Bezoek uit Belgenland

Vandaag was het dan zover... rond 15u00 kwam de vlucht uit London toe, die mammie naar ons zou brengen. Een dikke 3 kwartier hebben we staan wachten (wij waren iets later dan 15u00 in de luchthaven) en daar was ze dan: moe maar blij dat ze er was! Axelle was door het dolle heen... en heeft heel de autorit constant mammie de oren van het hoofd gepraat.
Thuis aangekomen, werden de valiezen geopend en kwamen de cadeautjes uit België tevoorschijn.
Dankjewel aan tattie voor de leuke jeans en bijhorend t-shirt, dankjewel aan tante Chris voor de mooie jeansrok en de sweater, dankjewel oma voor de andere mooie spullen (rokjes en t-shirts, kousjes...) en dankjewel ook oma voor de lekkere pralientjes en de chocolade. Van deze laatste heb ik al een halve reep omgetoverd tot chocoladehagel met mijn raspje. Dat gaat smaken op de boterham!
Ook leuk was dat er al cadeautjes van mammie en pappie voor Axelle's verjaardag in de valies zaten: kleren, een Harry Potter-boek, een mooie pop, een armbandje en halskettinkje...
En dan waren er ook nog 2 leesboeken van de oma en opa... Axelle heeft nu weer voldoende lectuur!
Na een zwemmetje en een pastaschotel met glaasje wijn, besloot mammie dat het hoog tijd was om naar dromenland te vertrekken.
Hopelijk heeft ze een redelijke nachtrust, zodat ze morgen fit en monter haar 1ste dag hier ter plaatse ten volle kan beleven.
De eerste uren van de ochtend zal ze alleszins geen last van mij hebben, want dan ben ik weer naar de buikdansles!

Een geurtje (2)

Overdag weer hetzelfde verhaal, maar dat lijkt alleen maar logisch als ik zie hoe traag het dakwerk hier vordert!
Gelukkig 's avonds (dwz na 5pm) wel beterschap. Heb vandaag een mailtje van "management" gekregen dat ik absoluut gelijk heb dat ik tenminste 's avonds mijn flat wil kunnen verluchten. (Om het letterlijk met hun woorden te zeggen: "Your request is only reasonable and I would like to keep you happy.")
Ze hebben dus met de aannemer gepraat en deze gaat, vanaf morgen, zijn machine verzetten. Vandaag was deze stinkmachine deftig afgesloten, zodat we nu met de schuifdeur open kunnen zitten om te verluchten.
Eigenlijk komt het dus altijd op hetzelfde neer: Wie niet waagt, blijft maagd... wie niet klaagt, blijft in dit geval 3 weken met de stank zitten!


Nog even een boodschapje voor Nadine, Kris en Arno: gisteren verhuisd, EINDELIJK! Geniet van jullie nieuwe huis, dat het ook snel een echte thuis mag worden... en voor jullie 't weten, staan wij bij jullie op de stoep voor een rondleidingske in dat droomhuis van jullie! Geniet er maar goed van, jullie hebben het (na deze lange lijdensweg) méér dan verdiend om daar te wonen...

Een eekhoorntje

Een tweede postje, omdat ik helemaal vergeten was dat we deze ochtend, tijdens het ontbijt, wel een hele speciale gast hadden.

Zoals gezegd, deze ochtend (bijna vergeten door heel dat "stankverhaal") zat er een lief eekhoorntje op ons terras... aan het schuifraam (vandaar het vliegenraam voor zijn snoet). Wat zo grappig was, is dat het helemaal niet benauwd was wanneer we dichterbij het raam gingen kijken. Toen ik met mijn fototoestel in de aanslag ging liggen, leek het er zelfs op dat hij (of zij?) een pose aannam om mij te plezieren.
Axelle wilde het beestje absoluut voederen, maar dat is in het dorp verboden... er zitten hier namelijk méér dan genoeg eekhoorns en ze richten de nodige schade aan wanneer ze door een openstaande deur een flat kunnen binnendringen.
'k Heb 't beestje dus niet kunnen belonen voor de fotoshoot...
Benieuwd of hij/zij volgende keer nog zo geduldig zal poseren?!

Een geurtje...

Al sinds gisteren hangt er hier een geurtje...
Ze zijn nl sinds 5 september al aan het werk aan het dak van onze blok (zie foto's). Eerst beperkte zich dat tot veel stof en vuiligheid op de terrasmeubelen, sinds gisteren echter zijn ze aan het leggen van de roofing begonnen en stinkt het hier uren in de wind! Leuk is anders... en vooral ook "bad timing" nu ons bezoek op komst is en we overdag niet eens buiten kunnen eten van die stank!

Probleem is ook dat hier aan het water altijd wel een windje staat en dus ook, na het stopzetten van de machine, de geur nog steeds met de wind verspreid wordt en je dus bijgevolg ook 's avonds geen ramen of deuren kan openzetten (miserie!).

Gisterenavond was het hier dus snikheet binnen en konden we niet verluchten (behalve dan de deur die op de "gesloten" hal geeft, maar da's niet echt verluchten natuurlijk)...

Vandaag mijn stoute schoenen aangetrokken en eens direct bij de werkmannen gaan horen hoe lang dit hier nog gaat duren en of ze aub 's avonds die machine willen afsluiten zodat wij "misschien" toch een beetje frisse lucht kunnen krijgen.

