde commentaar had bij mijn bord in het restaurant toen met de Belgische dames. En ook dat was niet echt overdreven! Ter info: 'k heb zelfs nog een 2de keer boontjes genomen en kalkoen.... zo lekker!

Aan ons Rosetje: op z'n Belgisch is goed genoeg zenne als ik in juni terug eventjes in Belgenland vertoef!

Aan Renata: inderdaad, onze ovens in België zijn voor zo'n grote beesten té klein. Niet alleen de ijskasten zijn hier groter en vooral breder, ook de ovens dus! En gisteren heb ik begrepen waarom.

Aan Katy (mijn apothekeres in Elewijt) die me via mail het recept van de boontjes vroeg: ik vrees dat je de ingrediënten niet te pakken gaat krijgen in België, maar ik wil ze wel voor jou even hier posten:

-boontjes (vers of diepgevroren)
-1 1/3 cup French fried onions (van het merk French's) (dat zijn krokant gebakken ajuintjes)
-3/4 cup melk
-peper naar eigen smaak
-1 blikje cream of mushroom soup (van het merk Campbell's)

Mix alles behalve 2/3 cup van de ajuintjes (die moeten op het einde bovenop gelegd worden om nog even krokant te bakken). Bak 30 minuten op 175 °C en daarna nog 5 min extra met de 2/3 cup van de ajuintjes die je hebt toegevoegd op het einde.

TER INFO: 1 cup is ongeveer 200gram...

Maar zoals ik zei, zal het niet evident zijn om de ingrediënten in België te vinden (vrees ik).

En aan allemaal: uiteraard was ik vergeten te melden dat er "stuffing" in die kalkoen zat. Die wordt er echter uitgehaald vooraleer ze de kalkoen beginnen te versnijden. De stuffing lag wel op mijn bord, maar blijkbaar zo goed verstopt dat ik het vergeten te vermelden was. Wie heel goed kijkt, ziet de stuffing onder de stukken kalkoen!

Stuffing wordt gemaakt met hard brood (getoast dus een avond op voorhand) en daar word kalkoenbouillon bijgevoegd en een hoop kruiden. Best lekker, want eerlijk gezegd had ik vooral van die stuffing een beetje schrik... Maar 't viel dus goed mee.

Thanksgiving bij Nancy en Jeff

Ziezo, 10 pm en net terug van een fantastisch Thanksgiving meal!
Met een glaasje wijn bij de hand, stak ik een handje toe in de keuken, want bij zo'n stuffed turkey komt wel heel wat bij te zien.
Elk half uur moeten ze die kalkoen overgieten met saus en dat dus uren aan een stuk!
Verder moesten de aardappelen nog gemaakt worden (pureren), de zoete aardappelen (rood-oranje kleur !!!) nog gepeld worden en gepureerd, de boontjes nog klaargemaakt worden... dit was een mengeling van boontjes, mushroomcream, melk en ajuin (maar precies gefrituurde!) en deze mengeling ging dan nog enige tijd in een warme oven... very crispy (njam njam)... en nog een aantal zaken die ik zeker vergeet.
En dan was het eindelijk tijd om de kalkoen uit de oven te halen... en te snijden (een ander verhaal, want niet zo eenvoudig), gelukkig moest ik dat niet doen.
In ieder geval hadden Nancy en haar mama erg hun best gedaan en was het dus een superlekkere onvergetelijke ervaring.
Voor we konden eten werd er bedankt (een soort gebedje), bedankt voor alles wat op tafel stond, bedankt voor het hebben van zo'n leuke familiebijeenkomst... en mocht ieder op zijn beurt zeggen waarom hij/zij dankbaar was. Soms emotioneel... maar ik ga daar niet over in de details gaan.
Na het eten, gingen we een wandelingetje maken aan het kanaal... kwestie van plaats te maken voor het dessert: kaastaart, tiramisu, gemarmerde cake (alle drie mijn baksels) en een pumpkin pie (traditioneel dessert bij Thanksgiving naar het schijnt en mocht dus niet ontbreken op het appel). Stom als we zijn, hebben we van de desserts geen foto's genomen... Maar ja, die zullen nog wel op tafel komen, zo'n turkey dat weet ik nog zo niet (al dat werk!).
Voilà, hier zijn ze dan de fotookes... uiteraard met een woordje uitleg erbij.



















