Belgium... here we are

We zouden omstreeks 5.50 pm vertrekken vrijdag 22 juni. Er was echter een probleempje met de "slurf" waaraan het vliegtuig gekoppeld was. Deze was namelijk beschadigd geweest door een vorig vliegtuig, waardoor het onze dan pas later kon aankoppelen en inderdaad wij dus vertraging hadden. We vertrokken met gelukkig niet meer dan 30 minuten.
We hadden goede seats, want we zaten net aan de keuken en er waren dus geen stoelen voor ons, waardoor we wat meer beenruimte hadden.
De vlucht verliep redelijk vlot, Axelle sliep enkele uurtjes (ik geen seconde!) en tegen de tijd dat we in Heathrow kwamen, was de vertraging ingehaald.
Maar dan bleek er weer een ander probleem... een vliegtuig had vertraging door een technisch probleem en hing dus nog vast aan de slurf waar wij moesten uitstappen. 20 minuten wachten dus.
Aangekomen aan de handbagage check stond er een superlange file!
Ik begon al te panikeren want ik dacht "Oh zut, seffens zijn we nog te laat in terminal 4 voor onze aansluitende vlucht naar Brussel".
Gelukkig waren we wel op tijd en konden we zelfs nog een hapje eten.
Het boarden begon op tijd en om 2.15 zaten we in het vliegtuig met de deuren toe. Toen kondigde de piloot aan dat we minstens 35 minuten moesten wachten op de tarmac omdat er problemen waren door het slechte weer boven de Noordzee.
35 minuten werden 45 minuten en dus kwamen we "moe en uitgeteld" om 4.55 (ipv 4.15) pm aan in Zaventem.
De douane was een peulschil in vergelijking met de lange wachtrijen die je doormoet in LA, hier waren we op 2 minuutjes aan de bagageband.
Nog effe op de valiezen wachten, maar die kwamen er bijna tegelijktijdig aan en dan het spannende moment...
Een groot welkomstcomité stond ons op te wachten (daar had ik niet op gerekend eerlijk gezegd)...
Uiteraard mijn ouders, Rosette en dochter Mira en kleinzoon Dieter, Veerle met dochters Lore en Femke en zoon Ruuben en last but not least Axelle's Peter Kris en tata Nadine.
En dat was nog niet alles... we werden opgewacht met een heus spandoek "Welcome Axelle en Kristine"...
Voldoende om de waterlandertjes dus boven te brengen, maar dan deze keer wel van GELUK dat we al deze mensen weer konden terugzien en in de armen nemen.
Direct de koe bij de horens gevat en met de auto naar Waarloos gereden... weliswaar eerst geprobeerd om de versnellingsbak om zeep te helpen (vergeten dat dit geen AUTOMAAT is zoals de mijne in LA). Op de autostrade viel me ook op dat de mensen hier wel wat sneller rijden en vooral ook dat ze je hier niet zoveel langs rechts voorbijsteken... want ik reeds tegen 100km/u op mijn duizendste gemakske op de middenstrook (sakker sakker voor die dikke mercedes die eraan kwam en waardoor mijn Euroke viel dat men hier niet mag voorbijsteken langs rechts en dat je hier sneller dan 100km/u mag rijden).
Thuisgekomen direct mijn grootmoeder gaan bezoeken en dan een lekkere maaltijd.
Axelle is nog geen seconde binnen geweest: rollerscaten en spelen met haar vriendinnetjes hier in oma's straat... en uiteraard is ze heel blij met het bezoek dat er voor haar stond op de luchthaven.
Seffens een slaappilletje en dan "hop naar bed", want de oogjes pikken van vermoeidheid... en dan morgen ons 1ste dagje van de vakantie afwerken: BBQ op school in Elewijt.

Meer info van mijn vakantie in België volgt uiteraard op deze blog...

Slaapwel!