De man met wie ik sprak was héél vriendelijk, nu nog hopen dat hij inderdaad dat deksel gaat checken vanavond voor hij vertrekt... spijtig genoeg was het minder goede nieuws dat deze werken nog zeker 2 weken zullen duren (met bijhorende geurhinder)...

Ik vermoed dat we dus veel avondwandelingen zullen maken de komende dagen en veel weg van huis zullen zijn de komende weekends!

To be continued...

Aftellen

Vandaag is officieel het aftellen begonnen naar ons eerste bezoek uit België.
Donderdag om 15u is het zover, dan landt Alain's mama op LA-bodem.
Uiteraard kijken we uit naar bezoek uit het verre belgenland, en zeker ook naar de pralientjes die mijn mama met mijn schoonmoeder meegeeft... (njamnjam).
Het bed staat klaar in Axelle's kamer... de countdown kan nu dus officieel starten!
Axelle telt de nachtjes "nog te slapen" sinds gisteren al... tot gauw dus mammie!

Why do seals bark at night?

Dat is een vraag die ik me deze nacht veelvuldig heb gesteld!
Tot hiertoe hoorden we er af en toe eentje "blaffen"... deze nacht was het echter "concert".
Een oorverdovend geblaf galmde door de nacht (en 's nachts is alles al duidelijker te horen, ge moet ni vragen).
Deze ochtend dus wat op het internet gesurfd om proberen uit te vinden "waarom" deze beestjes zo'n kabaal maakten deze nacht.
Spijtig genoeg niet echt een antwoord op mijn vraag gekregen... behalve dan dat ze "blaffen" naar indringers en naar andere mannetjes...
Is er iemand onder jullie die een beter antwoord voor mij heeft? Indien ja... laat maar horen... dat geblaf intrigeert mij, ziet ge!

Vandaag weer heel mooi weer hier dankzij de gunstige St Annawind die warme lucht naar ons blaast. Het wordt dus een warme namiddag aan het zwembad vandaag.

Book Fair ctd - Bibliotheekbezoek - Family Day

Zoals de titel het zegt, ga ik het over een aantal dingetjes hebben deze keer.

Book Fair
Deze ochtend 3 uur lang boeken verkocht, die als zoete broodjes over de toog gingen.
Het geheel is dan ook goed georchestreerd: elke leraar/lerares komt met zijn/haar klas tijdens de lesuren naar de boekenverkoop. Sommige kinderen kopen direct ter plaatse, anderen maken hun wishlist op zodat hun ouders de aankopen kunnen maken op een later tijdstip.
Er wordt vooral gehoopt dat vanavond, bij de ouderavond (Back to school night), nog veel verkocht gaat worden. Ook elke leerkracht maakt zijn/haar wensenlijstje van boeken die hij/zij graag in zijn/haar klasbibliotheek zou zien staan. Als ouder kan je dus een boek cadeau doen aan de leerkracht van je kind. Leuk idee!
Axelle heeft de nodige boekjes gekregen (een stuk of 7 denk ik) én mocht ook nog 2 "niet-leesboekjes" uitkiezen, ze koos voor een supergroot potlood en een stempelset.

Openbare bibliotheek van Marina del Rey
Daar zijn wij met ons tweetjes gisteren naartoe geweest. Axelle koos er 3 boekjes uit (die binnen het uur gelezen (én begrepen) waren). Ikzelf koos een Patricia Cornwell én een John Grisham, twee van mijn favoriete schrijvers, uit. Ongelooflijk dat ik van ieder van hen een boek vond dat ik in België nog niet gelezen had!
De boekjes die Axelle uitkoos, waren van "beginnersniveau" maar blijkbaar dus té gemakkelijk. De boekjes die we vandaag kochten, zijn dus een stukje moeilijker.
Alle nederlandstalige lectuur die we voor haar mee hadden, is spijtig genoeg al uitgelezen. Iedereen die komt: leuke jeugdboeken meebrengen aub!

Family Day
De laatste dagen wordt hier constant publiciteit gemaakt voor een family day (op 25 september) waar het de bedoeling is dat elke familie samen thuis aan tafel gaat. Voor ons, Europeanen, lijkt dit een normaal iets... blijkbaar is dat hier niet het geval, anders zou men er niet zo'n publiciteit moeten rondmaken. Er is zelfs een heuse website: http://www.casafamilyday.org/
en lokale beroemdheden komen deze boodschap op tv prediken. Blijkbaar is het ook de bedoeling dat door een hechtere familieband de kinderen minder snel zouden ontsporen (minder alcohol en drugsgebruik bv). Wij zullen zeker op 25 september samen eten, maar ja, dat doen we dan ook elke dag van het jaar, dus niets nieuws onder de zon!

Einde van de werkweek
Morgen alweer de laatste dag van de werkweek. Time flies when you're having fun!
Morgen dus ook weer mijn buikdansles... benieuwd met hoeveel we deze keer gaan zijn.
En niet te vergeten het wekelijkse "wijnkransje aan het zwembad" na school... waar de mama's samen een glaske drinken en de kinderen samen spelen... Zo wordt de week weer afgesloten.
Geef toe, er zijn slechtere dingen hé!