Nancy die de kalkoen overgiet met de saus.






















Op de achtergrond Nancy's mama die aardappelen schilt. En vooraan Nancy en ikzelf. Wij gingen net aan de boontjes beginnen en waren het recept aan het bestuderen op het doosje van de ajuintjes.





















Zoals ik al zei, stak ik een handje toe in de keuken en pureerde ik de aardappelen.























Arme Jeff moest proberen de kalkoen te snijden... niet evident!


















Aan tafel! Van links naar rechts: Axelle, Alain, Mama van Nancy, Jeff, Nancy, Amy, Brian

















En hier de andere broer van Nancy, Kurt, en haar zoontje Michael en ik zit achter Kurt's hand!



















En uiteraard kon een fotooke van wat ik dan allemaal heb binnengespeeld niet ontbreken! Er waren dus ook croissantjes... jaja, vers gebakken... en verder zien jullie: vooraan de mashed patatoes met vleessaus, links de kalkoen (lekker sappig!), daarboven de rode cranberriessaus, daarnaast de boontjes met uien (lekker krokant), in het midden de "jams" (zoete aardappelen) en rechts mijn croissantje... Njam njam: voor herhaling vatbaar. En het goede nieuws is dat we leftovers meekregen en morgen dus nogmaals kunnen genieten van al dat lekkers. Ik moet alleen maar pureepatatjes maken!

Blogproblemen vorige dagen

Sorry beste trouwe lezers die mij graag van commentaren voorzien, er is dus inderdaad iets fout gelopen na het "beschermen" van mijn blog tegen de spam.
Zoals Ann in een commentaar opmerkt, had ik jullie "comments" per mail moeten toekrijgen om ze te kunnen goedkeuren voor publicatie.
Daar is het blijkbaar fout gelopen!

In ieder geval, sinds gisteren heb ik dat spul er dus terug afgegooid en nu kunnen jullie weer commentaar schrijven zoveel als jullie maar willen...

Kruip dus in jullie pen!

Kerstshopping

Deze ochtend richting Ikea Carson, samen met Gaby (mijn Duitse vriendin)...
Eindelijk die kader gevonden die we nog nodig hadden voor het laatste schilderij van mammie. Want telkens we bij Ikea waren, was die maat in die kleur uitverkocht!
Nu dus meer geluk... misschien omdat ik er niet echt speciaal voor naartoe was gegaan?!
Een mooie donsovertrek gekocht en nieuwe onderlakens (niet dat we hier met een donsdeken slapen, allé nu toch nog niet, maar enfin... ik vond het zo'n knappe... en kon dus niet weerstaan!
Verder nog wat kleine prulletjes, zoals aardappelschillertjes, taartenschep... en dan naar de tent op de parking waar alle kerstspullen stonden.
ONTGOOCHELING alom! Ik die bij Ikea meestal toch wel leuke dingetjes vind, vond het deze keer maar niets... Niets dat me echt aanstond, niets dat mooi oogde!

Dan maar naar Michaels op Rosencranz... Gelukkig dat Gaby al die winkels hier weet zijn en ook goed haar weg kent, zodat ze me feilloos van hier naar ginder kon loodsen. Maar ja, da's alleen maar normaal, want Gaby woont hier al wel 16 jaar!

Bij Michaels vond ik dan wel wat ik zocht, alleen geen mooie "piek" voor boven op de boom... alleen maar van die afschuwelijke strikken. Neen, dan maar liever niets er bovenop! 'k Heb trouwens nog wat tijd om verder te zoeken hé! Iemand ideetjes?

Wat het dan geworden is? Donkerrode kerstbollen, gouden en rode langgerekte krullen (heel fijne exemplaartjes) en 2 slingers met fijne bolletjes: een gouden en een rode.
Als de boom binnen enkele weken staat, dan krijgen jullie een foto...

Verjaardagsfeestje van Chloe by Axelle

Vandaag hebben we een feestje gedaan. Dat was leuk. We hadden een wandeltocht met mensen die dingetjes vroegen en snoepjes gaven.

Alles was leuk. We hebben op het laatst nog wat gezwommen en dan nog een beetje gespeeld in het klubhuis en dan was het gedaan.

We zijn ook al kadootjes gaan kopen voor mijn verjaardagsfeestje en papa heeft vandaag de schaatsbaan besteld.

Thanksgiving

Volgende week is het Thanksgiving, op donderdag om meer precies te zijn.
Misschien eerst even een woordje uitleg over waar dat feest vandaan komt en wat er eigenlijk wordt gevierd (teruggevonden op een Amerikaanse site die leraars helpt bij het ineensteken van hun lessen én uiteraard netjes voor jullie vertaald):

Een 400 tal jaar geleden leefde een groep mensen, "The Pilgrims" in Engeland. Zij wilden Engeland verlaten omdat ze het niet eens waren met het geloof van de kerk. Ze wilden dus graag naar Amerika verhuizen om daar te kunnen leven volgens hun eigen geloof. In 1620 namen ze dus de boot "Maryflower" om de Atlantische Oceaan over te steken en kwamen ze uiteindelijk toe in Plymouth (Massachusetts). Het leven was er erg hard voor hen tijdens de eerste winter, maar tijdens de lente lieten de oorspronkelijke bewoners van Amerika hen zien welke zaden ze moesten planten om een goeie oogst te hebben. In de herfst werd er een drie dagen durend feest georganiseerd waar er overvloedig werd gegeten en waar men bedankte voor zoveel voorspoed. Het is nog steeds dit feest dat nu wordt voortgezet als het traditionele Thanksgivingfeest. Thanksgiving valt altijd op een andere datum, maar steeds op de 4de donderdag van de maand November.

En nu to the point: wij dachten eerst een gewone maaltijd te koken (allé, ietske feestelijker dan anders, maar geen "stuffed turkey" vanwege té groot voor 3 personen), maar gisterenavond zijn onze plannen drastisch gewijzigd!

Na de soep en salades en desserts in het Clubhouse van Mariners Village, werden we nog voor een glaasje wijn uitgenodigd bij Nancy en Jeff (met de kindjes Amy en Michael- zie post van Trick or Treat night).

Nancy vroeg naar onze plannen voor Thanksgiving en wij zeiden dat we gewoon thuis gingen blijven en onder ons drietjes iets eten... Dit kon uiteraard niet volgens haar! Dus werden we uitgenodigd bij hen. Na nog enkele tegenwerpingen van onze kant (haar moeder komt nl over uit Chicago voor dit feest en haar 2 broers zullen ook al op het feest zijn), bleek dat een "neen" er niet ging ingaan bij Nancy. We worden donderdag dus om 13u verwacht en Axelle vindt dat reuzeleuk!

Uiteraard wilde ik niet zomaar "aanschuiven". Ik mag, na enig aandringen, tiramisu en kaastaart maken als dessert. Een goei fleske Pouilly fuissé en Belgische koekjes (van Jules de Strooper) lagen daarjuist al in mijn winkelkarretje, want... naar goede Belgische gewoonte, komen wij niet met lege handen toe.

En zo zullen wij volgende week voor de eerste keer in ons leven (en misschien ook voor de laatste keer, wie weet) mee genieten van een stuffed turkey, mashed patatoes enz enz...

Meer hierover uiteraard volgende week vrijdag (met foto's: beloofd!).

1ste Salsa for fitness klas

Deze klas lijkt meer op een echte salsales en minder op "fitness" moet ik zeggen.
Tenia is onze lerares en ze begon uiteraard met de basispassen van de salsa, die ik gelukkig nog ken uit onze salsacursus van in België.
Hoe langer ik bezig was, hoe meer goesting ik kreeg om terug samen met Alain de salsa op te nemen. Deze les is vooral afgestemd op het meer "vervrouwelijken" van je bewegingen. Zo leerde ze ons vandaag een aantal armbewegingen die je kan "uitvoeren/toepassen" terwijl je rechts of links draait. Heel leuk allemaal en natuurlijk met salsa music op de achtergrond (hoewel, gezien het geluid: op de voorgrond).
Na de les dus even met de lerares gebabbeld en ja hoor: ze geeft ook danscursussen aan koppels en dat in Manhattan Beach of Redondo (dus op zo'n goeie 15 à 20 min rijden van bij ons, wat heel goed meevalt hier in Amerika qua afstand).
De prijzen vallen ook mee... 54 dollar per persoon voor een lessenreeks... Ik had het eerlijk gezegd weer duurder verwacht, want alles is hier zo duur...
Willen jullie weten wie mij hier zo entertaint? Wel, klik dan eens op deze link:
www.learntosalsa.com