Book fair day 2

Vandaag 3 uren lang boeken op rekken en tafels gezet... mijn armen liggen er bijna af.
Ik vrees voor mijn portemonnee wanneer ik al die toffe spullen zie... Axelle gaat me zeker de oren van mijn hoofd zagen (no doubt!).
Hier staat zowat vanalles: beginnersboekjes tot en met boeken voor volwassenen, ontspannende boekjes maar ook boeken over Amerika, een atlas, het menselijk lichaam, dieren enz enz...
Sorry dat de foto een beetje "flou" is... 'k heb weer té snel willen zijn hé.
Als ik het niet vergeet neem ik donderdag opnieuw de camera mee, want dan moet ik van 9 tot 12 toezicht houden op de verkoop.
En hopelijk maak ik dan een mooier fotootje (da's meestal Alain's job ziet ge!).

Greetz

The Book Fair at Coeur d'Alene

Alles staat dezer dagen op school in het teken van de boekenverkoop, vermits een percentage van het totaalbedrag aan de school wordt geschonken.
Vandaag Axelle op school afgezet en dan naar het auditorium getrokken waar de boekenweek zal plaatsvinden. Er waren al enkele mama's druk in de weer met het versieren van de zaal.
Na een korte kennismaking met dames uit Frankrijk, Brazilië, Duitsland én gelukkig ook Amerika, mocht ik mijn taak uitvoeren: bloemen maken uit gekleurd papier (neen, geen crepe-papier zoals dat bij ons gebruikt wordt, maar een gewoon fijn gekleurd papier). Het is me gelukt een aantal mooie exemplaren in elkaar te boksen, maar met crepe-papier lukt het toch een stuk beter hoor. Je kan dan veel mooiere vormen geven aan de bloemblaadjes!
Na 3 uren van bloemen maken (ja, jullie lezen het goed: 3 uren nonstop!), was het papier op en mocht ik naar huis.
Morgen ga ik terug, dan moeten de boeken worden uitgepakt (ze werden deze ochtend geleverd) en alles op tafels en boekenrekken geplaatst.
Woensdag start de eigenlijke verkoop. Maar dan heb ik een dagje "vrij" genomen zodat ik toch nog wat kan werken in mijn huishouden en naar de fitness kan gaan.
Donderdag ga ik helpen bij de verkoop, maandag ook en volgende week woensdag ga ik dan weer helpen om heel de boel af te breken.
Het internationale gezelschap maakt het erg leuk en interessant.
Morgen probeer ik mijn digitale camera niet te vergeten, zodat ik een fotootje kan nemen van de bloemenpracht.

Na school met Axelle naar Target geweest, waar alles al uitgestald stond voor Halloween. Zoals het hoort, heeft ze zich al direct vanalles aangeschaft om ook mee dit feest te kunnen vieren met haar vriendinnetjes. Ook hebben we al zakken snoepjes gekocht zodat we al onze bezoekers die dag zullen kunnen trakteren op een snoepje.

Is in België de "Kerst"koorts ook al uitgebroken? Ik heb hier de eerste slingers (lichtslingers) en versieringen in Target gezien... maar vind het nog wat vroeg om al aan Kerstmis te denken.

Een druk maar leuk weekend

Zaterdag gaan shoppen in Santa Monica met Michael (Alain's collega) en diens vriendin Marina en dochtertje Amelia. Het klikte meteen tussen de meisjes en ook de mama's konden het goed met elkaar vinden. Alles gevonden wat we nodig hadden, nl. gesloten schoenen voor Axelle (want in het schoolreglement staat dat men geen "open schoenen of sandalen" mag dragen), sportschoenen voor Axelle (want begin oktober starten de gymklassen op school), werkkledij voor Alain (een mooi pak gevonden bij Zara), een dikkere jas voor Axelle voor de "koudere" dagen en nog wat kledij (alles bij Zara tegen een belachelijk lage prijs).
Ikzelf niets gekocht, maar ga nog eens een dagje shoppen met Marina en dan zullen wij de dollars laten rollen!
's Avonds nog een hapje gaan eten in Santa Monica en dan terug richting Marina del Rey.

Vandaag, zondag, de dag begonnen met een gratis brunch vanwege Mariners Village waar we wonen. Alain had zijn collega, Mohammed, uitgenodigd om te komen tennissen en eerst te brunchen... Allerlei lekkers van het buffet opgegeten op onze luie stoel aan het zwembad...
Na de middag hadden we afgesproken met Kurt, Nele en hun kinderen. Zij zijn 1 dagje voor ons in LA aangekomen en wonen in Passadena. We hebben hen enkele weken geleden leren kennen op het strandevent van de Belgen in Californië voor onze nationale feestdag.
Het klikte goed tussen de ouders én goed tussen de kindjes... vandaar dat we al eens tot bij hen waren geweest en zij nu bij ons op bezoek kwamen.
Eerst een wandelingetje gemaakt naar de Oceaan en daarna zwemplezier voor iedereen aan het zwembad. De dag werd afgesloten met een etentje in een lokaal restaurantje hier aan de Oceaan.

Het weekend is weer voorbijgevlogen...

Morgen terug naar werk (voor Alain) en naar school (voor Axelle, maar ook voor mij).
Ik ga deze week op school helpen want ze houden er een boekenweek. Een bepaald percentage van de verkoop gaat naar de school en daarvan worden dan weer boeken gekocht voor onze kinderen. Ik heb me dus aangeboden als vrijwilliger om bijna dagelijks een aantal uurtjes te gaan helpen (en zal dus bijna niet "online" zijn deze week). Maar hierover zeker meer in de loop van de week!