Ah ja, nog een belangrijk berichtje voor de mensen die graag een "commentaartje" nalaten op mijn blog. Ik heb vandaag de "word verification" moeten aanzetten, omdat ik meer en meer spam in mijn "comments" begin te krijgen. Het enige dat jullie dus moeten doen vooraleer op "publish" te klikken, is de lettertjes natypen die je in cursief ziet staan. Sorry hiervoor... maar het kan niet anders!

Bezoek van de burgemeester van LA

En dit is 'm, de burgemeester van LA







Gisteren mocht Coeur d'Alene, de school waar Axelle naar toe gaat, het bezoek ontvangen van de burgemeester van LA, Dhr Villaraigosa. Hij kwam niet alleen maar was vergezeld van Olympische atleten. Het was een "kick off event" om te proberen de Olympische Spelen van 2016 naar LA te brengen.

Het is trouwens niet de eerste keer dat een Olympisch atleet de school bezoekt. Er was op een "Monday gathering" al eens een bobsleeër die kwam spreken over volharding enz... waar de kinderen dan ook vrij vragen aan mochten stellen.

Als je onderstaand artikel leest, zal je zien dat de school nog zeker bezoek van zo'n atleten mag verwachten... Leuk toch!

Hieronder de link naar het desbetreffende artikel:

http://cbs2.com/local/local_story_317192655.html

Shopping at the Salvation Army

Deze ochtend aan school weer aan de babbel geraakt met Gaby (de Duitse mevrouw). Ze nodigde me, naar goede gewoonte, weer uit voor een lekkere kop koffie (ze doet daar kaneel bij in... njam njam) bij haar thuis. Uiteraard kon ik dat niet afslaan. Gaby is een toffe vrouw met een aantal belangrijke principes. Een ervan is om steeds eerst naar de winkel van The Salvation Army te gaan als ze iets nodig heeft dat veel geld zou kunnen kosten. Hier in Amerika wordt zoveel geconsumeerd en weggegooid zonder dat er iets aan mankeert (dat zijn haar woorden), dat het eigenlijk bijna altijd mogelijk is een goede deal te vinden bij die winkel.

Tijdens onze koffieklets kwamen de naderende feestdagen ter sprake. Ik zei haar dat we voor de Kerst nog een kerstboom moesten kopen (liefst geen echte met al die tapijten hier want dan heb ik volgende zomer nog dennenaalden in mijn mat). "Ah, maar ik heb toffe kerstbomen gezien bij The Salvation Army, voor bijna geen geld... Wil je er misschien even naartoe? Ik heb tijd om mee te gaan."

En ach ja, why not... tenslotte is Santa Monica niet zo ver met de auto. Wij dus mijn autoke in en richting Santa Monica. Inderdaad, er lagen zeker zo'n 6 kerstbomen op een eigenaar te wachten. De meesten waren echter te hoog (7 of 8 feet). Nu heb ik voor de ongelooflijke prijs van slechts 20 dollar een boom van 6 feet op de kop getikt.

We hebben terjuist even de verpakking geopend en hem efkes gemonteerd en daarna terug gedemoneerd en ik moet zeggen dat we blij zijn met deze supergoedkope aankoop. Ik had namelijk al bomen zien staan bij Costco, maar de goedkoopste was wel aan 185 dollar.

Omdat we nog niet zolang een mooie kerstboom hadden aangekocht in Belgenland, vond ik het ook wat belachelijk om hier voor 2x Kerstmis een duur exemplaar te moeten aanschaffen.
Gaby was in de wolken dat ze me zoveel geld had doen uitsparen en tikte zelf nog een paar nieuwe hiking-schoenen op de kop voor de luttele prijs van 10 dollar.