Belly dancing is FUN

Zoals de titel het laat vermoeden, was mijn eerste les echt SUPERLEUK.
Volgende week zullen we met meer kandidaten zijn, vandaag waren er maar 2 moedige dames...
Buikdansen lijkt "simpel", maar is een kwestie van techniek en ademhaling... Het is inderdaad een soort van fitness, want je gebruikt echt je hele lichaam... niet alleen maar je heupen om wat verleidelijk rond te draaien (hihi).
Het heupwerk ging me redelijk goed af, het beenwerk ook... de armen (vooral dan het schouderwerk) verliep wat minder vlot, maar naar het schijnt zou dat kunnen komen door mijn schouderoperatie waardoor ik nu mijn spieren nog wat meer moet "oefenen".
In ieder geval, vond ik van mezelf, ging het me redelijk goed af.
Ik kijk alvast uit naar volgende week... en als het me al wat "beter" afgaat, laat ik zeker en vast Tamzen een fotootje (of wieweet kort filmpje) maken met de digitale camera.

Voor diegenen die wat meer achtergrondinfo willen ivm Jacqui, mijn lerares... neem een kijkje op haar website met mooie foto's: www.danceofthedivine.org

Nog even betreffende jullie commentaren op het miezerige weer hier gisteren: Vandaag schijnt het zonnetje alweer... Trouwens, gisterenavond kon Axelle na schooltijd nog gerust een zwemmetje gaan doen, want ondertussen was de zon terug op het appel.
En neen, ik denk niet dat we hier "sneeuw" gaan zien hoor, behalve dan als we enkele uren rijden om in de bergen te gaan skiën! De temperaturen zouden hier naar het schijnt redelijk zacht blijven in de winter. Uiteraard kan ik dat pas beamen als we hier effectief ook de winter zullen meemaken!

De eerste miezerige regendruppels

Hier moet ik toch absoluut over schrijven... Deze ochtend Axelle naar school gebracht en blijven "kletsen" aan de poort met Gaby (de Duitse mama waarmee ik samengewerkt heb op dinsdagochtend). Terwijl we daar zo stonden te kletsen, over vanalles en nog wat, voelde ik het: het begon zowaar te regenen... kleine miezerige druppeltjes (niets in vergelijking met de stevige regenbuien die we in België meemaken)...
Gaby, die hier al 18 jaar woont, zei: "Oh dit is zo zaaaaalllliiiiggggg!"
Blijkbaar snak je hier af en toe naar een beetje "nat" dat uit de lucht valt..., als je hier al een tijd woont. Wel, om eerlijk te zijn: IK HEB DAAR NOG GEEN BEHOEFTE AAN

Zou het kunnen dat ik al een beetje té verwend ben en het mooie weer als "vanzelfsprekend" begin te vinden? De temperatuur ligt nog goed, zo rond de 20°... maar toch... zo'n grijze lucht met miezerige regen: da's niks voor mij.
Het haalt mijn planning ook wat in de war, want ik wilde eigenlijk mijn baantjes gaan trekken in het zwembad. Maar dat zie ik nu niet zitten omdat de zon niet van de partij is om me op te drogen nadien.

Hetzelfde "bewolkt" weer hangt hier al sinds begin van de week en het duurt nog tot en met zaterdag volgens de weerberichten hier op mijn computer. Zondag krijgen we terug de volle zon in al haar glorie te zien, met de bijhorende "hogere" temperaturen.
Da's maar goed ook, want dan komen Kurt en Nele met hun dochter en zoon op bezoek. Zij wonen in Passadena en zijn hier 1 dag voor ons aangekomen (ook voor het werk van de man). Axelle kijkt er al naar uit om met hun kinderen te kunnen spelen (ongeveer dezelfde leeftijd) en bedoeling is dat ze zich wat kunnen uitleven in het zwembad hier.

Morgen krijgen jullie uiteraard een uitgebreid verslag over mijn eerste "belly dancing class"...
En misschien schrijf ik dan ook wel iets over Alain's eerste tennisavond met zijn collega Mohammed. Hij heeft zelfs een racket gekocht (want er een huren is duurder!), hoewel hij absoluut niet weet of hij dit leuk gaat vinden of niet. Daarover meer dus morgen...

Vrijwilligersjobke op school

Vanochtend Axelle op school afgezet. Mr Bax was terug present en ik dacht: "Even vragen wanneer hij juist mijn hulp verwacht". Het antwoord: "Actually, today!".
Daarop was ik niet echt voorbereid, want ik dacht net vandaag mijn allereerste keer naar de fitness te gaan. Dat is er dus niet van gekomen. Ook mijn geplande "chat" met mijn "zusje Rosette" is er ook niet van gekomen... hoewel ik haar beloofd had rond 18u Belgische tijd online te komen. Sorry Rosetteke!
Wat ik dan wel aan het doen was?
Samen met een andere mama (van Duitse afkomst) hebben wij 60 maal de kaart van Californië getekend op houten plankjes. Ik weet nu dus HOE Californië eruit ziet, geloof me.
Daarmee waren we toch al gauw meer dan 1u30 zoet. Ook natuurlijk vanwege onze "babbel" ondertussen waren we niet altijd even efficiënt.
Toen dat gedaan was, zaten we nog maar halfweg het werk dat moest gedaan worden.
"The fun part still had to come: making dough!"
We moesten dus "deeg" maken waarmee de kinderen dan de bergen kunnen knutselen om op hun kaart van Californië te kleven...
Het recept was op basis van bloem, zout, water en babyolie... en dan maar kneden.
De kinderen waren moeilijk weg te slaan bij ons, de meester had dus alle moeite van de wereld om hun aandacht bij de wiskundeles te houden en ook de leraar "science" had het niet zo gemakkelijk deze keer. Die twee mama's daar buiten achter de klas bezig met hun deeg, dat was stukken interessanter!