Morgen moet ik haar uiteraard verslag doen... want ik had haar beloofd dat ik hem in elkaar ging zetten vandaag om te checken dat alles wel compleet zou zijn.

Volgende koffieklets neem ik vast en zeker een lekker gebak mee om haar te bedanken voor deze nuttige tip.

Brunch Belgian Club Southern California

Vandaag was het in Long Beach de brunch ter gelegenheid van het twintigjarig bestaan van de club. Dit werd georganiseerd op de Queen Mary die aangemeerd ligt in Long Beach. We werden verwacht tegen 10.30 am. Er was weinig verkeer op de autoweg, op amper 30 minuten stonden we al ter plaatse (terwijl we op ongeveer 1u rijden gerekend hadden). We waren dus goed op tijd. We aten in een zaal waar allemaal ronde tafels stonden, versierd met de Belgische driekleur: vlaggetjes en ballonnen.
Het eten was in buffetvorm, de champagne vloeide rijkelijk (en dit tot 4pm!!!) en ook Belgisch bier was verkrijgbaar (maar jammer voor mij: weer geen Palmkes of Koninckskes, 'k ga er me bij moeten neerleggen (haha)).
Het was lekker en er was zeker meer dan voldoende te verkrijgen...
Verder werden er ook bonnetjes voor een tombola verkocht. We hebben EINDELIJK eens iets gewonnen met een tombola! Meestal komen wij altijd met lege handen thuis. Deze keer hadden we een Belgische chocolade gewonnen (gemaakt door een Belgische chocolatier die hier in Californië zijn zaak heeft), een Tshirt en een boekje over Belgische bieren.
Uiteraard kon een beetje muziek ook niet ontbreken... wij Belgen staan toch ook bekend als pleziermakers hé! De dj maakte echter wel een "supergrote fout" door niet de Belgische nationale hymne te spelen maar die van de UK. Om het dan goed te maken, heeft hij ons daarna wel 2x op de Belgische getrakteerd! Uiteraard moest ook de vogeltjesdans, de macarena, YMCA en nog zo wat van dat genre passeren... een soort van La Bamba, veel Claude François en dan ook nog "Zeven anjers, zeven rozen"... en nog van dat genre!
Gelukkig voor ons, kwam er daarna toch ook wat Shakira en andere moderne muziek die ons tot op de dansvloer heeft kunnen verleiden! Mijn superaanpassend kleedje (dat ik hier bij de Zara in Santa Monica had gekocht) en mijn "sloefkes" waren echter niet dé "outfit" om er eens goed in te vliegen... Spijtig voor Jan, want die wilde nog wel graag een danske placeren, maar ik zag dat met dat kleed en die schoenen niet echt meer zitten.... SORRY, mijn excuses beste Jan... volgende keer doe ik een makkelijke jeans aan en een "vaste schoen"... BELOOFD!
Ook de kids waren van de dansvloer niet weg te slaan.

Als tussendoortje besloten we ook nog de Queen Mary te gaan bezoeken, vermits we daar dan toch waren. Hieronder volgen enkele sfeerbeelden: zowel van de party als van het bezoek.

En zo is de werkweek weer begonnen. Hoewel... ik natuurlijk niet van een echte "werk"-week kan spreken... daar hebben ze me gisteren meermaals op gewezen (en ik weet dat ze mijn blog gaan lezen, dus ja... 'k weet het dat ik hier met mijn gat in de boter ben gevallen).


















Uiteraard... druk in gesprek!






















Dansen en spelen met de ballonnen...






















Treintje...

















Op het sundeck van de Queen Mary.

















De "bridge"...

















Tot mijn grote verbazing stond er afweergeschut op het dek van dit cruiseschip.






















We wilden zo graag eens "binnenpiepen" in zo'n kajuit, maar geen geluk... alle deuren waren gesloten...


















En even met de ballonnen en de vlaggen poseren, samen met de kinderen van Nele en Kurt.