Axelle vond het "reuze" dat haar mama kwam helpen natuurlijk... Dit is dus zeker voor herhaling vatbaar want ik heb de indruk dat ik enkele vliegen in 1 klap heb gehad:

• mijn dochter gelukkig gemaakt,
• de leraar geholpen en dus ook gelukkig gemaakt,
• kennis gemaakt met een leuke mama die ons al direct heeft gevraagd om in een weekend eens mee op trektocht te gaan

Zo zie je maar waar een ochtendje vrijwilligerswerk allemaal goed voor kan zijn.

Tweede schoolweek

Goedgemutst vertrok ze naar school, onze flinke dochter.
Haar gezichtje werd echter overschaduwd toen bleek dat haar leraar, Mr Bax, er vandaag onverwacht niet was.
Ik vroeg aan Erica, een van haar vriendinnen, of ze de mevrouw kende die Mr Bax moest vervangen. Haar antwoord was dat zij die vervangjuf niet aardig vond.
Ik dacht direct: "ai ai ai... dat beloofd niets goed voor vandaag".
Hoewel ik vanalles te doen had: alles opkuisen, boodschappen doen... bleef de hele ochtend die vervangjuf in mijn hoofd spelen.
Eigenlijk verwachtte ik me aan het ergste.

Groot was dus ook de opluchting toen ik een lachende en met de armen zwaaiende Axelle zag komen aanlopen.
De juf bleek zelfs erg lief (volgens Axelle), want ze had haar goed geholpen en ook tegen mij was deze dame erg beleefd en vriendelijk en gaf me uitleg over wat er vandaag geleerd was op school.
Op weg naar huis vroeg ik Axelle of ze de juf een beetje leuk had gevonden en ze zei me van wel. Toen ik haar dan zei dat Erica deze juf niet leuk vond, kon ze dat haast niet geloven...
Zo zie je maar!
Dit was dus een hele dag "ongerustheid" voor niets!


Ah ja... gisteren Belgen leren kennen en dan nog wel hier aan ons zwembad in Mariners Village.
Het betreft Greta, die al 18 jaar in Californië woont en die op bezoek was bij een goede vriendin van haar die hier dus in Mariners Village woont. Greta's zoon was er ook bij en ook zijn dochtertje Kylie. Kylie sprak spijtig genoeg geen Nederlands, maar dat belette de 2 meisjes niet om leuk met elkaar te spelen. Kaartjes werden uitgewisseld en ongetwijfeld komen er nog speelmomenten tussen die 2.
Greta heeft haar eigen schoonheidsproductenlijn gelanceerd en doet ook facials. Onder haar klanten oa Leonardo di Caprio.
'k Moet dus misschien ook maar dringend eens voor een "facialeke" gaan, kom ik misschien nog een of andere filmster tegen!
Wat de prijs betreft: no idea! Maar goedkoop zal het niet zijn vrees ik. Wat de producten zelf betreft, je kan ze via het internet kopen. Misschien moet ik er maar eens enkele uitproberen... dat valt nog binnen het budget.
Voor de liefhebbers: www.facesbygreta.com

Tijd voor ontspanning

Omdat ik nu alle dagen alleen thuis ben, vond ik het hoog tijd dat ik me wat in het sociale leven zou gaan storten...
Zo gezegd, zo gedaan... ik ben me dus vandaag gaan inschrijven voor een cursus "belly dancing fitness"... da's dus al buikdansend fitnessen!
Eerste les: nu vrijdag aanstaande om 9u00.
Ik zal dus nog tijd hebben voor 1 kopje koffie bij Starbucks nadat ik Axelle aan school heb afgezet en dan is het "hop naar de les".
Ik ga deze lessen volgen bij de mama van een vriendinnetje van Axelle die een Art School (www.tamzens.com) heeft voor kinderen en mama's waar je allerlei toffe dingen kan gaan doen. Het is maar een goede 5 minuten rijden van bij ons, dus dat valt heel goed mee.
Wanneer Axelle ook beter Engels zal kunnen, zal zij hoogstwaarschijnlijk ook wel 't een of 't ander daar gaan volgen... want er komen daar heel veel kindjes (en hun mama's) van Coeur d'Alene http://www.lausd.k12.ca.us/Coeur_D_Alene_EL/ (de school waar zij naar toe gaat).

Uiteraard krijgen jullie vanaf volgende week "verslag" over hoe het buikdansen me afgaat... kan bijna niet wachten tot het zover is.
En wie weet kunnen we zo nog wat kilootjes kwijt spelen?!

En wanneer Axelle het makkelijker begint te krijgen op school, ben ik ook van plan om terug avondschool te gaan volgen... maar dat is dus nog even geduld hebben.

Hulplijn Kristine

Vandaag lijkt mijn telefoon wel de "hulplijn"...
Om kwart voor 9, ik was net terug van school, kreeg ik een telefoontje van buurvrouw Nancy. Ze kon de nanny niet vastkrijgen en haar zoontje had een astma-aanval en was dus niet naar school kunnen vertrekken. Nancy moest zelf wel op tijd op kantoor zijn... dus werd "hulplijn Kristine" ingeschakeld: of ik effe kon komen oppassen tot de nanny zou opduiken.
Uiteraard help je je buren uit de nood... Michael, het jongetje in kwestie, is trouwens een heel braaf ventje (leeftijd: 1st grade).
Om kwart voor 11 kwam de nanny eraan gehold (totaal buiten adem) en werd ik dus afgelost.

Volgend telefoontje dat ik kreeg was er eentje uit Aartstelaar in België, van ons Chrisje (mijn tanteke). Dat was echt een plezier om eens iemand uit België aan de lijn te krijgen (toch weer eens iets anders dan chatten met de webcam).

Tijdens de chat met mijn mama en papa, wederom telefoon. Ditmaal was het terug prijs... Tamzen, Maia's mama, om me "a big favor" te vragen: of ik Maia mee van school naar huis kan brengen... Tuurlijk kan ik dat, Axelle zal trouwens erg blij zijn dat ze met Maia met de poly pockets kan spelen.

En zo heb ik mijn "goede daden" voor vandaag dan weer volbracht (tenzij er nog op mij beroep wordt gedaan natuurlijk voor ik vanavond in bed duik).

Dit is weer een extra stapje in het inburgeringsproces... Ik vind het fijn dat deze mama's hun kinderen aan mij toevertrouwen, hoewel wij hier nog niet zo lang wonen. Geloof me gerust: dit geeft een zéér goed gevoel!

Ups and downs

Inderdaad... het was te mooi om waar te zijn (en onrealistisch)... vandaag ging ze dus met heel wat minder zin naar school... Vooral dan omdat de meester gisterenochtend de 2 vriendinnetjes die naast haar zaten naar achter in de klas heeft verhuisd en jongens in de plaats naast haar heeft gezet. Deze jongens hadden namelijk meer aandacht nodig en zaten de eerste dag achteraan in de klas. Ik heb trouwens met eigen ogen kunnen zien dat dat niet echt de meest opportune plaats voor hen was, vooral omdat 1 van hen pas sinds de helft van het 3de leerjaar in LA is en van Rusland komt (en hij dus goed moet opletten wat het Engels betreft!).
Ik begreep dus wel de redenering van de leraar, maar natuurlijk ook de redenering van ons pruts die direct dacht dat hij het "expres" had gedaan...
Ik heb haar dus proberen uit te leggen waarom die dingen gebeuren... maar het kwaad was geschied vrees ik.
Verder was er ook nog iets op de speelplaats fout gegaan (een misverstand tussen leraar en dochterlief) en ieder die haar kent, weet dat ze dan ontzettend "raar" kan reageren, wegloopt en voor geen rede vatbaar is.
De leraar was er het hart van in en vroeg me raad (stel je voor). Ik heb hem gezegd dat Axelle erg gefrusteerd is omdat ze nog niet goed Engels kan en dat ze het daar heel moeilijk met heeft en dat hij in zo'n gevallen haar best wat kan laten afkoelen.

Hij doet echter zo zijn best, want ze zijn gisterenochtend naar de bib van de school geweest en hij heeft er met haar aangepaste boekjes uitgezocht. Hij zei me zelfs dat hij de indruk had dat alles goed verliep... tot dus bij het balspel in de namiddag dat hij probeerde uit te leggen (zoals ik zojuist al zei).

Zoals je kan vermoeden, was dan direct "alles" slecht aan de nieuwe school en had ze deze ochtend heel wat minder zin om te vertrekken. Het gezichtje stond somber, maar gelukkig bleven de waterlanders achterwege.

Hopelijk heeft ze zich vandaag dan weer wat beter geamuseerd, dat zal ik binnen een tweetal uurtjes weten.

Zoals Ann in haar commentaar op de eerste schooldag zei, zal het een kwestie van enkele maanden doorbijten zijn. Dat is hard! Hard voor pruts, maar ook hard voor mama en papa (maar dan vooral voor emotionele mama natuurlijk die hier uit het oog van Axelle al heel wat traantjes heeft gelaten uit schuldgevoel, onmacht en noem maar op!).

Onze taak is hier vooral haar te blijven steunen, motiveren en vooral te blijven herhalen dat wij geen wonderen verwachten, dat wij niet verwachten dat zij direct bij de besten van de klas is, dat zij evenveel kan oplossen als de kinderen die hier al jarenlang school lopen...
Wij begrijpen maar al te goed dat dit alles zeer overweldigend moet zijn, moeilijk en niet plezant... maar zoals dan weer iemand anders in een commentaar zei: Er kan alleen maar veel uit geleerd worden.

Ik ga nu niet elke dag opnieuw over school schrijven... alleen als er echt wat ongelooflijks te pennen valt, zal ik dit langs deze weg zeker laten weten. Jullie horen dus nog zeker over de school, maar misschien op wekelijkse basis...

Bedankt trouwens lieve lezers, het doet deugd al die morele ruggesteuntjes!