Ladies night

Gisterenavond was het dus Belgian Ladies Night.
Om 6.30 pm stond Saskia met haar nieuwe Honda aan mijn deur om me op te pikken.
Al "tetterend" (uiteraard) reden we naar het restaurantje dat Inge had uitgepikt: Le petit restaurant op Ventura Bld, waar we om 7.30 hadden afgesproken.
5 minuutjes voor tijd waren Saskia en ik als eersten ter plaatse.
Al snel kwam de rest van het gezelschap ook opdagen.
Er werd gebabbeld over vanalles en nog wat en vooral lekker gegeten. GOEDE KEUZE INGE.
Ikzelf had zeebaars besteld (zie foto): njam njam!



















Spijtig genoeg waren 3 dames uiteindelijk er toch niet bij, wat het totaal op 10 bracht... maar dat zal qua decibels wel voldoende geweest zijn voor het kleine gezellige restaurant!

















Links aan de tafel te beginnen van vooraan de foto: Ann, Hilde, ikke, Pascale
Rechts aan de tafel (idem): Inge, Nele, Saskia, Veerle en Ilse


Het was leuk, heel leuk zelfs en hopelijk wordt dit in de nabije toekomst nog eens georganiseerd!
8 van de dames gingen nog een pintje pakken nadien, Saskia en ikzelf besloten huiswaarts te keren omdat het toch nog een uurtje rijden was voor ons... en al "tetterend" kwamen we uiteindelijk terug thuis.

Nu vertrekken we om Axelle op te pikken en dan richting Long Beach naar de brunch (weer eten dus!!!!)...

My sailor

YES... He did it!
Vandaag was het dé grote dag na enkele zaterdagen zeilles.
Nog niet helemaal hersteld van die luchtwegenontsteking, nog volop onder de antibiotica... maar toch moest en zou hij vandaag zijn theoretische en praktische test gaan afleggen.
En ja hoor... het brevet is binnen.
Hij is nu dus officieel "skipper" voor een40 foot zeilboot.
Hierbij nog twee fotootjes toen de boot in kwestie terug de haven ging binnenvaren.


































Deze ochtend was het hier trouwens een wedstrijd voor de roeiers op het kanaal, drukte alom... ook hiervan een fotootje.

















Deze avond gaat Axelle uit huis voor haar eerste sleep-over bij Maia. Ikzelf ga met de Belgische dames uit eten. Alain is verondersteld naar de verjaardagsparty van zijn baas te gaan.

Druk druk druk dus! En morgen al niet veel beter, want dan gaan we naar Long Beach brunchen op de Queen Mary ter gelegenheid van de 20ste verjaardag van de Southern Californian Club van de Belgen.

Onverwacht bezoek

En voor zij die het niet zouden weten: Hilde links en Ann rechts op de foto!
En... zoals ge ziet... hebben we ondertussen de instellingen van het fototoestel terug "juist" kunnen zetten (oef).


Alain was vandaag thuis gebleven, omdat zijn hoestbuien meer en meer frequent beginnen te worden en hij deze namiddag sowieso toch naar de dokter moet.
We zaten net aan de lunch op ons terras toen de telefoon rinkelde...
Ik kreeg een dame aan de lijn, waarvan de stem me wel bekend in de oren klonk maar die ik toch niet kon plaatsen. Het bleek Ann (zie Californian bloggers) te zijn, die me wat probeerde wijs te maken.
Groot was de verrassing toen bleek dat ze samen met Hilde (zie eveneens bij de Californian bloggers) hier in Mariners Village stonden met de fiets. Blijkbaar waren ze deze ochtend samen gaan fietsen vanuit Malibu en waren ze zo tot bij ons gereden.
Uiteraard was dit Belgisch bezoek meer dan welkom. Er werd wat over koetjes en kalfjes gepraat, de laatste Belgische pralientjes werden bovengehaald en rond iets na 1pm moesten ze terug vertrekken, want ook Ann moet uiteraard tijdig aan school staan (en ze moesten nog eerst het hele eind terugfietsen).

Bedankt Ann en Hilde voor dit onverwachte bezoekje! 't Was heel leuk! Tot zaterdagavond... dan kunnen we verder "tetteren"!

Un petit courrier de la Belgique

Un petit mot pour remercier ma collègue et copine Martine. Elle vient d'envoyer une superbe carte à ma fille, qui était si contente de reçevoir du courrier. Cela me fait beaucoup de plaisir qu'on pense à ma fille également. Merci beaucoup Martine pour ce geste d'amitié qui me touche très profondement! Axelle était vraiment surprise que tu parles si bien le néerlandais! (mais pour moi ce n'est pas une surprise évidemment)...