ODE aan mijn superflinke dochter

Gisteren om 14u15 stond ik al een de poort te wachten... ongeduldig om mijn poppemieke te zien. Om 14u30 kwam ze er aan: een blij opgewekt gezicht, arm in arm met haar nieuwe vriendin Erica, die naast haar in de klas zit.
Axelle had zelfs tegen Mr Bax gezegd dat ik haar de volgende dag gewoon mocht "droppen" en dat ik zeker niet meer mee in de klas moest komen.
FANTASTISCH, NIET?

Omdat ze zich zo flink had gehouden, kreeg ze uiteraard een beloning van ons: een poly pocket die ze graag wilde én uit eten in haar favoriet restaurant.

Ondertussen ben ik wat wijzer geworden ivm het Nederlands van haar leraar... hij blijkt Indonesiër te zijn en al zijn familie woont in Nederland (Amsterdam en Maastricht). Zijn Nederlands is wel niet erg vlot, maar... beter dan dit hadden we nooit durven dromen! Wij zijn dus héél erg blij dat Mr Bax haar leraar is (en zij ook denk ik).

Deze ochtend had ik toch nog wat mijn twijfels, want na een nachtje slapen zou mijn pruts misschien wel eens van gedacht veranderd zijn. Maar neen hoor. Ze stapte flink, aan mijn hand, de speelplaats op naar rij nr 12 (dat is het nr van haar klaslokaal). Er stonden al 2 andere meisjes te wachten en iedereen was zeer vriendelijk tegen ons.
Toen de bel ging, gaf ze me een afscheidskus en vroeg ze me te wachten tot ze in de klas zou zijn. Ineens zag ik haar gezichtje somber worden (en ik dacht "Oh neen..."), maar het was omdat ze Erica nergens zag. Die zat blijkbaar al overijverig te wachten in de klas en toen ik dat aan Axelle vertelde, klaarde haar gezicht direct terug op en haastte ze zich naar binnen.

Ze heeft het zelfs niet opgemerkt dat ik nog vlug in de klas ben binnengelopen om nog een zaak op te klaren met haar leraar. Ze hadden namelijk gisteren een oefeningenblad gekregen met rekenoefeningen (ook x en :). Probleem was alleen dat men daar hier andere symbolen voor gebruikt en Axelle zich dus blind heeft gestaard op die symbolen en niets van de andere oefeningen heeft afgemaakt. Ik heb haar dus uitgelegd waar die symbolen voor stonden, dat een dik 'punt' tussen 2 cijfers eigenlijk een "x" van bij ons is, enz.

Om het haar makkelijker te maken, heb ik alles op een post-it gezet en dat wou ik vlug even aan haar leraar laten weten... maar zoals ik zei, was ze té druk bezig met Erica om mij te zien (goed zo!).

Wij zijn dus echt ONTZETTEND FIER op onze dappere dochter... tussen al die nieuwe kinderen, nieuwe leraars én met een taal die ze niet machtig is!

Langs de ene kant voelen wij ons "schuldig" dat we haar dit "aandoen", langs de andere kant is dit een opportuniteit waarvan ze haar leven lang de vruchten zal plukken.
Het worden dus nog "doorbijtmaanden"... maar wanneer de 3 weken kerstvakantie aanbreken, hopen we het kwaadste achter de rug te hebben.

En inderdaad... misschien moeten oma en opa dan wel hun kleindochter het woord laten voeren in restaurants en winkels wanneer ze in december hier bij ons zullen zijn!

Axelle's eerste schooldag

Gisterenavond gierden de zenuwen door het huis... niet alleen onze pruts was doodzenuwachtig, ook mama had het flink te pakken. Papa bleef, zoals steeds, koel en nuchter. Gelukkig maar dat er één kalm bleef!
Het was zelfs zo erg dat Axelle, hoewel doodmoe, niet in slaap kon komen van zenuwachtigheid en wij haar iets hebben moeten geven om te kalmeren (iets homeopatisch!).
Ikzelf heb zelfs een slaappilletje genomen om een slapeloze nacht te voorkomen.
Deze ochtend liep de wekker om 6u30 af en iets na 7 moest Axelle er uit.
Eigenlijk was ze kalmer dan gisteren deze ochtend, maar ik vreesde dat dat wel zou veranderen eens we in de school zouden toekomen.
Op een groot bord hingen de lijsten van alle klassen zodat we konden kijken in welke 4th grade klas ze terecht zou komen. Axelle zit in klas 12, de klas van Mr Bax, een meester dus... maar ook de andere klas heeft een meester (en die lijkt mij strenger, dus oef...).
En, je kan het nooit geloven, maar deze mijnheer verstaat zowaar een klein beetje Nederlands en spreekt het ook een heel klein beetje (ongelooflijke meevaller hé).
Hoewel dit Axelle direct moest geruststellen, deed het het niet en is ze heel erg beginnen wenen toen de bel ging en alle ouders weggingen. Ze kwam de klas uitgerend en klampte zich aan ons vast (zelfs andere mama's kregen de tranen in hun ogen van zoveel kinderverdriet en angst). Op dat moment heb ik dus gevraagd aan Mr Bax of ik misschien wat mocht in de klas aanwezig blijven tot ze gekalmeerd zou zijn. En zoals ik al zei: het is een lieve mijnheer.
Axelle zit op de eerste rij tussen Dyllen en Erica, 2 lieve meisjes die erg goed voor haar zorgen.
Er waren vandaag 27 leerlingen in haar klas, maar ik denk dat er 2 of 3 niet zijn komen opdagen, het merendeel van de leerlingen zijn meisjes (dus wat dat betreft, zit ze goed: keuze te over aan vriendinnen).
27 leerlingen lijkt veel, maar er is wel een constante hulp in de klas, een lieve mevrouw die mee rondloopt en de vragen van de kinderen beantwoordt.

In het begin zat Axelle daar maar wat te zitten met een superdroevig gezicht, hopeloos verloren... het brak bijna mijn hart, en nu ik er terug over nadenk terwijl ik dit schrijf, breekt het eigenlijk echt mijn hart. Ze kon maar 1 oefening maken van alle andere die de kinderen moesten maken en dat was een som maken. De andere oefeningen gingen over Engelse taal en dan nog een over aadrijkskunde en iets over metend rekenen (maar dan in het Engels en ik verstond het eerlijk gezegd zelf niet, dus...).
Daarna moesten ze een tekstje over zichzelf schrijven of over de laatste vakantie die ze hadden gehad. Mr Bax zei Axelle dat ze dat in het Nederlands mocht doen. En daar kwam de hele ommekeer. Ineens voelde ze zich in haar element, pakte haar pen en begon driftig te pennen. Als kers op de taart mochten ze er ook nog een tekening bij maken...
Toen was het 10u30 en begon de speeltijd.
Axelle ging met de kindjes naar buiten spelen en haar koekje opeten en ik was wat met de meester aan het praten, die zich afvroeg of ik nu zou weggaan of nog niet. Net toen ik hem zei dat ik niet als een dief in de nacht wilde vertrekken, kwam Axelle opnieuw opdagen om me te vragen of ik nog wilde blijven. Ik vroeg haar of ik "moest" of of ik kon "weggaan"... en op dat laatste knikte ze me volmondig JA.
Ik heb dus niet geaarzeld en ben vertrokken... maar met een redelijk goed gevoel.
Ze lachte... het was geen tranengezicht... en iedere mama weet dat dit een wereld van verschil voor je is.

Om half 3 ga ik ze straks weer oppikken en zal ik de rest van het verhaal krijgen...
Volgende week ga ik helpen in haar klas omdat ze de map van Californië gaan maken in kneedpapier of zoiets (als ik het goed verstaan heb) en dan kan Mr Bax wel een helpende hand gebruiken. Dat zal Axelle ongetwijfeld leuk vinden dat ik af en toe in de klas een handje kom toesteken.

Nu ga ik snel boodschappen doen... maar dit nieuws van de 1ste schooldag wilde ik mijn familie en vrienden niet onthouden...

Groetjes,

Labor day BBQ

't Is wel pas vandaag Labor day, maar gezien het feit dat morgen school terug start, besloten de dames dat we gisteren onze BBQ zouden houden.
Iedereen moest, naar Amerikaanse gewoonte, iets meebrengen.
Er waren hotdogs, hamburgers, steaks, kip, vispapillotjes (van ons), gerookte zalm, salades, broodjes, ... kortom het was uitgebreid én lekker.
We hadden afgesproken om 15u aan het zwembad vlakbij onze flat omdat daar een grote BBQ staat naast het tennisveld.
Toen iedereen er was, werd eerst de aperitief geserveerd. Nancy is "Miss Cocktail", want zij kan lekkere drankjes mixen, waarvan wij dan uiteraard ook hebben genoten.
Nancy had ook gezorgd voor alle bordjes, bekers, bestek enzovoort... eigenlijk had zij zowat de "officiële" organisatie in handen.
Rond 18u begonnen we aan de BBQ. De Belgische visapapillotjes (tilapiafilet, spinazie en mozarella) vielen in de smaak, want dat kenden ze hier niet.
De steak was zalig mals, de kip was klaargemaakt door Nancy in een superlekkere marinade die ik haar zeker eens ga vragen om ze op te schrijven voor mij... want het gaf de kip een superkrokant jasje dat erg lekker smaakte.
Alles was dus ok... de kinderen ravotten in en uit het water... prettig voor groot en klein!
Zelfs de dame die ons altijd Security op onze nek wil sturen aan het zwembad, kon de pret niet bederven.
Toen was het tijd voor dessert: mijn homemade tiramisu en kaastaart.
Complimentjes alom... de tiramisu werd zelfs als "orgasmisch" beschreven en de kaastaart als "de beste die ze ooit gegeten hadden".
Alles werd rond 20u opgeruimd en de party werd verdergezet in de flat van Nancy en Jeff en dat tot middernacht.
Goed ingeburgerd hé? 't Lijkt op onze feestjes in de Driesstraat!

Morgen meer over de eerste schooldag.

Ons warm nestje

Omdat we nu min of meer gesetteld beginnen te geraken in ons flatje, wil ik jullie niet onthouden van hoe het er hier nu uitziet bij ons.
Ongetwijfeld zullen jullie veel spullen van IKEA ontdekken in onze living, behalve dan de eetkamer die van West Elm komt.
We hebben ook al 1 schilderij van Mammie (Alain's mama) omhoog gehangen op een centraal plaatsje boven onze "sectional", zoals jullie op de foto's kunnen zien. Voor de overige schilderijen die we van haar meekregen, moeten we nog kaders gaan kopen.
Ook uiteraard een fotootje van het terras waar we heel veel tijd doorbrengen...
En wie weet... als jullie op bezoek komen, kunnen jullie de rest van ons flatje ontdekken...
Groetjes uit Marina del Rey