Indien sommigen onder jullie ook eens een kaartje willen zenden aan mijn prutske (of aan ons, de grote prutsen), volstaat het om ons adres op te vragen via mail...

Wij proberen om elke brief persoonlijk te beantwoorden... of toch tenminste een plaatske te geven in de blog!

Thanks for your support!

Verkiezingen

Inderdaad, vandaag waren het hier de verkiezingen.
De mensen die in Mariners Village wilden stemmen, moesten niet ver lopen. Ze konden dat namelijk doen in het Clubhouse aan het grote zwembad. En om de mensen extra aan te sporen om werkelijk te gaan stemmen, kregen ze een koffie en donut aangeboden nadat ze hun stem hadden uitgebracht.
Onnodig te zeggen dat er vandaag dus veel meer volk dan normaal rond het zwembad te zien was... 't was zelfs moeilijk om een plaatske in de zon te bemachtigen toen ik deze ochtend voor mijn dagelijkse zwembeurt naar daar afzakte.
Ik heb bij Gaby, de mama van één van de kindjes van Axelle's klas, zo'n "boekje" doorgenomen met alle dingen waar ze moesten over stemmen. Da's geen klein bier hoor... en als je het een beetje "serieus" wil doen, dan vraagt het heel wat lectuur & opzoekingswerk.
Het enige wat wij hebben gezien/gehoord ivm de verkiezingen, was een telefoontje: bandje dat aframmelde wat Schwarzenegger zijn beleid inhoudt... en Alain heeft zo (heum) aandachtig geluisterd dat hij het niet kon navertellen (hihi). Dat bandje was trouwens niet eens aan ons besteed (maar misschien wel aan de vrouw voor wie wij hier regelmatig telefoontjes krijgen op ons nummer) want stemmen mogen we hier toch niet.
Verder heb ik heel de "drukte" errond niet echt gevolgd moet ik zeggen... de uitslag... dat zal pas voor later zijn, vermits ze nog enkele uren de tijd hebben om hier te stemmen vandaag. Hoogstwaarschijnlijk zijn jullie sneller op de hoogte dan wij (uurverschil!)... en lezen wij het in een Belgische krant op het internet... (zo gaat dat trouwens meestal).

Een rustige zondag

Ondertussen is het hier al weer bijna maandagavond, maar gisteren hebben we een prachtige (en vooral rustige) dag gehad met ons drietjes.
Eerst een uitgebreid ontbijt op ons terras... waar we ineens in het kanaal 3 dolfijnen te zien kregen... WAW... nog nooit gezien (allé, als je de dierentuinen en waterparken niet meetelt natuurlijk) van zo dichtbij... en in ieder geval nog NOOIT hier in het kanaal.
Ze zwommen richting haven, maar hadden al vlug hun "foutje" door en gingen dus terug richting zee.
Na de middag trokken we naar het zwembad en daarna naar het strand voor een lange strandwandeling. Alsof het nog niet voldoende was geweest voor de dag, kregen we de drie dolfijnen opnieuw in het vizier. Deze keer zwommen ze in de branding, vlakbij de golfslag.
Ongelooflijk knap! We waren er alledrie van onder de indruk.
Alain had ons nieuw fototoestel mee om de zonsondergang (prachtig by the way!) op camera vast te leggen. Maar blijkbaar had hij per ongeluk op een verkeerd knopje gedrukt, want al onze foto's kwamen in "pasfotoformaat" tevoorschijn. Spijtig, want de fotoserie die hij maakte was echt knap (zij het dan niet dat je er niet volop van kan genieten door het verkeerde formaat!).
Ik voeg hier toch zo'n "mismaakt" fotootje bij zodat je toch kan zien wat wij gisteren "live" mochten zien vanop het strand.

















En hieronder enkele minuten later:
















Ook vandaag was het hier echt warm (nu nog zo'n 26° en binnen een half uurtje terug zonsondergang). Vandaag was het zwembad en verder opruimen en de was en de plas!
Momenteel ben ik even de "nanny" van Michael, want zijn echte nanny is ziek en dus werd mijn hulp ingeroepen.
Tot één dezer... met hopelijk "gelukte foto's"... kwestie van het menu terug in de juiste positie te zetten natuurlijk!

Opgelost luxeprobleempje & een beetje vanalles

En voilà, de keuze is gemaakt... Ik ga 9 weken lang elke donderdagochtend "salsa for fitness" volgen... Indien ik het niet leuk zou vinden... mag ik nog altijd terug overstappen naar het "belly dancing". Vanaf 16 november begin ik dus te "salsa-en"... Shake it baby!

Vandaag alweer een zonnige dag dus staat er zwemmen op het programma. Alain is bezig met zijn voorlaatste zeilles...
Eerst zou ik nog graag met Axelle tot in Santa Monica geraken... maar ze lijkt vastgeplakt aan de tv te zitten vanmorgen... zucht!

Gisteren in Best Buy een nieuw digitaal fototoestel gaan kopen. Ja Mira, het is er net zo eentje als dat van jou geworden... een Sony Cybershot 7.2 megapixels. Een klein supercompact ding waar ik vanaf volgende week (eerst nog wat oefenen) hopelijk mooie fotootjes kan maken voor op de blog! 't Is hier wel een heel stuk goedkoper dan in België... net zoals de meeste van die elektronicaspullen trouwens.

En nu denk ik dat ik uitgeschreven ben voor vandaag... er is niets spectaculairs gebeurd.... vandaar!

Groetjes aan iedereen in België... et à la prochaine!

Trick or treat

Eigenlijk zou ik nu moeten kuisen, maar ik dacht er net aan dat ik nog een foto heb van het resultaat van het trick or treaten gisterenavond.
We vertrokken om 7 pm en eindigden de avond in ons stulpje om 10.30 pm... laat genoeg dus voor de kinderen.
Nancy had sushi gekocht en pizza voor de kinderen. Na het rondlopen door de straten had iedereen wel wat zin gekregen in een hapje en Alain en ik zorgden voor het natje...
Ongelooflijk hoeveel mensen we op straat zagen... het leek wel de Meir in Antwerpen op een zaterdagnamiddag! Iedereen verkleed, tot de honden toe... ja echt waar! De hondjes die we tegenkwamen hadden speciaal ontworpen Halloweensuits aan!
De huizen waar we gingen trick or treaten waren PRACHTIG gedecoreerd (moet een bom geld kosten!), sommige zelfs met heuse springkastelen (maar dan wel spookkastelen om in het thema te blijven natuurlijk). Anderen waren erg inventief en hadden bv zo'n skibox aan hun voordeur gelegd, daar lag dan een verkleed persoon in, die uit zijn kist herrees als er mensen voorbijkwamen.
Eerlijk gezegd was het evenveel "fun" voor mij als voor Axelle denk ik. Ik heb mijn ogen uit mijn hoofd gekeken! Volgend jaar moet Alain absoluut meegaan... dit missen zou echt jammer zijn. Dus, we gaan voor hem een kostuumpje kopen, zodat hij volgend jaar mee "moet".

Zo, dit gezegd zijnde, ga ik nu aan mijn kuis beginnen (want je kan je wel inbeelden dat het wat overhoop ligt na zo'n bende over de vloer gehad te hebben)...
















Volwassenen (van links naar rechts): Clemenz, Kristine, Jeff (man van Nancy), Nancy, Jeff (man van Tamzen)... ontbreken: Tamzen en Saritha (pitstop!) en Alain (fotograaf)

Kinderen (van links naar rechts): Amy (dochter van Nancy en Jeff), Maia (dochter van Tamzen en Jeff), Chloé (dochter van Saritha en Guy), Axelle (u allen gekend), meisje en 2 jongens waarvan ik (foei!) de namen niet heb onthouden (het zijn de kinderen van Clemenz) en uiterst rechts in Spiderman-outfit: Michael (zoon van Nancy en Jeff).

Al deze mensen zullen trouwens ook op Axelle's verjaardagsfeest aanwezig zijn op 16 december... ge weet dus waar ge u aan kunt verwachten hé ma en pa!